Blog 9 (NL - ESP)

Hola!

Druk weekend deze keer.. er is hier sowieso veel leven in de brouwerij in Spanje, dus ik zit niet vaak op mijn luie reet zoals ze dat lekker Nederlands zeggen. Komende drie weekenden worden druk. Dit weekend heb ik afgesproken met mijn beste vriendin hier. Miliena. De twee buitenlandse meisjes. Ze is verhuisd vanuit Frankrijk naar hier. We hebben het heel gezellig gehad bij haar thuis. Haar ouders spraken alleen niks behalve Russisch. Ondanks dat je misschien zou denken dat het heel ankward was, viel het reuze mee. En ze heeft een super coole kat! Een Engelse kater die super zacht en heel bollig (niet dik) is! En als je die kat dan optilt hangen de poten zo naar voren en zijn kopje word helemaal samengeperst van alle bolligheid! Ik wil ook zo'n kat! Ook is het Russische traditie de schoenen uit te doen voordat we het huis binnen lopen. Dus ik heb me netjes aan de traditie gehouden. Zo zie je maar dat je elke dag weer nieuwe dingen leert, dit keer iets over de Russische cultuur. We hebben muziek geluisterd, door de ouders zelf-gekochte chocoladetaart gegeten en een gezellige middag gehad. Ze is zo schattig, ze heeft haar hele kamer roze, doet nooit iets wat niet mag volgens de regels en durft geen zacht scheldwoordje uit te spreken. Dus.... haha, zo was ook 5 jaar geleden. Na het afspreken heb ik 10 minuutjes tijd gehad om te rusten en daarna door naar de training. Zoals gewoonlijk vertrokken we om 18.35 van huis, en de training begint altijd om 18.30. Spanjaarden, kan niet anders. Maar, zoals Spanjaarden altijd te laat komen, lopen de dingen ook vaak uit. Ik heb te horen gekregen dat het nog veel erger is in Zuid-Amerika.. daar kunnen de mensen gemakkelijk een uur of twee uur te laat komen. Anyways, ik krijg de echte Nederlandse punctualiteit er nog niet uit.

Vandaag, zaterdag, moest ik plotseling naar Valencia omdat mijn begeleider van AFS me wilde spreken. Samen met nog één andere AFS studente. Geen idee waarom, maar het zal wel goed zijn. VAMOS! Dankjewel AFS, dat jullie me de kans geven om uit te slapen in het weekend.. Dus, vanochtend om 10 uur de metro opgestapt en drie kwartier later aangekomen in Valencia. 'Ben jij het echt?' 'No me digas!' Het andere meisje wat ook met de metro naar dezelfde afgesproken plek ging, zat al de hele tijd een paar stoelen verderop. Conclusie.. ik zit altijd heel veel te dagdromen in de trein. Lekker muziekje op en helemaal in mijn eigen wereldje. Dus, dat was wel een beetje een 'Ik ben blond'-actie. Verder een leuke middag gehad in Valencia. Het was niet zo urgent als we dachten want we zijn gewoon de stad door geweest en er werd ons nog even gevraagd of alles goed ging. Niet zo heel veel meer. We zijn de stad doorgelopen, onze begeleider heeft ons wat dingetjes laten zien en verteld in Valencia. We zijn verschillende bekende pleinen op geweest en we hebben de centrale grote markt bezocht. Zoals altijd in Spanje, ligt de vis altijd nog heel en ongesneden in de supermarkt of op de markt. Ja, geen zorgen, ik heb foto’s gemaakt. Toerist in bijna ons eigen land.

