Blog 25 (NL)

Buenas tardes seguidores,

Ik heb er net een weekje meivakantie opzitten! De meivakantie begon 12 april en duurde tot 24 april. Ik heb erg genoten want in Spanje hebben we bijna geen tussendoorvakanties.

Op goede vrijdag zijn we met de familie op excursie gegaan. We zouden naar een klein plaatsje gaan genaamd ´Arteas de arriba´ en we zouden daar een dag lang met mensen optrekken die daar in een groep samen wonen. Mensen met lange erge levensverhalen, mensen die uit de gevangenis kwamen of mensen die hele erge ervaringen hadden gehad. Ik werd gewaarschuwd voor de weg naar het plaatsje toe: die zou erg smal zijn, met scherpe bochten, zonder vangrail en in de bergen. Feest. En ik ben terecht gewaarschuwd. We moesten over bepaalde weggetjes rijden die niet breder waren dan fietspaden en waar je dan met het wiel van de auto over de rand heen moet het ravijn in om de tegenligger voorbij te laten gaan. Wat een feest. Ik had te tranen in mijn ogen en mijn familie vond het wel leuk. Na een half uurtje flink lijden, kwamen we aan. ´Die groep mensen komt daar in het weekend samen om even weg te komen van alle problemen. Sommigen zitten door de weeks nog steeds in de gevangenis´, werd mij gezegd. Die mensen waren zo blij dat wij er waren. We konden bijna niet meer wegkomen. Sommigen waren ook wel engerds, haha. Ook hebben we die dag een bergwandeling gemaakt in het berggebied waar we waren en hebben we onder aan de berg water gevonden dat zoveel was dat je erin kon zwemmen. Ook was het die dag zó warm, dat ik een siesta heb gedaan in de frisse buitenlucht. Net als 5 anderen, plofte ik neer in het midden van een straatje die omhoog liep en viel ik zo in slaap. De enige bewoners van dat statje waren die mensen, en het was dus ook doodstil. Rond 17.00 uur koelde het weer wat af en zijn we gelukkig een andere weg terug naar huis gegaan met normale wegen die niet zo zwaar waren, met nog wat leuke tussenstops onderweg. Net alsof ik op vakantie was. 

De dag erna, zaterdags, zijn we naar het plaatsje ´Jávea´ gegaan, ongeveer 1,5 tot 2 uur rijden, omdat daar familie van Juanjo woont. Zulke lieve mensen. We hebben die dag met hun opgetrokken. Voor het eten, trok ik mijn zomerjurkje aan en ze keken mij allemaal weer eens raar aan. ´Laat mij nou, voor mij is het zomer.´ Voor de lunch zijn we dus naar het strand gegaan en heb ik nog gezommen en een modderoorlog met Pau gehad in de zee. We hebben gezamenlijk geluncht, met ongeveer een man of 15. Italiaans eten, ravioli. Daarna zijn we naar een ander strand gegaan, dit keer met rotsen kiezelsteentjes in plaats van een zandstrand. In de gaten van de rotsen vond ik om de halve meter water met wat wits wat op schuim leek, maar toen ik het vastpakte was het puur zout. Puur zeezout.

Ook vertelden ze mij dat ik me goed moest insmeren met mijn witte huid, maar dat had ik twee uur van tevoren al gedaan en ik wilde toch een beetje bruin worden. ´Je wordt straks nog een tomaat. Straks zie je er net zo uit als iedere buitenlander die hier in Spanje komt. Alle buitenlanders worden altijd tomaten en jij maakt straks nog deel uit van de club. Geloof ons maar, buitenlanders weten niet wat ze te wachten staat.´ Na de hele dag met de familie te hebben opgetrokken, gingen we nog naar de top van een cliff toe, waarvan we dat puntje van spanje konden zien wat je op de kaart terug vind, 1,5 uur rijden onder Valencia. De berg af was ook weer fun, lekker stijl naar beneden zonder vangrail, maar wel een mooi uitzicht. 

