Blog 5 (NL - ING)

Hola!

En hier is ie weer, waar we allemaal op hebben gewacht... mijn nieuwe reisverhaal! Met mijn 'wat heb ik allemaal gedaan de afgelopen twee weken'-lijstje en met spierpijn in mijn armen, kuiten, dijen, en linker bil schrijf ik mijn nieuwe blog! We gaan er weer voor! Het wordt weer leuk schrijven, dit keer op een andere computer met een Spaans toetsenbord. Is dat dan zo verschillend? Ja, dat is het. Tot aan deze zin heb ik tenminste 10 keer op de 'backspace'-knop moeten drukken. Dat wordt weer wennen als ik straks in Nederland kom, haha. A ver, het wordt een hele uitdaging om mijn lijstje af te werken. Als je denkt dat ik de afgelopen twee weken niet zo heel veel heb beleefd, heb je het mis. Het leven hier went, het voelt ook niet als vakantie. Het voelt als mijn thuisland, mijn huis voelt als thuis. Als ik trek heb snaai ik dan ook gerust eten uit de kastjes. Ik zal proberen alle punten van mijn lijstje in mijn verhaal te verwerken, maar liefst... 25 dingen. Kort gezegd, er gebeurd hier dus bijna elke dag wel wat!

Ik zal eens beginnen wat te vertellen over mijn belevingen op school de afgelopen twee weken. Ik moet heel erg wennen aan de school. De mentaliteit is zo anders. Ik hoor leerlingen van mijn leeftijd zeggen dat ze echt aan hun toekomst willen werken. De hele klas doet mee, maakt aantekeningen, stelt vragen, en nog belangrijker... is geinteresseerd in de les. Ze willen echt werken aan hun toekomst. Het hele onderwijssysteem is zo verschillend. Het niveau is wel wat lager dan in Nederland, maar de manier van leren, lesgeven en naar school gaan heeft me wel echt aan het denken gezet. We hebben geen boeken, we hebben geen toetsen... gekgenoeg werkt dit als een tierelier. In ruil daarvoor hebben we een paar keer per jaar (3)evaluatiemomenten waarbij de docenten in het schrift kijken en af en toe wat vragen stellen. Als je handschrift leesbaar is, je hebt alle aantekeningen een beetje geordend opgeschreven, je hebt je huiswerk gemaakt en je hebt goed meegedaan in de les, kan je nooit onvoldoende staan voor een vak. Deze manier van leren werkt uitstekend. Wel moet ik er erg aan wennen en ben ik bang dat ik als studynerdje terug kom. Voor het eerst maak ik echt altijd (bijna altijd) huiswerk zoals het hoort! Ik voel me hier dan ook echt een studynerdje dat ik oplet in de les maar ik ben hier net zoals de anderen in de klas. In Nederland doet bijna niemand goed mee met de les, maakt een enkeling aankeningen en zijn we ongeintereseerd. (sorry dingstede maar vanuit leerlingperspectief is dit toch echt wat ik en vele anderen ervaren). Waarom werkt deze manier van onderwijs in Spanje zo goed?

Op mijn school wordt veel focus gelegd op het leerproces en niet op het resultaat. Zo werk je een tijd aan een thema en leer je elke dag wat. Je hebt leerlingen in Nederland, ik schat zo'n 80 tot 90%, die gedurende het leerproces niks tot weinig doen en vervolgens één dag van tevoren leren voor de toets waarvoor ze dan een goed cijfer halen. Eigenlijk onterecht. Bovendien is het lastig onthouden voor het lange termijn geheugen. Ook het huiswerk maken doet iedereen hier wél en in Nederland niet. In Nederland, eerlijk is eerlijk, maak ik nooit huiswerk. Waarom niet? Niemand doet het, we demotiveren elkaar en bovendien wordt je langzaamaan een nerdje als je wel altijd je huiswerk maakt. Ik heb in Spanje gevraagd hoe de leerlingen tegen huiswerk maken opkijken. 'Tuurlijk is het niet echt leuk, maar we willen wel leren en aan onze toekomst werken. We maken huiswerk om alles beter te begrijpen en om indirect een betere toekomst te hebben.' Nou geloof het of niet, maar dat hoor ik niemand op mijn school zeggen. Eerlijk is eerlijk, ik denk dat ik hier op school, ook al is het in het Spaans, meer heb geleerd in 4 weken dan in meer dan een half jaar in Nederland. Goed puntje voor in de leerlingenraad ;-)