Ik ben overigens wel moe, omdat ik mevrouw de vertaler was. Mijn lieve vriendin sprak bijna geen Spaans en mijn begeleider zo goed als geen Engels. En ik spreek de beide talen, dus was ik de vertaler. Spaans naar Engels, Engels naar Spaans, Spaans naar Engels, pfff.. maar het geeft wel weer een grappig gevoel. Ik zou rond 13.00 de trein weer opstappen, dat hield dus in dat ik uiteindelijk om 14.36 de trein pakte. En 15.45 thuis was. En honger had, heel veel honger. Ondanks de vullende Horchata die we hebben gedronken in Valencia. Je lust het, of je lust het niet. Er is geen middenpunt met Horchata. Aangezien mijn vriendin het dus niet lustte heb ik haar glas ook leeggedronken, en zat ik best wel eventjes vol. Maar eenmaal thuis aangekomen, hongerig. Eten, eten, eten. Het enige waar je aan denkt als je honger hebt. Net als een haai die op zijn prooi afgaat. Alleen maar eten. Normaal gesproken eten we in het weekend altijd samen, maar ik snapte zelf ook wel dat de familie niet tot 16.00 had gewacht met eten. Vooralsnog heb ik, ook al was het in mijn eentje, van mijn zoals altijd lekkere Spaanse maaltijd genoten. En morgen is het weer zondag, en dat betekent… PAELLA!

Dus, mijn avonturen van de afgelopen twee weken.. deel 2. Spanje is een heel katholiek land en daar merk ik dan ook heel veel van. De meeste zondagavonden hebben we een heel erg warm samenzijn met de familie. Mijn kleine gastbroertje steekt de kaarsjes aan, en maakt een kringetje van kleedjes of kleine houten minikrukjes. De bijbel is ook aanwezig, naast een religieus schilderij. We zitten met zijn allen in een halve cirkel om het schilderij en de bijbel. Ik mag zelf bepalen of ik er bij wil zijn of niet, maar aangezien het me wel een bijzonder gevoel geeft en ik ook een lid van de familie ben, besluit ik altijd om er wel bij te zijn. We zingen wat liedjes samen, lezen uit de Spaanse bijbel en zeggen onze wensen voor de anderen. Bijvoorbeeld dat we hopen dat het snel beter gaan met de Syrische vluchtelingen, om je een beetje een idee te geven. Aan het einde pakken we met zijn zessen elkaars handen vast en zeggen we het bekende gebed die ik overal hier in Spanje hoor maar waar ik niks van begrijp. En dat was het weer voor de zondagavond. Deze familie pakt het geloof op een bijzondere manier aan wat me wel aanspreekt, het hoeft niet allemaal hetzelfde als het voor jou eigen gevoel maar goed doet.

Iedere donderdagavond gaan mijn ouders naar het huis van iemand uit de groep waar zijn lid van zijn. Het is een groep van ongeveer 15 personen die op vrijwillige basis samenkomen om samen bezig te zijn met het geloof. Liedjes zingen, praten over de gevoelens, bidden, dat soort dingen. Afgelopen donderdag was het de week dat iedereen uitgenodigd was in ons huis. En wat heb ik gelachen. Toen de personen (of echtparen) één voor één aanbelden bij de poort voor de voortuin, zaten wij met zijn vieren op het balkon te smiezen. Mijn gastbroer met zijn muziekbox het lied van Valencia keihard opzetten. De andere twee hebben de kerstlichten uit de kast gehaald en die over de rand van het balkon laten slingeren. En ik zwaaien met een super mooie Spaanse vlag. Bukken! Bukken! Zoals we dat ook altijd deden in de bus als we terugkwamen van schoolreisje. Want de ouders wisten natuurlijk niet dat wij in die bus zaten. Bij ieder echtpaar dat de voortuin binnen liep deden we hetzelfde ritueeltje. Wij maar lachen terwijl we gebukt zaten achter de rand van het balkon. En de echtparen lachen. Een beter welkom in ons huis met vier kinderen kan je toch niet wensen. Welkom! Ik heb de groep ontmoet en ik heb geprobeerd alle namen te onthouden maar ik heb er gewoon te veel om te onthouden. Éen hele slimme man, die ook werkt op de universiteit hier en les geeft in het Engels, is ook leraar van Castellano dus zou mij af en toe best een les willen geven. En hij spreekt ook Engels, wow! Ik heb een kwartiertje met de groep meegedaan, en heb daarna mijn blog boven afgeschreven en ben naar bed gegaan. Ze hebben leuke liedjes gezongen en het gaf een echte kampvuur sfeer. En de slimme man, zoals ik het zo maar even noem, had zijn gitaar weer meegebracht zoals hij dat blijkbaar altijd doet en heeft heerlijk getokkeld als begeleiding voor de liedjes. En met mijn muzikale hart wil ik dat natuurlijk niet missen.

