Blog 10 (NL - ING)

Jap!

Daar is ie weer, een nieuw reisverhaal. Sorry mensen, ik ben wat later deze keer, maar gelukkig zijn we er weer. Veel meegemaakt, weinig tijd om te schrijven. Dit keer met wat meer reizen. Ik zal je meenemen op reis naar Cuenca, Madrid en Murcia. Verder zal ik je wat dingetjes over school vertellen, de rare dingen die ik hier in Spanje tegen kom die te maken hebben met de Spaanse cultuur, over het project waar we mee bezig zijn, over mijn AFS weekend en nog veel meer. Het lijstje is weer vol. En ik zal dit keer eens wat anders beginnen dan over school.

Voor ik op reis ging naar Spanje heb ik zovaak gehoord dat deze ervaring mij zoveel rijker zal maken, dat ik zal groeien als mens, etcetera. En als je het dan tien keer hebt gehoord, dan weet je het inmiddels wel. Ja, dat zal wel. Ik geloofde het ook wel, maar na het zo vaak van zoveel verschillende mensen gehoord te hebben dacht ik op een gegeven moment, 'ja, klopt, dat zal wel, mooi.' Ik begin me steeds meer te realizeren wat zo'n jaar zelfstandigheid met je doet, hoe je er zo van groeit als individu en hoe het je Nederlands niveau helemaal naar knoppen brengt. Deze afgelopen weken heb ik van mijzelf geleerd over het hebben van kleine vooroordelen, die ik nu nog minder heb. Ik wil ieder mens in ieder geval een gelijke kans geven. Ik krijg ook steeds meer respect voor bepaalde mensen. Een leraar die bijvoorbeeld de hele dag voor een kletsende klas staat die niet wil luisteren, iedere dag maar weer opnieuw. Of een directeur die altijd chagerijnig is en een dictateurtje, maar met zijn goede hart het beste voor zijn leerlingen wil en soms zelfs snoepjes uitdeelt. Of maría die eerst een hele chagerijnige docente leek te zijn, totdat ik haar beter leerde kennen en ze me zelfs heel graag wilde helpen in haar vrije tijd met mijn Spaans, omdat ze het beste met me voor heeft. Niet alleen voor leraren. Ik heb ontzettend veel respect leren hebben voor zoveel mensen om mij heen, mijn familie die iedere dag voor 4 kinderen zorgt, voor de anderen uit de vriendengroep van AFS die het ook geflikt hebben om een jaar lang zelfstandig naar het buitenland te gaan. Voor de groep en voor mezelf een stukje eigen respect, dat we dit tot nu toe bereikt hebben, ook al lijkt het voor mij best normaal. Ik leer veel dingen over de cultuur, heb veel vrienden gemaakt uit zoveel verschillende landen, en ik heb me redelijk in weten te houden met kijken naar de Spaanse chicos met dat donkere haar en dat heerlijke Spaanse huidje. Redelijk, zeg ik eerlijk. Ik ben nooit heel erg van negatieve meningen geweest, maar ik sta nu nog meer open voor nieuwe dingen, die mij verteld worden of waarvan ik zelf de kans heb om ze te leren en ontdekken.

Zoals ik veel leer over de Spaanse cultuur, heeft mijn oma trouwens ook wat geleerd over de Nederlandse cultuur. We zaten aan tafel, heerlijk te eten, en ik maakte het 'ik vind het lekker' gebaar door met mijn hand langs mijn oor heen en weer te zwaaien, wat heel normaal is in Nederland. Maar hier dus niet, blijkbaar. Dus de hele tafel keek mij raar aan wat ik in godsnaam aan het doen was. En ik keek de tafel aan, nietsvermoedend met een glimlach op mijn gezicht. 'Que pasa?' Vroeg ik. En ze bleken dit gebaar dus inderdaad niet te kennen. Ik heb het uitgelegd aan de familie, dus als ik het per ongeluk nog een keertje doe weten ze dat ze het eten zoals altijd weer heerlijk hebben bereid. En oma vind het ook leuk hoor. Elke keer als ik iets eet maakt ze het gebaar. Ze vind het gewoon een grappig gebaar. Net als een kind dat met een legoblokje wil spelen als hij het ziet, wil oma dit gebaar maken als ze mij of iemand anders ziet eten. 'Lekker he?' Zegt ze met een glimlach en ze maakt het gebaar. Je moet het zien, het is best ironisch. Zoals we een klein kind altijd schattig vinden, is dit automatisch grappig.

