Blog 26 (NL)

Hallo dames en heren,

Welkom en goed dat jullie kijken naar een goednieuwe post. Dit keer een wat kortere post. Voor het eerst in een lange tijd heb ik het eens wat rustiger... Nog maar 4 weken totdat ik naar Madrid ga om vervolgens terug naar Nederland te komen.

Om te beginnen. Afgelopen weekend hebben we het zwembad in de tuin weer geopend. Winter voorbij. Laat maar komen die zomer. Vandaag heb ik voor het eerst een duik genomen. Het water was heerlijk en het weer was ook heerlijk. Het is het un iedere dag tegen de 30 graden aan. Maar na gesproken te hebben met wat Nederlanders, mogen jullie dit jaar ook niet klagen. We hebben er een volle dag met zes personen over gedaan om het zwembad te openen, schoon te maken en klaar te maken voor gebruik, maar het is het waard.

Over zwemmen gesproken... afgelopen zaterdag ben ik met mijn vriendin naar het strand geweest. Ondanks dat ik me elke twee uur goed ingesmeerd had, ben ik toch weer verbrand. De voorjaarszon is nog gevaarlijker dan de zomerzon, omdat je lichaam in het voorjaar nog moet wennen aan de zon. Ook mijn niet-spaanse vriendin was verbrand. Als je eenmaal lekker in de zee aan het zwemmen hebt, heb je helemaal niet door dat het zo hard gaat. Gelukkig waren er niet zoveel illegale verkopers die je dingen proberen te laten kopen of die je massages willen geven. Want dat is wel zo irritant. Zoals jullie misschien weten, ben ik net een klein kind op het strand en heb ik ook dit keer weer heerlijk met het zand gespeeld. We hebben ons die middag goed vermaakt, en ik heb nog getrakteerd op een heerlijke ´horchata´, het tipische Valenciaanse drankje.

Un poisson! ´Een gigantische vis daar!´ aldus mijn vriendin. Ahhh! ´waar?´ We lagen baderend in de zee, en we waren aan het klieren met de golven. Op een gegeven moment kwam er een enorme golf aan, en we wilden daar vol induiken. Maar voordat we erin konden duiken, zagen we een ENORME vis in de golf zwemmen. ´AAAAh, help!´ Ik denk dat de vis wel 70 centimeter was. Wij als twee gekken snel wegzwemmen. Wat hebben we een lol gehad.

Na het zwemmen probeerden we wat uit de zon te blijven, voordat het echt mis ging. We zijn een lange pier opgelopen en hebben daar nog wat zomerfoto´s gemaakt. Komt er een meneer met zijn vriendin naar me toe. ´Ehmmm... sorrrrry.´ Sorrrry met de spaanse R. ´You.... Foto.... can?´ Vroeg hij aan mij. ´What?´ Hij gebaarde dat hij graag wilde dat ik een foto van hun maakte. ´Ah, do you want me to take a picture of you two?´  Hij keek mij met grote ogen aan. Toen vroeg ik. ´Where are you from?´ ´Sorry... repeat?´ ´De donde eres?´, vroeg ik daarna in het Spaans. ´Oooooh, jij komt hier ook vandaan. Gelukkig. Ja, mijn Engels is niet zo geweldig, haha´, zei hij.

Zoals jullie misschien wel weten, ben ik alle blogs die ik schrijf aan het vertalen naar het Spaans omdat er heel veel mensen hier erom vragen. Nou ben ik bij blog nummer 10 van de 25. Iedere blog is gelijk aan 4 wordpagina´s gemiddeld gezien. Dus dat is nog wel een aardig klusje. Maar goed, wel een leuk cadeau om aan mijn familie te geven. Nou wilde ik van de week een nieuwe blog gaan vertalen, maar tot mijn schrik kon ik mijn geliefde USB stick niet vinden. Het hele huis doorzocht... helemaal in de stress. Als ik de stick niet zou vinden zou ik toch 40 wordpagina´s voor niks vertaald hebben. Zucht. 3 dagen later lag precies diezelfde USB op mijn bureau, precies dezelfde als die ik aan het zoeken was. Hij heeft per ongeluk een rondje meegedraaid met de wasmachine. Maar gelukkig deed hij het nog 100 procent. 