I really love my family. Ik ben helemaal gewend in het huis. Ik zing in de keuken, dans in de woonkamer... het enige wat ik nóg niet doe is af en toe een scheetje laten... Want zeg nou zelf, iedereen moet toch wel eens een windje laten.. ;) Tijdens het afruimen van de tafel heb ik ook regelmatig muziek op en dans ik in de keuken terwijl ik de borden in de kastjes zet. We doen ook veel leuke dingen met de familie. Laatst hebben we een berg beklommen en hebben we vanuit het topje van de berg de stierengevechten bekeken. Volgensmij heb ik dit al eens eerder geschreven, maar ik zal het nog even kort beschrijven in deze blog aangezien jullie het allemaal zo erg vinden om mijn blogs te lezen, haha. We hebben verschillende bergen beklommen, onder andere de 'Santa Barbara', 'Sant Miguel' en 'La Torreta'. Mijn kleine broertje heeft me een heel verhaal verteld over de oude verwoeste kerk die we hebben gezien op de top van de berg. De kinderen hier leren vanaf jongs af aan al veel dingen over hun omgeving en cultuur omdat de menser hier trots zijn op hun stad of dorp en de cultuur en monumenten die erbij horen. Dat een jongentje van 10 het hele verhaal weet over de oorlog die ervoor zorgde dat de kerk op de top van de dorps-beroemde berg verwoest werd. Impressionante. We zijn optijd terug gekeerd om genoeg tijd te hebben om de Paella op te warmen en op te eten. Mijn lievelingseten. Een van de dingen die ik echt ga missen als ik weer in Nederland ben, net als dat ik nu mijn fiets uit Nederland heel erg mis. Een fiets geeft meer onafhankelijkheid dan je denkt. Na het eten van de Paella (met een hoofdletter P, want het is heilig eten voor mij) heb ik nog even een ouderwerts potje geknikkerd met mijn gastbroertje, en alles gewonnen met mijn eigen gevonde knikker in de bergen.

Als volgend familieuitje zijn we een avond uit eten geweest met mijn familie en de familie van mijn muziekleraar. Ik raad iedereen aan om heel vaak uit eten te gaan in Spanje! Het eten in dit restaurant was niet bijzonder goed, het was gewoon een normale broodjeszaak. Maar de sfeer was super, en het is nog spotgoedkoop ook. Ga je naar een restaurant (voor de mensen uit Meppel, het was een beetje zoals herberg het plein) in Nederland, betaal je makkelijk zo'n 8 tot 10 euro voor een goedgevuld broodje van 30 centimeter met ei, kaas, bacon, hamburger, en weet ik veel wat er allemaal nog meer op zat. Behalve de subway natuurlijk, maar dat terzijde. Deze broodjes waren allemaal tusen de 3 en de 5 euro, en het was absoluut betere kwaliteit dan de Subway, al is de subway ook niet slecht. Hoe dan ook, het hele leven is hier een stuk goedkoper. Maar het schijnt dat de mensen daar wel een heleboel belasting voor betalen hier. We hebben een gezellige avond gehad, en ik moet binnenkort die chocoladesorbet er ook weer even afsporten, haha. Maar wel pure chocola, heerlijk. Pure is the best! Die avond onderwerg naar huis heb ik met mijn broertjes en zusjes in de speeltuin gespeeld en gevoetbald met een platgetrapt blikje cola. Gewoon omdat het kan. We hadden genoeg tijd in de speeltuin, want mijn ouders zaten met iedereen te praten. IEDEREEN kent IEDEREEN in de dorpjes. We kunnen bijna niet van de ene plaats naar de auto lopen zonder dat mijn familie een bekende tegenkomt waarmee ze even snel een praatje moeten maken. Zo zei ik vroeger altijd tegen mama dat ze een verschrikkelijke kletskous was en ze met iedereen moest kletsen, maar nu ben ik het zelf ook. That's how life goes.