Verder heb ik op school al best wel veel vrienden. Vrienden maken ook grapjes, en zoals jullie allemaal wel eens hebben meegemaakt gebeurt het af en toe dat iemand een grapje maakt en de hele squad (voor de mama's, squad is groep vrienden) moet lachen en jij snapt de grap maar niet. En dit is gewoon stom haha. Dat gebeurt mij dus regelmatig aangezien de grapjes gemaakt worden in het Spaans. En dan na een halve minuut kan ik ook eindelijk lachen, haha. Ondanks dat ik niet alles begrijp heb ik wel een heel groot voordeel dat ik al wát Spaans thuis heb geleerd. Ik ben afgelopen weekend naar een verplichte AFS bijeenkomst geweest, en ben tot de ontdekking gekomen dat ik in verhouding met de groep, mezelf al redelijk kan redden. De anderen komen niet verder als 'hoe gaat het' gesprekjes, als je snapt wat ik bedoel. Maar daarover later meer.

Een paar dingetjes over wat ik doe op school. Heel veel practische opdrachen als mindmaps, korte verslagjes en heel veel presentaties. Het is hier heel normaal als je geregeld 3 presentaties op een dag moet geven. Onvoorbereid of niet. Of 6 presentaties in de week. Weliswaar niet zo lang, maar je moet hier vaak je werk voor de klas presenteren. Powerpoints, Praktische opdrachten. Werkt als een tierelier. Ik weer zeker dat ik aan het eind van dit jaar meer presentaties heb gedaan dan in 4 jaar op Dingstede. Het lijkt erop dat er hier dan ook weinig leerlingen zijn die echte faalangst hebben, want ze hebben het al zo vaak gedaan dat presentaties zo normaal zijn als toetsen voor ons. De presentaties zijn natuurlijk niet zo groot en lang als in Nederland, maar meer in de vorm van 'Een paar minuutjes je werk of de uitwerking presenteren met een groepje of alleen'. Zo heb ik ook 2 presentaties gehad. En hier word geen Engels gesproken. Voor het vak waarvoor ik moet presenteren, heeft de docente mij verboden om Engels te praten (op een grappige manier). Praat ik Engels, dan reageert ze niet. Ookal is deze 5 talen sprekende vrouw bijna native speaker in alle 5 de talen incluiding english. Voor deze in het Spaans gesproken presentatie over werkwoordsvormen in het Spaans, heb ik een.... 9 :O. Hoe ik het heb geflikt weet ik ook niet.

Verder hebben we 'Projecto de Escena', waar ik al eerder wat over verteld heb. Het wordt een grandioze voorstelling zonder woorden. Grandioos. We hebben tussen twee shows gestemd met de klas.. we gaan als het ware een echt proffesioneel stuk naspelen. Uiteindelijk is het geworden...... ZEG IK NIET. Het moet strikt geheim blijven. Maar het wordt fantastisch! En weer een puntje afstrepen van mijn lijstje... haha.