Ook is het proyect met Nederland afgelopen. Mijn klas is weer leuk in Spanje en ik heb alle verhalen aangehoord. Alle belevenissen die zij hebben opgedaan in Nederland. En het woord wat steeds weer terug komt zijn toch echt de stroopwafels...De meeste klasgenoten hebben heel erg genoten in Nederland. Normaal gesproken bekijk je alleen de positieve kanten van een land als je er een weekje heen gaat, en ben je dus ook heel tevreden na een weekje in een ander land te zijn geweest zonder de negatieve kanten te zien. Iedereen was daarom erg positief en wilde graag terug. Maar.... er zijn toch altijd een paar zeurpieten in de klas, zo ondankbaar. Voor alles wat de school heeft gedaan om dit te regelen. ´Alles was stom, het was slecht weer, we kregen niets te eten...´ Ik vind het maar overdreven. Wel zeiden de meesten dat het eten van Spanje toch wat beter was. Nu snappen ze mij eindelijk waarom ik het eten van de eetzaal altijd lekker vind terwijl alle Spanjaarden altijd klagen. Ook de Nederlandse eettijden vonden ze niet zo geslaagd. Sommige klasgenoten moesten zich zelfs zo aanpassen dat ze 6 uur vroeger avond aten dan normaal. Normaal eten ze hier rond 23 uur avond, en in Nederland rond 17.00-18.00. Een ander ding waar de Spanjaarden heel erg aan moesten wennen waren de fietsen, want heel veel Nederlandse fietsen hebben een voetrem, wat de Spanjaarden niet gewend zijn. Dus sommige klasgenoten hebben er nog een paar leuke wonden aan over gehouden.

Één dag scheen het heel warm te zijn in Nederland en tikte het kwik 21 graden aan. Ik kreeg berichtjes van wat Nederlanders dat het zo heerlijk weer was en dat ze allemaal in spaghetti bandjes liepen, terwijl de Spanjaarden foto´s en filmpjes op instagram plaatsen met lange mouwen en sommigen zelfs met dikke jassen. Haha. Niet alleen de Spanjaarden kwamen terug uit Nederland, ook kwam de eerste klas terug uit Engeland en een paar weken daarvoor waren klas 2 en 3 ook al naar Parijs en Rome geweest. Elk jaar is er een uitwisseling op deze school.  

Dus... wat zijn de vooruitzichten? Deze week zondag mag en kan ik hopelijk voor de eerste keer zelf paella maken. Ik hoop het zo goed te leren dat ik het straks zonder begeleiding van de Spanjaarden net zo lekker kan maken. Er bestaan zoveel verschillende paellas. Paella is dan ook wel echt een van mijn favorite maaltijden hier, samen met de ´Garbanzos con atún y guisantes´ en de fideuá. Paella met vis is voor mij toch wel de lekkerste, ookal is de traditionele Valenciaanse paella met vlees in plaats van vis.

De paella is niet het enige vooruitzicht. Zo ga ik een morgen een weekendje naar Gandía, een plaatsje 2 uur in de trein naar het zuiden toe. Een weekendje AFS.. de laatste. Over drie en een halve week sta ik alweer op Nederlandse bodem. Raar voelt het eigenlijk helemaal niet, en gek genoeg heb ik er ook eigenlijk best wel zin in. Het is niet dat ik last van heimwee heb, maar ik heb toch wel gewoon weer zin om in mijn eigen land met mijn eigen taal en cultuur te zijn. Je blijft toch altijd een kleine nostalgie houden naar de plek waar je vandaan komt, ook al heb ik er geen heimwee naar. Ik heb mijn doelen wel bereikt, en het voelt wel een beetje alsof het wel mooi is geweest. Ook al had ik misschien meer kunnen misschien nog meer en beter Spaans kunnen spreken, ik heb een goed niveau behaald en ik heb een niveau behaald wat ik ook wilde behalen, ondanks dat ik meer ervoor had kunnen doen. Maar ja, iedereen heeft wel dingetjes om te verbeteren. In mijn volgende blog zal ik dan ook een evaluatie over mijn jaar hier beschrijven.

Nu we in de laatste twee weken op school zitten willen alle docenten ons nog even lekker veel werk opgeven om het jaar goed af te sluiten. Alle toetsen voor het laatste moment, en jullie snappen misschien wel dat als ik om 5 uur of half zes thuiskom ontzettend veel zin heb om iedere dag nog tot 22 uur voor school bezig te zijn, vanaf 08.00 ´s morgens. Gelukkig worden de dagen korter. Vanaf 5 juni gaat het zomerrooster in. Elke dag tot 13.30 les, lunchen op school en om 15.00 komen we dan thuis aan. Dan kan ik lekker van het warme weer genieten. En dan heb ik natuurlijk ook de tijd om me goed in te smeren.