Van de week in de trein werd ik aangesproken door de conducteur. Ik gaf hem mijn kaartje, hij scande mijn kaartje zoals NS dat ook altijd doet. Maar ik was blijkbaar vergeten in te checken. Geen probleem, zijn eerste woorden die hij tegen mij zij waren in het Engels. Hoe weet hij dat ik uit het buitenland ben? Dat vroeg ik hem. 'Pues, rubia, ojos azules..' 'Nouja, blond, blauwe ogen...' 'No hay muchas chicas así aqui' 'Daar zijn er niet zoveel van hier.' Dus dat deed me wel even lachen. Geen probleem, want er waren niet van die poortjes waar je alleen maar doorheen kan als je je kaartje scant. En ik ben buitenlandse, dus dan worden je fouten sneller vergeven. haha.

Als laatste onderwerp, wil ik jullie zeggen dat ik hier heerlijk slaap. Over het algemeen slaap ik overal, ik kan bijna op een steen slapen. Ik ben een heerlijk warm bedje, en kan af en toe heerlijk uitslapen. Zelfs een keer het klokje rond, van half 12 tot half 12. Zoals ik vroeger nooit naar bed wilde en altijd tijd rekte, vind ik het nu heerlijk om naar bed te gaan. Als het een keer frisjes is 's nachts trek ik mijn vest gewoon lekker aan, of ik prop mijn kleine kussen onder mijn shirt en doe daar mijn vest overheen met de rits dicht. Maar, over het algemeen heb ik het niet koud hier. Het is nog steeds zomer. Ik kan heerlijk uitslapen, behalve als er iemand van AFS plotseling zegt dat je om 11 uur in Valencia moet zijn. Ik heb van de week eindelijk ontdekt dat ik een verduisteringsgordijn heb, wat er voor zorgt dat ik niet meer elke keer mijn deken over mijn hoofd hoef te trekken om geen licht mijn ogen binnen te laten dringen. Beetje laat naar 5 weken, weer een blondjes actie.Mijn familie was trots dat ik het eindelijk had ontdekt, haha. Ik had het gewoon niet gezien. Het is nu 19.00, ik ga even lekker niks doen en mijn broer en zus zien zweten. Ze zijn aan het oefenen voor de piepjestest. Afzien, ieder jaar weer, want die test bestaat helaas ook in Nederland. Normaal gesproken sport ik altijd mee, maar ik heb deze week met 5/6 uur sport wel voldoende sport gehad. Lekker uitrusten. Leuk dat jullie de tijd hebben genomen om het vervolg op mijn blog te lezen, en ik zeg: tot de volgende blog!

Disfruta de la tarde,

Beau

-------------------------------------------------------

Hola!

Un fin de semana muy ocupado esta vez. De todos modos hay muchísima más vida por el día. No ´estoy sentando en mi culo´, como la gente lo dice en Holandés. Las proximos 3 semanas serán ocupadas. Este finde he quedado con mi mejor amiga aqui. Miliena. Las 2 chicas extranjeras. Se ha mudado desde Francia hacia aqui. Pasamos un buen tiempo en su casa ese día. Sus padres no hablan nada excepto para el Ruso. Aunque pensarías que estaba muy incomoda, no lo estaba. Y, tiene un gato super chulo!! Un gato Inglés con el pelo super suave y gordito pero no gordo! Si se le levanta, se pone las piernas colgando hacia delante y la carita todo comprimiendo porque está una gordita. Yo también quiero un gato así. Tambien he descubierto que es costrumbre de quitar los zapatos antes de entrar en la casa Rusa. En Rusia esto es muy normal. Pues, así he seguido la tradición. Y lo veís, así aprendemos nuevas cosas cada día, este dia algo sobre la cultura Rusa. Hemos escuchado música, hemos comido una tarta de chocolate comprado para los padres y simplemente hemos pasado bien la tarde. Mi amiga, muy mona, tiene todo su cuarto rosa, nunca hace nada que no esta permitido según las reglas y sobretodo tiene miedo decir la palabrota menos mala que exsiste en Español con la voz alta. Pues.. yo tambien era así, tan inocente, hace 5 años, aunque hoy el dia tampoco hago cosas malas. Despues de quedar he tenido 10 minutitos para descansar antes de salir para el entrenamiento de basket. Como siempre bajamos demasiado tarde, es decir a las 18.30, sabiendo que el entenamiento empieza a las 18.30. Españoles, no puede ser otra cosa. Pero, como Españoles siempre llegan tarde, tambien acaban más tarde. Me han dicho que esto es muchísimo más grave en Sudamérica, ahí se puede llegar unas HORAS demasiado tarde. De todas formas, no puedo quitar la punctualidad de Holanda en ninguna manera.  