Met wiskunde komt de directeur regelmatig naast me zitten om me te 'helpen' met wiskunde. Ik heb niet zoveel met deze man, de Stalin van de school. Hij is het ideale beeld van absolute macht. Hij is de vorst. Dit mag niet, dit mag niet, je moet dit perfect doen. En zelf wel met z'n telefoontje in de school rondlopen. Ik moet maar denken dat hij me alleen maar wil helpen met wiskunde.... Normaal gesproken snap ik wiskunde, maar in het Spaans en zonder boeken waar ik op zou kunnen terugvallen is het wel lastig. ELKE som die ik overneem van het bord moet de directeur controleren of ik het wel goed heb overgeschreven. Met zijn neus in mijn schrift. En ik heb per ongeluk een pijltje opgeschreven in plaats van een = teken. Als kers op de taart (is dit de uitdrukking?) had ik net een nieuw schrift gekocht (de schriften hier zijn echt perfect en super handig, heel anders dan in Nederland) en had ik alles van mijn oude schrift overgenomen om het netjes op te schrijven. Ik hoorde namelijk pas later dat de evaluatie voor je cijfer ook op basis van je schrift en handschrift was. Maar wat doet Stalin, hij kliedert mijn schrijft helemaal onder met zijn wiskundig doktershandschrift voor een paar pagina's lang en daar gaat mijn pluspuntje voor netheid.

Ook moet ik voor Castellano een boek lezen. 'Nick', auteur 'Inma Chacón' voor de nieuwsgierigen. Ze heeft het me gelukkig wel wat 'makkelijker' gemaakt. 1 hoofdstuk per week... is te doen toch... boek voor (jong-)volwassenen... Maar geen zorgen, de hoofdstukken zijn kort... 4/5 pagina's per hoofdstuk... dus ik ben maar 3 uur per hoofdstuk kwijt..

De lunch op school is oké, soms zelfs wel lekker. Als het niet lekker is, hebben we altijd een jongen aan de tafel die functioneert als een container. Je kent het wel, mensen die honden hebben geven de restjes aan de honden. Zo doe ik dat ook met eten die ik niet lekker vind. Geef maar aan de hond. Echt waar, deze jongen eet letterlijk als een hond: zoveel mogelijk, alles wat eetbaar is en zijn manieren zijn er ook naar. Dit heeft ook een negatief punt. Iedere dag staat er een schaal in het midden en na het verplichte bidden trekt hij de bak meteen naar zich toe en schept de halve bak leeg. Tot grote ergernis hebben wij na de lunch dus af en toe nog steeds honger. Zegt niemand daar dan wat van? Ik ben namelijk bij lange na niet de enige die zich ergert. Ik ben niet zo'n persoon, maar uiteindelijk heb ik het wel tegen mijn gastgezin gezegd die wel elke maand een x-aantal euro moet betalen voor mij om daar te mogen eten. Opeens was het gedrag helemaal veranderd de volgende dag... volgensmij heeft hij van iemand op z'n donder gekregen... dit allen trouwens ten gevolge van diabetes. Misschien voor een aantal herkenbaar. Geen controle meer hebben over het eten. Alles wat eetbaar is gaat erin, suiker suiker suiker, dat verlangen.

Ondertussen heb ik tien van de 25 puntjes afgewerkt, zoveel te vertellen. Ik heb besloten om nog een aantal dingetjes te vertellen in deze blog en het daarna op te splitsen in twee.

Wat betreft het Spaans... het leren gaat langzaamaan vooruit maar ik ben nogsteeds te lui om mijn woordjes te leren. Ook ben ik in de war met alle talen. Gisteren bijvoorbeeld: kletsen met het Nederlandse vrouwtje in het Nederlands, helpen in de Engels klas door Engels te praten, een stuk of 4 tot 5 gesprekken werden gevoerd over mij (of niet, want mijn naam heeft ook betekenis in het Valenciaans) in het Valenciaans, vervolgens kreeg ik een uitleg voor een vak in het Frans, het op één na laatste uurtje op school was latijn en vervolgens had ik een presentatie in het Spaans. Met kers op de taart heb ik een Nederlander ontmoet die alleen maar Fries wilde praten. Die zien we nooit meer, te-rug. Steeds vaker betrap ik mezelf erop dat ik in het Spaans begin te denken... een mix van Engels en Spaans... MIJN DROOM. Ook heb ik besloten om na school verder te gaan met Frans leren om 3 redenen: Als ik een jaar lang Spaans leer en niks aan mijn Frans doe kan ik in Nederland weer beginnen bij 0. Daarnaast helpt het begrijpen van Frans héél erg bij het begrijpen van Valenciano wat thuis nogal vaak gesproken word. Vervolgens spreken er best wel wat mensen Frans hier dus zal de communicatie weer iets makkelijker worden. Als laatste, ik weet dat het er maar 3 zouden zijn, helpt het leren van Frans en Spaans tegelijk om de talen makkelijker uit elkaar te houden (het werkt in het begin verwarrend, maar na wat oefenen is het makkelijker uit elkaar te houden). Als ik Frans en Spaans duidelijk heb, zal de communicatie dus makkelijker gaan. Ik zeg namelijk nu af en toe woordjes in het Frans tussen de gesprekken door... Maar mijn focus blijft vooral bij het Spaans.