Zondag had ik een rustdag en maandags ben ik met Andrea, de buurvrouw van 24 jaar die ik af en toe help met Engels, naar een Italiaans restaurant geweest. We hebben heerlijk gegeten. Verder heb ik die dag nog even leuk op haar hoverboard gereden wat hier NIET illegaal is, heb ik de chinese onsimpatieke jongen ontmoet die in haar huis verblijft (geen uitwisselingsstudent) en hebben we in de morgen nog een ochtendwandeling gemaakt in de brandende zon.

Dinsdags heb ik met Miliena afgesproken, het andere buitenlandse meisje bij mij op school. We spraken af in Valencia, en ik heb haar Valencia laten zien omdat zij de stad nog niet zo goed kende. Dus voor de 5e of 6e keer weer een rondje Valencia gedaan en alle tipische dingen laten zien. Torres de Serrano, Katedraal, centrale markt, etc. Niet zo´n heel bijzondere dag, want ik heb die tipische dingen van Valencia nou wel gezien. 

Woensdag heb ik met Alekandra uit Polen afgesproken, en zijn we naar kinepolis gegaan. Kinepolis is een groot centrum met van alles en nogwat. Winkels, markt, restaurantjes, discotheken, supermarkten, bioscopen, een bowlingcentrum, etcétera. We zijn naar twee films gegaan. Fast and furious 8 en La bella y la bestia. Beide in het Spaans en ik had geen enkele moeite om het te volgen. Ik had eigenlijk niet eens door dat het in een andere taal was. Omdat de film laat afliep, bleef ik die nacht bij haar slapen. Het Spaanse leven is zoet, en het in de regio ´mediterranio´ eten we ook heel veel brood, pasta en paella naar mijn mening. Ik moet zeggen, ik ben heel blij met mijn familie, want wij eten behoorlijk gezond in het gezin en mijn ouders proberen met het koken met al het gezonde rekening te houden. Bij haar thuis was dat dus niet zo. Ontbijten met creps, en een kop gesmolten chocola. Die avond daarvoor aten we pasta, met als toetje aardbeien met slagroom. Ik mocht helpen met het maken van de slagroom, en ik moest eerst per persoon minstens een eetlepel suiker toevoegen. Pfff. ´Nogmeer suiker?´ vroeg ik, nadat ik al drie eetlepels in het kleine schaaltje had gegooid. Ja joh, anders is het niet lekker. Wat ben ik blij dat mijn familie niet zo is.

Donderdags had ik een rustdagje, en tegelijkertijd een dagje om alles even op orde te maken. Opruimen, wat schoolwerk doen (dat was wel de bedoeling) en de koffers pakken want... de volgende dag vertrok ik naar Barcelona.

Vrijdag: Om 9.30 zette Juanjo mij af bij het busstation, waarvan ik dacht dat het eerder een vliegveld was. Even door alle controles heen, en ik zat heel erg op tijd in de bus die ook heel erg optijd vertrok. De heenreis ging heel snel en het was ook een hele mooie route van Valencia naar Barcelona. Meer dan 2 uur reden we zo dicht langs de kust dat je vanuit de bus de zee kon zien. Ik had ook nog het mooiste plekje van de bus: niemand zat voor me, ik kon zo met de buschauffeur meekijken. Vanaf het busstation in Barcelona moest ik nog een half uurtje lopen naar de herberg. Daar kwam ik heel veel AFS vrienden weer tegen en ook AFS´ers van andere delen van Spanje.´Beeaaauuu!´ Hoorde ik iemand gillen. Het Evanne, die enige Nederlander naast mij die dit jaar met AFS in Spanje is. Na een uurtje gingen we op pad. De twee Nederlandse meisjes werden door van die kut polsbandjes gescheiden die je ook altijd in die resorts hebt. Als eerste gingen we een berg beklimmen waarvanuit we heel Barcelona konden zien, en we zijn naar het park guell geweest. We aten rond 21.00 vroeg avond en daarna zijn we naar de fontein show geweest ´s avonds.