Hoy, el sábado, de repente tengo que ir a Valencia porque mi tutora querría hablar. Juntas con una otra estudiante de AFS. No tengo ninguna idea del porque, pero sería bien. Vamos! Gracias AFS, por darme la oportunidad de dormir más tarde en los fines de semana.. pues, esta mañana a las 10 me iba al metro a para llegar en Valencia despues de 45 minutos. ´En serio, eres tú?´ ´No me digas!´ la otra chica que tenía que venir al mismo lugar para AFS, ya estaba en el tren con un distancia de unas sillas lejos de mi, todo el tiempo! Conclusión: siempre estoy pensando en mi propio mundo en el tren, escuchando música y no sabiendo donde estoy en el mundo real. Pues, eso era un momento típico para una chica rubía y Holandesa, como yo. Hemos pasado un buen tiempo en Valencia. No era tan urgente como habíamos pensado, la otra chica y yo. Hemos pasado por Valencia cuidad, aunque no hemos visto muchas cosas de Valencia, porque simplemente es un gran cuidad. Tambien la tutora de AFS nos preguntó si estamos bien con todo. Con la familia, con la escuela, con la vida aqui y tal. No mucho más. Hemos andado por differentes caminos en la cuidad y la mujer nos contaba cosas sobre Valencia, especialmente sobre Valencia antiguamente. Hemos visitado plazas differentes y también el mercado central. Gran gran mercado. Como siempre en España, el pescado esta completo y no cortado en el mercado. Sí, no te preocupes, he hecho fotos. Tourista en casi mi propio país.

Por cierto, si que estoy cansada, porque estaba señora traductora. Mi querida amiga casi no hablaba Español y la mujer de AFS tampoco no más que unas palabras Inglés. Yo, como yo hablo ambos, yo era señora traductora. Español a Inglés, al reves. Al reves otra vez. Pff. Pero, por otro lado, me da un sentimiento más divertido y orgulosa de lo que ya he logrado. Subiría el tren alrededor las 13.00, que significaba que tomé el tren a las 14.36. Y que llegé en casa a las 15.45. Y que tenía hambre, mucha hambre. Aunque hemos bebido Horchata que llena mucho. Te gusta, o no te gusta la Horchata. No hay un medio con Horchata. Y porque mi amiga no le gustaba la Horchata, yo tambien bebí la suya. Despues de dos vasos, si que estaba llena. Pero para mi la Horchata vale la pena. Una vez que llegamos en casa estaba hambriente. Comer, comer, comer. La unica cosa que se puede pensar cuando se tiene hambre. Como un tiburón que quiere capturar su presa. Solo comer. Normalmente comemos juntos en los fines de semana, pero lo entendía yo que no me querrían esperar hasta las 16.00. Normal. De todas maneras, aunque estaba comiendo sola en la mesa, he disfrutado mucho de mi plato delicioso, como siempre. Y mañana ya es domingo, que significa... PAELLA!

Pues, mis aventuras las ultimas dos semanas. Parte 2. España es un país muy catolico y esto lo puedo notar mucho. La mayoría de los domingos por la noche, tenemos un ´estar juntos con la familia´-momentito. Mi hermanito encendía las velas, y hacía un circulito de alfombras o pequeñas taburetes de madera. La biblia tambien estaba allá, al lado de un cuardo religioso. Todos juntos sentamos en un medio circulo alrededor el cuardo y la biblia. Mi familia me dije que puedo decir yó si lo quiero asistir o no, pero porque me da un sentimiento especial y como me siento una parte de la familia, yo siempre estoy en ese momento. Cantamos unas canciónes, leemos textos del biblia y decimos nuestros deseos por los demás con la voz alta. Que esperamos que las circumstancias para los refugiados de siría mejorán pronto, por ejemplo. Para darte una idea. Al final juntamos todas las manos y decimos el oración muy ´famoso´, que oigo en toda España pero el que todavía no entiendo. Y ya esta para este domingo. Esta familia es diferente con el religión en una manera especial, que no se para que pero, me atrae mucho. No hay que ser todo lo mismo, lo importante que te da un buen sentimiento de satisfacción a tí.

