Blog 23 (NL)

Afgelopen 1 april heb ik afgesproken met een vriendin uit Oostenrijk van AFS. Zij was een van de studenten van de nieuwe lichting die in januari aankwamen en die hier voor een half jaar zijn. Na anderhalf uur in de metro te hebben gezeten wat in 25 minuten met de auto had gekund, kwam ik aan op de plek waar we hadden afgesproken. Een verschil met Nederland is dat het in Spanje wat minder luxe treinreizen is, of in dit geval metroreizen. Je hebt geen NS app die je precies zegt waar, hoe laat, en op welk perron je moet overstappen. Je moet het hier doen zoals dat 20 jaar geleden ook ging: met de bordjes op het perron.

Eenmaal aangekomen moesten we 100 meter lopen en stonden met onze voeten in het zand op het strand. We zijn eerst de boulevard afgelopen wat me deed denken aan de walk of fame in Hollywood maar dan zonder sterren. Het seizoen van de tapas restaurantjes was al begonnen en er zaten mensen heerlijk op het terras tapas te eten met een temperatuurtje van ongeveer 25 graden. Na de boulevard zijn we maar meteen het strand op gelopen. ´Het zandkasteel, het zandkasteel aan zee.´ Misschien kennen jullie dat kinderliedje wel. We liepen het metersgrote zandkasteel voorbij, en vonden zo ons plekje op het strand. 1 april, en de schooiers kwamen nu al 10 keer per uur bij ons langs. ´Do you want sunglases?¨ ´Hello beauty, where are you from? Do you want fresh fruits?´ Die verkopers op het strand denken volgensmij dat je een grapje maakt als je zegt dat je niks wilt kopen, want ze komen gerust 10 keer per uur langs. Wij maakten overigens geen grapjes en hoefden echt niet.  Over grapjes gesproken, in Spanje bestaat er geen 1 april grapjesdag. Dat is 28 december. Dus dat heb ik wel een beetje gemist.

Mijn eerste dagje op het strand was heerlijk. We waren daar om 11 uur ´s ochtends en zelfs om 11 uur ´s ochtends was het al heerlijk warm. Tot 1 uur ben ik daar gebleven en toen ben ik weer naar huis gegaan, op het warmste moment van de dag. Ja, ik heb me ingesmeerd. Geen zorgen. Ook heb ik nog wat tipische Spaanse spulletjes gekocht die ik mee kan nemen voor als ik weer naar Nederland ga. Ik hou van het strand, en ik vind het strand veel lekkerder dan een zwembad in de achtertuin. Doen jullie dat ook wel: Als je aan het kletsen bent terwijl je in het zand zit, dat je dan met het zand gaat spelen? Ik namelijk wel, haha. Of van die bruggetjes maken die altijd instorten. Heerlijk, in het zand spelen alsof ik nog een klein kind van 4 ben.

We hebben nog even met onze voeten in het water gelopen, maar ondanks dat het heerlijk weer was hebben we niet gezwommen. Het water was nog kouder dan de noordpool. Zelfs voor iemand die uit Nederland komt. Toen ik mijn voeten in het water hield voelde ik mijn hele benen verstijven. Zo koud was het water. Ik pakte rond 1.30 de trein terug naar huis om op tijd te zijn voor de lunch. Eenmaal op het station aangekomen in Llíria, werd ik opgehaald door Juanjo (mijn Spaanse vader) die net een uur geleden was aangekomen van een weekje rome samen met Edith (mijn Spaanse zusje).