Op school gaat alles goed. Min of meer. Om te beginnen, ik heb van de week de piepjestest gehad. Helaas bestaat die hier ook. Ik was van tevoren best zenuwachtig, maar ik heb het overleefd. Weliswaar geen spectaculaire score, maar mijn cijfer is een 8 (trap 7). Goed genoeg, want ik ben als laatste meisje gestopt. Verder zijn er hier geen vakanties tussen de bijna 3 maanden lange zomervakantie en de kerstvakantie. School duurt tot 5 uur, dus ik ben dan ook best moe overdag. Iedere keer als school eindigt neem ik mezelf voor om op tijd naar bed te gaan omdat ik helemaal dood ben, maar op een of andere manier kom ik 's avonds als een zombie tot leven. In het weekend zou ik eigenlijk moeten uitrusten, maar ook die zijn meestal redelijk volgepland. Ondanks de moeheid, geniet ik ontzettend veel hier. De moeheid is minder dan de eerste paar weken, maar ik heb er nog steeds wel een beetje last van. 's ochtends de wekker drie keer laten snoozen. Tijdens het avondeten ben ik meestal erg moe, en luister ik dan ook niet waar de familie over praat. Éen van de momenten waarbij de familie steeds zegt: 'CASTELLANO voor Beau, in plaats van Valenciano.'  Maar ondanks dat ze proberen Castellano te praten, luister ik niet omdat ik te moe ben om me te concentreren om wat de familie zegt.

Ik ben hier een profesora voor verschillende vakken. Thuis help ik mijn broertje met rekenen. Mijn zus met Engels. Mijn moeder met Engels. Op school ben ik lerares Engels en ik moet de mondelingen voorbereiden. Ik moet de mondelingen afnemen en de leerlingen becijferen op basis van het evaluatiemodel. Dus, het is wel even serieus. Ze hebben mij verteld dat ik binnenkort echt privéles krijg, maar dat zeggen ze al 2 maanden lang op mijn school. Dus, ik denk niet dat het er nog echt van komt. Mijn Castellano docente was begonnen mij te helpen iedere week 2 uurtjes, maar door omstandigheden die ik later in mijn blog zal omschrijven is ze daar ook mee gestopt.

Maandag en dinsdag 31 oktober en 1 november had ik geen school. Lang weekend dus. En dat hebben we goed gebruikt. We zijn op pad geweest maar het andere deel van de familie, in Madrid. Er zijn hier sowieso heel vrije dagen en de feesten worden hier bewust goed gevierd. Er zijn hier veel feesten, zoals Spanje aardig bekend staat, met harde muziek en dansende teenagers. Maar anderzijds zijn er ook de traditionele en internationale feesten, waarvan anders dan in Nederland de reden van het feest in gedachten wordt gehouden. Zo wordt Halloween hier uitbundig gevierd. Iedereen verkleden, iedereen schminken, iedereen de straat op. Dus, dan doe ik dat ook maar... Paarse pruik op, en samen met scary-movie man en Freddy Krueger op de facetime met de oma.

Een aantal dagen geleden liep ik de klas binnen, en zoals normaal was ik een van de eerste omdat wij simpelweg als een van de eersten op school aankomen in de auto van mijn gastvader (docent op mijn school). Dus, zoals iedere dag, wachtte ik een aantal seconden en kwamen een paar klasgenoten binnenlopen. Een even later nog een paar. En nog een paar. Totdat de stroming stopte en ik maar 13 leerlingen telde van de 24. Misschien hebben er een paar de bus gemist? Ik wist het niet. Maar het was wel een gezellig clubje. Zoals een echte Spanjaard, zeg ik wat ik denk en vraag ik aan de docent waarom er maar 13 leerlingen aanwezig zijn. 'Huelga'. 'Staking'. Maar dat zou toch een hele domme actie zijn, een dagje vrij in ruil voor een lange tijd vervolgd worden door school vanwege ongeoorloofd schoolverzuim. Zo dom was dat dus niet, want het was geoorloofd. Als de leerlingen het hier niet eens zijn met een bepaald aspect in het onderwijs, en er word een landelijke gezamenlijke actie georganiseerd hebben de leerlingen recht om een dag niet naar school te gaan. Dus, daar kwam ik ook net iets te laat achter :P Verder hebben we die dag niet erg veel gedaan, anders zou de andere helft van de klas te veel missen.