Nu ga ik even 'merendaren'. Dit bestaat niet in het Nederlands dus heb ik het Spaanse werkwoord maar vernederlandst. In Nederland zijn er 3 maaltijden, in Spanje 5. De 'Meriënda' is de maaltijd tussen de lunch en het avondeten, rond 5/6 uur. Wist je trouwens dat er bijna altijd tomaten tijdens de lunch op tafel staan, ondergedompeld in de heerlijke olijfolie hier in Spanje? Heerlijk! Ik ga even 'merendaren' op mijn terrasje samen met mijn gastzusje en gastbroertje, en genieten van de heerlijke zon: gemiddeld zo'n 25 graden overdag en 18 graden 's avonds! Wat een herfst, vind je niet? Deel 2 schrijf ik meteen na het 'merendaren'.

Hasta ahora!

Tot zometeen!

-----------------------------------------------------

Hola!

And there we are again, what we all waited for… my new story! With a ‘what did I do the last 2 weeks’-list and some myalgia in my arms, legs, thighs, and my left butt, i’m writing my new blog. We will do it again! It will be nice to write again, this time on another computer, with a Spanish keyboard. Is that so different? Yes, it is. Until this sentence I have pressed the backpace button at least 10 times. I have to acostumbrate again when i’m back in Holland, haha. A ver, it will be a big challenge to write down all the things of my list. If you think that I didn’t do that much the last 2 weeks, you’re wrong. The life here is getting normal, like i’m a inhabitant from Spain. It doesn’t really feel like holiday. It feels like i’m born in Spain, like my home. If i’m hungry, I can snatch food if i want. I’ll try to put all my things of the list in my story, though it are 25 things… Summarized… There’s always happening something here in Spain!

I’ll start about my adventures at school the last 2 weeks. I really have to get used to the school the mentality is so different. I can students hear telling that they want to work on their future. The class pays attention in the clases, the people take notes, they are asking questions, and even more important.. they are even interested in the class! They really want to work on their future. The whole education system is so different. Though the level of education is a little bit lower than in Holland, the way of life, giving classes and go to school has made me think. We don’t have books, we don’t have tests. And acutally, surprisingly, it works more than amazing. In exchange for not having tests and books, we have some moments of evaluation a few times a year. Teachers can look in your notebooks and they can possibly ask you some questions. If your handwriting is readable, you have ordered your stuff, you have made your homework and you joined the class well, you actually can’t fail that subject. This way of learning works excellent. But, i really have to get used to it, and i’m afraid to return to Holland as a studynerd. For the first time in life, i always (almost always) make homework like I always have had to do but never did! I really feel like a little nerd when I pay attention in the class, but I’m actually just like the others. In Holland, no one pays attention in the classes, only a few students of the class take notes, and we just are the oposite of interested. I’m sorry Dingstede, but from my student-perspective, this is the way how I and many other students experience the school. Why does this way of learning work so good?