Volgensmij heb ik het al wel eens in de blogs geschreven, maar Spanjaarden zijn echt ontzettend luidruchtig. We hebben een stagiere op school gemaand Alvaro. Hij moet zoveel uren vervullen op school maar zit altijd maar een beetje naast de docent zich te vervelen. Dus ik vroeg hem of hij mij wilde helpen met het verbeteren van de vertalingen van mijn blogs. Ja, jullie horen het goed. Ik ga alle blogs vertalen naar het Spaans zodat ik het boek ook in een Spaanse versie kan maken. Hij was heel blij dat hij wat te doen had. Ik vroeg nog drie keer of het geen last was, maar hij was gewoon blij dat hij wat te doen had. We zijn dus nu bezig met het corrigeren van de derde blog. Terwijl we aan het corrigeren zijn lees ik dus die blogs ook terug, en kom ik tot de ontdekking dat er zoveel zingen veranderd zijn. Dat is het leuke van het schrijven van de blogs, dat je het later terug kan lezen en dat je kan zien wat er allemaal veranderd is. Want als ik de eerste blogs terug zijn er echt heel veel dingen veranderd. In één van de eerste blogs schreef ik dat iedereen hier braaf zijn huiswerk maakt en dat iedereen súper stil is tijdens de les. Dat braaf huiswerk maken klopt redelijk, maar dat stil zijn daar klopt helemaal niks meer van. Ik had het mis. De directeur brengt regelmatig bezoekjes aan de klas om weer een preek te geven over ons gedrag. Mijn klas is veel luidruchtiger hier dan mijn klas in Nederland, zelfs tijdens de presentaties van medeleerlingen kletsen ze gewoon door. Soms moet ik wel eens een presentatie geven (best wel vaak), en sommigen praten gewoon door je heen. Wat zijn Spanjaarden luidruchtig zeg! En aan de eettafel nog erger. Ik snap echt niet hoe ik dat heb op kunnen schrijven in het begin. Misschien omdat ze toen nog gemotiveerd waren, haha.

Niet alleen Spanjaarden trouwens. Er zaten laatst 5 mensen in de trein die herrie maakten voor 20, en het klonk niet Spaans. Ik focuste me even, en ik kwam er dus achter dat het Italianen zijn. Het is dus echt waar wat men zegt over de luidruchtigheid van de Spanjaarden en de Italianen.

Afgelopen zondag, de dag van de paella, heb ik eens meegekeken hoe het hele proces ging, want dat had ik het hele jaar nog niet gedaan. Iedere soort Paella word op een andere manier klaargemaakt. De ene paella kost een uurtje tijd en de andere twee uur en alles daar tussenin. De paella waarbij ik mocht meekijken was de ´paella de coliflores y costillas.´ Stapje voor stapje heb ik het proces opschreven en ik heb van elke stap ook foto´s gemaakt zodat ik thuis in Nederland straks lekker paella kan koken, ook al word het niet zo´n goede paella als de paella van Juanjo. De foto´s heb ik ook bijgevoegd op de website. Nog voordat ik naar Nederland ga heeft Juanjo me beloofd om een keer samen de echte Valenciaanse paella te maken. Yam Yam. Als er iemand is die een paella pan in huis heeft en graag het recept wil van deze paella (alleen deze, want er zijn tientallen verschillende manieren van bereiden voor tientallen verschillende paella´s) dan hoor ik het wel.

´gello´ hoorde ik gisteren. Oei, dat is een spanjaard die Engels probeert de praten. We hebben een drietal docenten bij ons op school die verplicht naar een Engels cursus moeten om een B2 diploma te halen, want anders komen ze nergens anders meer aan het werk in Spanje. Voor bijna al het werk hier in Spanje, net name in het onderwijs, vragen ze je een B2. Zij zijn dus hard aan het studeren en ik hoor ze af en toe eens een zinnetje Engels met mij praten. Als ik ze dan Engels hoor praten, dan sta ik echt versteld. Spanjaarden die Engels praten. En op redelijk niveau. Met één van de drie docenten, Rafa, heb ik afgesproken om vanaf nu alleen maar Engels te praten. Die docent zegt af en toe een Nederlands woordjes tegen mij, dat is best grappig. ´alsjeblieft´´, ´dankjuwel´. Probeert hij dan te zeggen met de kennis die hij heeft opgedaan toen hij gedurende één maand in Nederland was. Het klinkt dan echt zo als zo iemand als suriname. ´dankjuwell´. Lol. Maar hij spreekt me toch een woordje Engels, madre mía.