Zaterdags zouden we om half 10 's ochtends weg gaan, en ik zat met de andere meiden van mijn kamer rustig te wachten totdat AFS ons naar beneden riep zoals ze dat altijd doen. Maar nu dus niet. Dat duurt wel lang zeg...'Zullen we maar even beneden kijken?' Het bleek dus dat iedereen al vertrokken was. Er waren nog 2 vrijwilligers van AFS in het hotel. 'Wat doen jullie hier?' 'Ehmm...' 'Zucht.' 'Achtergebleven zeker?' Toen hebben ze ons maar op de taxi gezet. De rest van de dag zijn we de groep niet meer kwijt geraakt. Die dag zijn we naar de 'Rambla' geweest, een soort Walk of fame van Barcelona maar dan zonder sterren en met kraampjes en knappe jongens zonder shirts. Die hele dag heb ik zoveel gekletst met de studenten van AFS uit heel veel verschillende landen, dat ik eigenlijk een beetje vergat dat ik Barcelona bezocht. We hebben de Santa Maria kerk bezocht, waarbij ik nog vroeg of dit de kathedraal was. 'Ha ha ha, nee, dit is de kathedraal niet.' Na het avondeten verschenen er ineens een paar jongens in onze kamer van de alberge, ze kwamen uit Andalucia, en dat was duidelijk te horen aan het accent. Die bleven een kleine twee uurtjes kletsen, en gedurende die twee uurtjes kwamen er nog 6 Spaanse jongens (Niet van AFS) onze kamer binnen en voordat we het door hadden hadden we al een klein feestje. Ik, het grote feestbeest (niet dus), kwam na een tijdje ook voor 1 keer in de feeststemming. Toen de jongens rond 1.30 weggingen, gingen we met alle meiden van de kamer naar een andere kamer, waar we het feestje vervolgden met ongeveer 30 mensen op een niet super grote kamer van de alberge. Met het was wel gezellig, tot aan blote bovenlijfjes toe van sommige jongens van AFS. Laten we zeggen dat het einde een beetje uit de hand liep, en aangezien ik niet van de feestjes ben heb ik samen met mijn vriendin nog iemand van de groep geholpen recht te lopen en afgevoerd naar een andere kamer en ben ik om 02.00 maar naar bed gegaan.

Zondags hebben we alleen activiteiten gehad in de morgen. We zijn de stad weer ingegaan, en hebben de metro gepakt om naar de Sagrada Familia te gaan. Daar heb ik nog wat souvenirs gekocht, maar we zijn niet naar binnen geweest. Want ja, voor AFS is het snel te duur en is er nooit genoeg tijd, bovenop dat we 135 euro moesten betalen exclusief vervoer voor het weekendje Barcelona (Wat opzich heel goedkoop is, maar houd wel in gedachte dat de prijzen voor een jaarprogramma ontzettend hoog zijn). Ook zondags heb ik weer zoveel gekletst met iedereen van de groep dat ik af en toe niet door had dat ik in Barcelona was. TIjdens de lunch kreeg iedere deelnemer van het weekendje Madrid een cadeau van AFS. Iedereen kreeg een roos omdat Barcelona die dag in het teken stond van Sant Jordi, en iedereen kreeg een boek. Natuurlijk, aangezien ik zoveel van lezen hou zoals sommigen van jullie wel weten, kreeg ik het grootste, dikste, vetste boek met de kleinste lettertjes. Maar het was wel lief dat ze aan ons dachten. Na de lunch zijn we nog even naar het strand gegaan en hebben we het stadion van Barcelona bezocht. Om 19.00 heb ik de bus weer naar huis genomen en ik heb vier uur lang in de bus lopen kletsen met een simpatieke Engelsman, wat een heerlijk accent hebben die Engelsen! Rond 23.10 kwam in aan in Valencia en dat was het einde van mijn trip naar Barcelona.