There’s a lot of focus on the learning proces and NOT at the result. So, you’re working on one topic for some time, and you’re learning things every day. There are students in Holland, i estimate 80-90%, who (barely) don’t do anything during the whole learning proces towards the final test of the chapter, and finally they start to study the night before the final test. Result: they get a good mark. Actually it’s unfair. Beside of that, it’s difficult to remind the things for the long-time memory. Also the homework is made by everyone here and by a few ones in Holland. In Holland, honestly, I also barely make homework. Why not? No one does it, we demotivate/discourage each other and you slowly transform into a studynerd in the point of vision from the other people if you do make your homework always.  I asked the students here how they think about homework. ‘Of course, it isn’t really fun, but we want to learn and work on our future. We make homework to understand the things better and to have a better future, indirectly.’ Believe it or not, but I never heard somebody saying this at my school in Holland. Honestly, I think that I’ve learned more things in 4 weeks here than in ½ year in Holland, despite the fact that everything is in Spanish. Something to think about for the student council… ;-)

I also have got quite a lot friends at school. Friends also make jokes, and like you all have experienced one time in life: sometimes it happens that the whole squad makes a joke and everyone is laughing, except you because you just can’t understand the joke. So, this is happening reguraly to me here because all the jokes are made in Spanish. And after half a minute, i can finally laugh too, haha. Though i can’t understand everything, i have got a big advantage that i already learned some Spanish at home in Holland. Last weekend i went to an obligatory weekend from AFS, and i discovered that i (compared with the whole group from people from countries all over the world) can defend myself quite well in Spanish. The other people can’t say much more than ‘how are you’ conversations, if you know what i mean. You know, the things you learn in the first classes of learning a new language. But later i will continue about this topic.

A few things about the school, ‘bout what i’m doing. There are a lot of practical excersices like making mindmaps, small reports and a lot of small presentations. It’s very normal here to give 2 or 3 small presentations about what you have done, sometimes without any preparation. Or 6 presentations in one week. Well, they aren’t very big, but like small demonstrations about the work you have done before that you have to expose in front of the class. Powerpoints, practical commands. Doing this things works very well to learn. I’m absolutaly sure that i’ve done more presentations here in 1 year than my 4 years of secundary school in Holland that i’ve had now. It also seems like there aren’t a lot of students with fear to fail in front of the class, because they have done those expositions so many times that doing those presentations is as like final tests for us in Holland. Like I said, the presentations aren’t very long and big like the presentations in Holland, and also with a lot of interruptions from the teacher, but more like ‘can you expose your work in a group or alone for a few minutes?’ So, I also did 2 presentations. And English doesnt exsist at my school except for the English class. So, the teacher of the school subject for which i had to give a presentation, prohibited me to speak English (on a funny way). If i would talk English, she would ignore me, although this 5 language speaking woman, almost a native speaker in the 5 languages speaks fluently English too. I got a 9 from her, for this presentation of Castellano. I don’t know how i fixed this 9, but i get it!

During maths, the director of the school regulary comes to sit next to me to ‘help’ me with maths. I don’t have anything against him, but i neither don’t like him that much: he is a little bit like Stalin in my opinion. The real imagination of ‘absolute control/power’. The frost of the school. He can do whatever he wants, that’s what it looks like. This is prohibited, this is prohibited too, you have to do this perfect. But hé can walk through the school with his phone. But, he is a good person, that´s the truth. I just have to think that he only wants to help me with maths… normally i always understand maths, but maths in Spanish without books is quite difficult. Every exersice which i copy in my libreta from the board, he has to check if i have copied it well. With his nose in my libreta. As a small fault, i had written a ‘--->‘ instead of ‘=’. To make it worse: I just bought a new notebook (the notebooks here are so handy!, they have to sell those notebooks in Holland too!) and copied all the written things from my old notebook to the new one to write it with a better handwriting and in a good orden. Why? Because they told me after I a few time that they can evaluate you based on your notebook and handwriting. But what does he do, messes up my new good-written notebook by writing explanations with a real medical-doctors-maths-people handwriting for a few pages long. And there it goes.. bye bye good mark for my nice written notebook with a good handwriting.