Met het projecto de escena gaat het ook goed. We hebben de laatste castings gehad, en ik ben echt verbaasd wat de klas in pact heeft. Ik heb op het laatste moment besloten om toch geen audities te doen want ik moet mezelf een beetje beschermen dat ik niet te veel hooi op mijn vork neem, met de castings presenteer je jezelf namelijk voor één van de vier hoofdrollen. We hebben oefeningen gedaan, en we zijn na de castings zelfstandig achter gelaten in een aparte hal zodat de docenten en de professionele danser (die een klein beetje Nederlands sprak!) konden overleggen over de final results. Dat was niet zo'n goed idee, een laatste jaars klas alleen achterlaten. Er is al een gewonde gevallen doordat deze jongen met behulp van een andere jongen een salto probeerde te maken. Jongens blijven ook zo lang kleuters, haha. Ik vind het project erg leuk, en we leren veel dingen buiten het vak acteren. We hebben bijvoorbeeld een mini workshop gehad van onze muziek docent, alles over respect. We hebben een jongen in de klas die wat apart is. Hij is 16 maar heeft het brein van een 8-jarige, maakt altijd ongepaste opmerkingen, probeert bij iedereen zijn verhaal kwijt te raken over de dingen in zijn leven die niemand interessant vindt. En af en toe wat woedenaanvallen en een snottebel op zijn kin. Dus, naar het maken van weer eens een ongepaste opmerking, was een klasgenote het helemaal zat (net als iedereen van de klas hem zat is, maar we pesten niet. We proberen hem allemaal te ontwijken). Ze schreeuwde naar hem op een behoorlijk geirriteerde en kwade toon dat hij zijn 'facking opmerkingen' nu eens een keer voor zichzelf houdt, dat het niemand boeit. Nadat ze dat schreeuwde was de hele klas even stil. En de jongen, ik noem geen naam, voelde zich beledigd en hield zijn hoofd omlaag en ik merkte dat hij een brok in zijn keel had. De twee moesten tegenover elkaar gaan zitten van de docent. 'Zeg dat nu nog eens maar dan wat minder hard en met andere woorden', maar mijn vriendin herrinerde zich niet meer wat ze gezegd had. 'Nou gewoon, je weet wel', zei ze. De leraar: 'En waarom praat je niet zo tegen mij?' De jongen wilde onderbreken vanwege opkomende woede 'OMDAT DIE FACKI......' 'Stt..', zei de docent. 'Nu moet je haar ook even laten praten'. En de twee keken elkaar woedend aan. Mijn vriendin: 'Je opmerkingen zijn altijd ongepast, niemand boeit het en je bent heel erg 'pesado' voor anderen. Je moet je eens een keer bewust worden dat je anderen erg irriteert en tot last bent.' De jongen wilde weer uithalen met woorden, maar werd tegengehouden door de leraar. Om dit verhaal wat af te ronden. De twee zijn geen dikke vrienden, maar de leraar heeft wel uitgelegd hoe we met meer respect met elkaar om kunnen gaan. Ook heeft de leraar de jongen bewust gemaakt dat het niet helemaal onwaar was wat mijn vriendin zei. Waar hij eerder buiten de kring was gaan zitten, keerde de jongen nu terug naar een nieuw plekje in de kring. In de groep, maar hij zal zichzelf wat aan moeten passen om niet zo'n last voor anderen te zijn. Mijn vriendin keerde ook terug in de groep, die dit allemaal maar onzin vond. Respect voor elkaar, maar af en toe moet je je gedrag wat aanpassen om anderen niet tot last te zijn, of moet je zelf bewust gemaakt worden. (Ook al is hij al honderd keer bewust gemaakt). Door deze workshop merk ik wel dat we sterker groeien als groep samen. Ook al kan niet iedereen met iedereen overweg.