Cada jueves por la noche mis padres van a la casa de una perona del grupo del que son miembros. Es un grupo de más o menos 15 personas quienes se juntan para hacer cosas que tienen relación con el religión. Cantar canciones, hablar sobre sentimientos, rezar, esas cosas. El jueves pasado tocó nuestra casa, todo el grupo estaba invitado en nuestra casa. Y que divertidos estabamos! Reí mucho! Mientras las personas o parejas llamar la puerta delante del jardín, nosotros estabamos divertiendonos mucho en el balcón. Mi hermano puso la cancion de Valencia en su box de música, con el volumen alto. Los otros dos han cogido las luzes de navidad del armario y las tiraron sobre la arista del balcón. Y yo estaba exponiendo la bonita bandera de España. Bajar, bajar! Como lo hicimos en el autobús cuando volvimos de un viaje escolar. Porque no hubo ningun posibilidad que nuestros padres supieron que estabamos en ese autobús. Con cada pareja que entraba el jardin lo hicimos. Y nosotros riendo mientras estabamos escondiendonos detrás de la arista del balcón. Y las parejas riendo tambien. No se puede desear una mejor bienvenida en nuestra casa! Bienvenida! He conocido al grupo y intenté acordar todos los nombres pero ya no me acuerdo todos. Un hombre muy listo, que trabaja a un universidad aqui y tambien da sus clases en Inglés, tambien es profesor de Castellano y me podría dar unas clases de Español si quiero. Y tambien habla Inglés, asombroso! Me he sentado con el grupo durante 15 minutos, y despues he acabado mi blog en mi cuarto y me fui a la cama. Han cantado canciones guays y mi corazon era como una hoguera. Y el hombre listo, si puedo llamarle así, habia traido su guitarra como siempre y la tocó de una manera muy bonita. Yo, con el corazon en la musica, no queria dejar esas canciones con la guitarra bonita.

En serio, amo a mi familia. Estoy totalmente acostumbrada en casa. Estoy cantando en la cocina, bailando en el comedor. A menudo cuando estoy recogiendo la mesa tambien escucho musica mientras que quardo los platos. Hacemos muchas cosas chulas con la familia. Hace poco que hemos subido una montaña y vimos los toros de la plaza desde la cumbre de la montaña. Creo que ya lo he dicho antes pero lo diré otra vez más resumido, porque todo el mundo odia leer mis historias ;) Hemos subido diferentes montañas, de las cuales con ‘Santa Barbara’, ‘Sant Miguel’, y ‘La Torreta’. Mi hermanito me dijo una historia sobre la antigua ermita que ha sido destruida, la que hemos visto en la cumbre de la montaña. Los niños aqui aprenden muchisimo sobre su propia cultura y ambiente desde pequeños, probablemente porque la gente de aqui está mas orgullosa de su cultura y monumentos. Que un niño de 10 años puede contarme toda la historia sobre como la guerra ha destruido la iglesa de la montaña. Impresionante. Hemos volvido a tiempo para calentar y comer la paella. Mi comida favorita. Una de las tantas cosas que voy a echar de menos un montón cuando tenga que volver a Holanda, como echo de menos mi bicicleta de Holanda ahora. Una bicicleta puede darte más independencia de la que piensas. Despues de comer Paella, con un mayuscula P porque es comida del cielo para mi, he jugado un juego de las canicas, como antiguamente, con mi hermanito. Y ganado todo con mi canica la que habia encontrado en las montañas.