Ik probeer altijd lekker buiten te zitten wanneer het kan. Elk uurtje zon wat we hebben probeer ik niet te verspillen en ik probeer altijd naar buiten te gaan. Toen ik met Alvaro een tekst ging corrigeren, vroeg hij: ´Waar wil je zitten? In dit lokaal, of zullen we naar het computer lokaal?´ ´Of we gaan naar de zon.´. ´Oke, ook goed haha.´  Na een tijdje de tekst nakijken, en een tijdje kletsen over dat hij 5 jaar geleden ook op dezelfde school had gezeten waar ik nu op zit en dat hij ook met een uitwisseling naar Meppel was gegaan, zei hij: ´Oke, we gaan naar de schaduw.´ ´Hoezo?´ vroeg ik teleurgesteld. Omdat je anders levend verbrand met je Nederlandse huid. Zucht. Die Spaanse huidjes zijn altijd zo heerlijk Spaans bruin en verbranden nooit! Zucht.

Op een ander moment, weer tijdens Valenciaans, toen ik mezelf weer levend aan het koken was in de brandende zon, kwam er een schattig meisje van de basisschool naar mij toe. Ze vroeg hoe ik heette, wat mijn lievelingskleur was. Toen kwam er een lief klein jongetje. ´Hoe heet jij?´ Nog een klein meisje kwam. ´Waarom ben jij blond?´ 3 minuten later was de hele tafel omringd met kleine kinderen. Een stuk of 20. Ik voelde me beroemd. ´Werk jij ook?´. ´Ja, ik werk in een foodtruck.´ ¿Hoe heet de foodtruck? ´Willy´s chicken specials´. ´Kan je dat op mijn hand schrijven, dan ga ik de website opzoeken.´ Eehmm.. okee.. En toen wilde nummer twee ook de naam van de website. En nummer drie. Tot nummer 25. Toen wilden er 20 een handtekening van mij. Vroeg een kleine: ´Ben jij beroemd?´ ´Niet echt, ik heb alleen een blog.´ Nog eens 10 die een handtekening wilden. Ik wist niet wat me overkwam. Dat maak je mee als je op een school zit wat een middelbare en basisschool in één is. Lief zeg, die kleintjes in die uniformen. Een lief klein meisje gaf mij een kusje op de wang. Toen wilde er weer 20 dat ik mijn naam op hun hand schreef. En toen weer.... Totdat er 2 docenten kwamen die al die kinderen van de tafel weg moesten ´jagen´. De laatste handtekeningen, en toen moesten ze snel maken dat ze weg kwamen voordat de juffrouw boos werd. En ik zat weer alleen. Geen idee wat er zo juist gebeurde, maar we gaan maar gewoon door met het werk. Gewoon doorgaan met het werk wat je aan het doen was, terwijl je jezelf kookt in de gloeiende zon... Ja Elly, ik had wel zonnebrand op.

En toen.. de laatste schooldag voor de meivakantie. Woensdag 12 april. Het was zo´n nutteloze dag. Eerste uur film kijken, een van de heftigste films die ik ooit heb gezien. Tweede uur film kijken. 1 uur lang pauze. Weer een film. Toen moest ik mijn tekening presenteren samen met 6 klasgenoten die we voor een Spaanse zangeres hadden gemaakt die die woensdag op school kwam. We hebben een paar dagen geoefend met het koor, en moesten dus uiteindelijk met haar samen optreden voor de school. Ze heet Sole Gimenez, en ze scheen heel bekend te zijn in Spanje 20 jaar geleden. Toen mijn generatie nog niet geboren was. Ha. ha. Zij is de hele dag op school geweest, we hebben met haar gezongen en met haar gepraat. Geluncht en weer een film gekeken. Daarna nog een paasbroodje gegeten, en naar huis gegaan. Het was zo´n nutteloze dag dat meer dan de helft van de klas de tweede helft van de schooldag niet eens meer de moeite deed om naar school te komen maar gewoon lekker de vakantie al begon.

Hebben jullie nog plannen voor de vakantie? Ik hoor het graag. Ik heb best wel wat plannen. Ik wil twee liedjes leren op het keyboard, ik wil wat Spaans studeren nu ik eindelijk tijd heb (hopelijk), we gaan nog wat excursies doen met de familie, Ik heb 6 mensen die met mij af willen spreken, ik zal nog wat Engels les gaan geven, ik heb afgesproken om in een Italiaans restaurant tagliatelle te gaan eten, ik ga bij een vriendin logeren, de blogs moeten vertaald worden, ik wil mijn nieuwe serie kijken, en dan volgende week vrijdag.... Stap ik de bus in en ga ik 3 daagjes naar Barcelona!

Hasta la próxima,

Beau