De week daarna was erg stressvol en relaxing tegelijkertijd. De hele week lang hadden we geen les maar de uiteindelijke presentaties van de Tesis waar we het hele jaar aangewerkt zouden moeten hebben. Maar dat hebben we niet gedaan, want iedereen heeft het voor het laatste moment laten liggen net als ik. Hoe dan ook, het was heel officieel. Je moest goed gekleed komen, we moesten het presenteren in de schoolbioscoop, er waren drie juryleden die je alle drie zo leuk aankijken tijdens je presentatie. Het is net als een soort afsluiting van je master. Dus iedereen was heel erg zenuwachtig, terwijl mijn klas normaal nooit nerveus is voor presentaties omdat we daar al zo aan gewend zijn. Een klasgenootje viel bijna flauw, een ander klasgenootje moest voor dat ze begon huilen van de zenuwen, een ander klasgenootje moest een paar keer naar lucht happen tijdens de presentatie.. En ik.. Ik was de tweede van de 3 dagen aan de beurt. Ik was om 11.45 aan de beurt, maar ik kon de 4 uur daarvoor bijna geen ademhalen van de zenuwen. Wat was ik zenuwachtig. En het is nog erger omdat ik natuurlijk geen Nederlands kon praten. Ik heb de presentatie in 3 talen gedaan, Engels, Castellano en Valenciano. Tijdens de presentatie gingen de zenuwen verassend genoeg weg. Ik had redelijk positief jurycomentaar, en ik had ook alles uit het hoofd gedaan. Na de presentatie heb ik de rest van de week lekker rustig in de schoolbioscoop gezeten en dan is het alleen nog maar een kwestie van luisteren naar de anderen. Of slapen zoals iedereen dat deed. Toen ik tijdens mijn presentatie over schakelde naar het Engels zag ik twee minuten later 5 jongens van mijn klas dood in hun stoelen hangen, met de gezichten naar het plafond, de ogen dicht en de mond open. En eentje snurkte zelfs. Haha. Alle 5 te slapen. Maar dat wist ik van tevoren al, dat krijg je als je hier Engels praat.

Na de tesis hebben we een lang weekend gehad. Zaterdags heb ik een dag bij mijn mentor van AFS geslapen en ben ik met haar dochter van 19 uit geweest, omdat er een 'feria' in de droge rivier van Valencia was waar allemaal tenten stonden en die avond heel Spanjaarden uit Andalucia (op dit toetsenbord kan ik geen accenten invoeren) en Sevilla kwamen om hun tipische dans te laten zien. Toen we daar aankwamen, ontmoetten we daar met meer vrienden van Carla (de dochter van mijn mentor), en we hebben een prank met ze uitgehaald. Haar vrienden wisten dat ik uit Nederland kwam, dus ik deed net alsof ik hier net een week was en nog geen Spaans sprak. Alleen maar Engels. En ik praatte zo heerlijk snel dat ze me niet konden verstaan. Na 2 uur begon ik in eens spaans te praten tegen het arme meisje. Ik heb haar wel laten lijden, want ze kon bijna geen Engels en de andere meiden uit de groep zeiden dat ze Engels moest leren, want die wisten natuurlijk dat ik al spaans sprak.

Ik: ''*Lange zin in het Engels*' 'You know?'

Het arme meisje: 'Yes, yes, I know'

Het arme meisje 'Ik snap er helemaal geen ene drol van, what the fuck heeft ze gezegd?"

En ik mijn lach maar inhouden, maar ze hadden niks door. Zo heb ik het bij nog 5 meiden gedaan op verzok van Carla. In totaal, het hele feest was leuk om te zien, maar het feestbeest had al geen zin meer om 23.00 en wilde naar huis. Om 2.00 gingen we naar huis, en ik was kapot. 'Het is maar 3 kilometer lopen dus dat valt wel mee.' 'Oh ja, valt wel mee. Ik ben toch niet moe ofzo hoor. We kunnen ook wel 70 kilometer erbij lopen.' dacht ik bij mezelf.

Maandags moest ik nog naar school komen want het was de dag van de ex-scholieren. Daar maakten ze een paella voor ongeveer 600 personen klaar. Ook moest ik in het koor zingen. Ik heb de dag wat met mijn vrienden doorgebracht daar en ik heb het heel gezellig gehad. Ook ben ik nog een vriendin tegengekomen van de uitwisseling van afgelopen jaar. Dat was het wel weer zo'n beetje. Vandaag is de kapper nog voor mij thuis gekomen en heeft mij de puntjes geknipt en de haren gewassen voor 5 euro, en verder heb ik keelpijn vandaag en heb ik nog best veel dingen te doen voor school. Volgende week lekker vrij want dan gaat mijn klas naar Nederland, en in die week ga ik proberen alle blogs naar het Spaans te vertalen. Dat word nog een behoorlijk klusje. Nu nog even lekker van de zonsondergang genieten. De temperaturen gaan nu echt stijgen. Vanaf volgende week iedere dag minstens 27 graden.

Hasta la proxima,

Beau