I also have to read a book for Castellano. ‘Nick’, written by ‘Inma Chacón’ for the curious people. I’m glad that the teacher has give me an easier thing to do. Well, easier. Only 1 chapter every week.. it’s doable right… book for young-adults… but don’t worry, the chapter are short… 4/5 pages every chapter… so i’m just losing 3 hours for every chapter…

The lunch at school is okay, and sometimes it’s actually quite good. If it isn’t good, we’ve got predeterminated seats and we’re always sitting with one boy on our table who functionates like a big trash. You know, people who have dogs give the small rests of the food to the dogs. Give it to the dog. So, we do this too with the food we don’t like. Give it to the dog. Really, this boy literally eats like a dog: as much as possible, everything what’s eatable and his eating manners are also just like a dog. But, this also has got a negative side: everyday there’s a bowl in the middle of the table and after praying he just pulls it towards himself to get half of all the food out of the bowl. Somethings, which really bothers us, we’re still hungry after the lunch. But nobody says something about it? Because i’m absolutely not the only one who’s bothered by him. The 2 others on the table too. I’m really not that tipe of person who says this things, but finally I told this to my host family because they have to pay an x-amount of money for me to eat there every month. Suddently, the next day, his behaviour had changed. I think that someone has had a conversation with someone… this everything is the result of diabetes. Maybe recognizable for some people. No control about the food anymore. Everything what’s eatable can enter the stomach, sugar sugar sugar, that desire.

Meanwhile, I have told 10 of the 25 things, i just have so much to tell. I’ve decided to tell a few more things and later i’m going to split up my story in two parts.

About the Spanish.. i think i’m improving slowly but I’m acutally kinda lazy to learn words at this moment. I’m also confused with all the languages. Yesterday for example: talking with the Dutch woman in Dutch, helping in the English class by talking English, about 4 to 5 conversations that i had to listen in Valenciano (i only heard: …………..Beau……………beaus……………beau………… My name has got a definition in Valenciano), later i got an explanation in Frensh, the pre-last hour i had Latin and finally i had to do a presentation in Castellano. To finish it all, i met a Dutch man who spoke Frysian. But, i’m not going to see him again. By the way… it’s happening many times that i find myself thinking in Spanish! A mix of English and Spanish… MY DREAM TO THINK IN SPANISH! I also decided to continue with learning Frensh (and repeat what I have learned because i’m forgetting the Frensh now that i’m learning Spanish), for a few reasons: if i’m learning Spanish for 1 year and I just don’t do anything about my Frensh, i can start at 0 what i’m back in Holland. Frensh also helps a lot with understanding Valenciano, which would be quite handy in my family because they speak a lot of Valenciano. There are also a lot of people here who speak frensh so it would be helpful with communicating. I also have to pass an exam at B2 over 2/3 years and i don’t want to start all over again with learning everything when i’m back in Holland. Last but not least, knowing Frensh will help me to understand the Castellano. At the beginning it’s confusing, but later it will be helpful. If i know Frensh and Spanish well, i will be able to communicate so much better. But, i’ll mainly focus me on the Spanish.

Now, i’m going to ‘merendaren’. This word doesn’t excist in Dutch so i kinda ‘dutched’ the Spanish verb. In Holland there are 3 meals, in Spain there are 5. The ‘meriënda is the meal between the lunch and the dinner, around 5/6 ‘o clock. By the way, did you know that there (almost) always are tomatoes on the table when we lunch, dipped in the tasty olive oil from Spain? Delicious! Now, i’m going to ‘merendar/merendaren’ on my terrace with my hostsister and hostbrother, enjoying the beautiful Spanish sun. Averagely it’s around 25 degrees in the afternoon and around 18 degrees in the night. What an automn, don’t you think? I will wright part 2 after ‘merending’.

Hasta ahora!

See you soon!