Otra excursion familiar, hemos ido a un resaurante con mi familia y la familia de mi profesor de musica. Puedo decir a todos que puedes salir y comer fuera de casa muchas veces si quieres aqui en España. La comida no fue tan buena como la Paella de mi padre, pero esto porque era un restaurante que solo vendía sandwiches. Pero, la comida fue buena. El ambiente era super, y sobre todo los precios son increiblemente baratos. Vas a un restaurante en Holanda, pagas facilmente de 8 hasta 10 euros por un sandwich que esta bien rellenado como yo tenía aqui. Excepto para el Subway por supuesto, esto es más barato. En el restaurante donde fuimos, tenía un sandwich de 30 cm, con huevo, queso, bacon, hamburguesa, y lo que era. Esos bocadillos todos eran entre 3 y 5 euros, y la calidad y el sabor eran absolutamente mejor que el subway, lo cual tambien no está mal. De todas maneras, la vida aqui es muchisimo mas barato. Pero parece que la gente de aqui paga un monton de impuestos. Hemos tenido un guay noche, y tengo que hacer deporte pronto para el helado con chocolate, jaja. Pero, chocolate negro. Puro es lo mejor. Esa noche en camino al coche para ir a casa, he jugado en el parque para niños, y he jugado al futbol con un lata de cola aplastada. Teníamos sufficiente tiempo en el patio porque nuestros padres estaban hablando con varios conocidos que pasaban por la calle. Todo el mundo conoce a todo el mundo en los pueblos. Es casi impossible de andar desde el coche a cualquier sitio sin ver a alguien conocido. Y tienen que hablar con todo el mundo, pero no me molesta. Me da igual. Así, siempre decía a mi madre en Holanda que era muy muy habladora y que tenía que hablar con todo el mundo, pero ahora soy yo exactamente igual, jaja. Así va la vida.

Esta semana en el tren, el revisor del tren empezó a hablar me. Le dí mi billete, puso mi billete en una ‘machina’ que tambien hay en Holanda. Pero aparentamente habia olvidado de hacer el check in. No pasa nada, eran sus primeras palabras para mi, en inglés. Como puede saber que no soy Española? Le pregunté. ‘Pues, rubia, ojos azules..no hay muchas chicas así aqui.’ Me hizo reir un ratito. No pasaba nada, porque no habían esas puertas que solo se pueden pasar si haces un check in o check out con el billete. Y como yo soy extranjera, no es tan grave hacer esas faltas, me perdonaban con mas facilidad. Jaja.

Como ultima cosa, quiero deciros que duermo como una reina aqui. Generalmente puedo dormir en todos los lugares, casi puedo dormir en una piedra. Tengo una cama muy chula y caliente por la noche, y a veces puedo dormir hasta más tarde por la mañana, hasta las 10 o 11 por ejemplo. Una vez he dormido 12 horas consecutivas. Como antiguamente nunca quiería ir a la cama, me encanta ir a la cama hoy el dia. Si hace fresquito por la noche, me pongo un sueter o algo, o pongo mi pequeño cojín debajo de mi camiseta como lo hago en Holanda. Pero generalmente no tengo frio aqui. Todavía es verano. Me encanta que puedo dormir hasta las horas mas tardes por la mañana, excepto cuando AFS te llama que tienes que estar en Valencia a las 11 por la mañana. Esa semana he descubierto que tengo una persiana, que significa que no tengo que ponerme la manta por encima mi cabeza para evitar la luz por la mañana. Un poquito tarde despues de 5 semanas, pero bueno. Soy la rubia como lo decimos en ingles, la rubia que siempre hace las acciones más tontas. Mi familia estaba muy orgullosa que la habia descubierto, la persiana. Simplemente no lo habia visto. Son las 19.00 ahora, pues voy a hacer absolutamente nada excepto para ver a mi hermano y hermana sudando porque estan practicando para los pitidos. Morir, como cada año, los pitidos. Desafortunadamente los pitidos tambien exsisten en Holanda. Pero respeto ahora por mi hermano y hermana que están practicando. Normalmente lo haría con ellos para entrenar, pero he hecho 5/6 horas de deportes esta semana pues creo que es suffiente para mi. Descansar. Gracias que habeis tomado vuestro tiempo para leer esta segunda parte de mi blog, y os digo: hasta la proxima!

Disfruta de la tarde,

Beau