Een ander vooruitzicht is ´El proyecto de escena´. Onze toneeluitvoering wat spectaculair gaat worden. 8 juni is de eerste uitvoering en dan 13 juni de grootste en officiele. De uitvoering waar de school jaarlijks zoveel geld aan uitgeeft en zoveel moeite in steekt. Ik mag het nu eindelijk bekend maken. We gaan een re-interpretatie uitvoeren van een stuk van Igor Stravinsky: Petroesjka. Jullie kunnen natuurlijk altijd het verhaal achter het toneelstuk opzoeken of het originele toneelstuk bekijken op youtube: ´https://www.youtube.com/watch?v=oQY24hwvkEU´ Het worden twee geweldige avonden. Er is een dans die we met 8 meiden moeten doen. Toen we de meiden telden kwamen we op 9 uit. ´Dus, eens zien..´, zei de leraar. ´Dus dan moeten we één meisje in het midden neerzetten tijdens de dans.´ ´Mm..... eens zien. Wie zullen we eens..´ Oh jeetje, zul je net zien dat ie mij kiest. ´BEAU! Kom jij maar in het midden staan.´ Jeej. Dus nu heb ik ook mijn 30 seconds of fame alleen op het podium als de andere 8 meiden weggaan. En de andere 2 minuten van de dans sta ik alsnog in het midden. Wat leuk. Want ik ben ook zo´n danstalent, haha. Niet dus. Maar het dansje gaat nu al wel veel beter dan in het begin, dus ik heb wel heel veel zin in de uitvoering.

Niet alleen het proyecto de escena wordt geweldig, ook heb ik vrijdag mijn ´graduación´. Ik zal daar in de volgende blog meer over vertellen. Het word een super leuke examenuitreiking! Morgen ga ik naar Valencia om een jurk te kopen voor mijn examenuitrijking, wat we moeten er wel goed uit zien op het podium!

Als laatste vooruitzicht waren we gisteren aan het praten met mijn gymdocent, en vroegen we of we nog wel zouden zwemmen met gym. ´Daar is helaas geen tijd meer voor.´ ´Ohhhh´, zeiden alle meisjes, ´Aan de pizza, nu meteen!´ Één van mijn klasgenootjes vroeg of we ook nog de piepjestest gingen doen, omdat de gymleraar aan het begin van het jaar zei er ook eentje was aan het einde van het jaar. ´Oh, shit! Dat is ook zo. Ik was het oprecht helemaal vergeten. Dankjewel voor het herrineren.´ ´Ik zal hem vandaag inplannen, ik zal eens kijken in welke les we het kunnen doen. Ik was het door alle drukte echt helemaal vergeten.´ Mmm... fijn. Dankjewel klasgenootje. Heel erg bedankt. Fijn, geweldig.

Als laatste vooruitzicht wordt mijn Spaanse vader volgende week 50 jaar oud. Wat zal ik eens doen? Hebben jullie nog ideeen voor een persoonlijk cadeautje naast het cadeautje wat we al met de familie gaan doen/geven?

Afgelopen dinsdag hadden we een toets van godsdienst. Dat was echt zo´n typische toets dat als je leert dan heb je een 10 en als je niet leert dan heb je een 0. Hier in Spanje kan je ook een 0 halen, in plaats van het minimale wat op Dingstede een 1 is. Meerkeuzevragen. Goede antwoorden leverden punten op, niet ingevulde antwoorden leverden niks op maar waren ook geen strafpunten en foute antwoorden kreeg je afrek van. Dit om te voorkomen dat je maar van alles invult. Dus uiteindelijk was het hoogste cijfer van de klas een 5,4 (voldoende), en waren 20 van de 24 leerlingen gezakt. Dus 29 juni de herkansingen die verplicht zijn, haha. Dan ben ik al lekker in Nederland.  

Vorige week heb ik ff een leuk grote zus klein broertje moment gehad. We hebben samen een leuke goocheltruck uitgeprobeert, en ik heb hem geholpen met een toneelstuk dat hij voor de klas moest opvoeren in het Engels. Zo schattig, en hij spreekt het ook zo schattig uit. Dat was wel leuk, even samen Engels oefenen. En ook zeker belangrijk zulke momentjes.

Verder heb ik afgelopen weken niet zo heel veel beleefd. Ik wandel best wel veel. Ik heb met een vriendin afgesproken één keertje, en ik heb weer een keer gekookt. Een origineel gerecht van de eigen uitgevonden Beau-se keuken. Mijn familie vond het weer lekker.

Dat was hem weer! De volgende blog zal alweer de laatste blog zijn, en daarna zal ik alweer in Nederland zijn. De 24ste ga ik per trein naar Madrid en de 25ste kom ik om 19.50 aan op Schiphol. Tot de op één na laatste blog, lieve trouwe lezers!

Hasta la próxima!!

Beau