Gisteren was ik weer eventjes kort aan het praten met het vrouwtje wat 15 jaar in Nederland heeft gewoond (niet geboren, wel getogen) en vloeiend Nederlands spreekt. Krijg nou wat, ik kwam echt niet op het Nederlandse woord. En ik stotterde heel erg, ik kwam wel op de woorden, maar ik ben de laatste twee maanden een hele andere zinsstructuur gewend, dus ik liep heel erg te stotteren. Toen vroeg ik iets wat ik nooit van mezelf verwacht had. 'Kan ik het in het Spaans zeggen? Ik kan serieus geen normale zin maken in het Nederlands.' Dat wordt nog leuk als ik straks na 10 maanden terug ben. Maar ja, dat is wel een teken dat ik de taal redelijk in me op neem. De zinsstructuur is gewoon zo anders. Bijvoorbeeld: vandaag ben ik mijn blog aan het schrijven en ik was vandaag heel moe op school. In het Spaans zou het er zo uit zien: vandaag ben schrijvende mijn blog en was heel moe op de school. Een ander voorbeeld, een zin waar ik nu tegen aan kijk: voor wat niet het we doen? Waarom doen we het niet? Dus, hierom kom ik dus niet meer uit mijn woorden in het Nederlands. Soms praat ik sneller in het Spaans dan in het Nederlands, ook al weet ik natuurlijk nog laaaaaaang niet alle woorden. Maar ik weet het, dat kan ook niet na 1 jaar.

Geen idee wanneer het was, maar ergens vorige week had ik een dag waarin alles mis ging. Alles. Ik vergat mijn spijkerbroek mee te nemen naar school. Het eerste uur had ik gym dus zoals gewoonlijk kwam ik in gymkleren naar school, maar ik vergat mijn normale kleding. Later hoorde ik dat de vader van mijn gastvader een epilepsie aanval had. Mijn gastvader ging die nacht dus ook slapen in het Ziekenhuis. Ja, je kan hier gratis samen met de patient slapen om hem gezelschap te houden en om het allemaal iets minder erg te maken. Een paar uur later had de moeder van mijn gastmoeder een smakkerd gemaakt door van de stoel te vallen en moet haar hoofd tegen de muur aan te knallen. Twee in het ziekenhuis. Even later de vader van een goede vriend van mijn gastvader overleden. Basketball training ging niet lekker, geen idee waarom, maar dat gebeurd wel eens. Tijdens Latijn was de hele klas van 4 mensen super chagerijnig en iedereen had honger. Eenmaal in de eetzaal kreeg ik te horen dat ik aan de beurt was met corfee. Eigenlijk vind ik dat helemaal niet zo erg, want ik ben dan wel weer zo'n klein kind die met het sop van het afwaswater speel en figuurtjes in het water maak met het sop. Het eten die dag was niet lekker. Het bleek vis te zijn maar ik dacht dat het kipfilet was. Om het maar even aan te geven. Normaal gesproken vind ik het eten in de eetzaal best lekker. Iedereen klaagt altijd, niemand vind het eten lekker, maar ik eet eigenlijk alles. Maar iedereen moet zijn bordje leeg eten, ook als het niet lekker is. Gevolg, de tafels om ons heen kijken mij altijd aan of ik hun restjes wil opeten. 'Waarom altijd ik? Jullie moeten ook eten anders heb je straks honger.' 'Ja maar jij lust alles.' Nou oké, geef het dan maar aan mij, ik vind het wel lekker. Dus op een paar dagen in de maand na is het eten best lekker van de eetzaal.

Soms heb ik geen zin in de training, maar ik ga toch. Ik heb me trouwens nog steeds niet ingeschreven na ongeveer 1,5 maand, maar ze geven me de kans gewoon niet. Dus ik heb al 1,5 maand proeflesjes meegedaan, haha. Elke keer is er niemand, of zeggen ze dat ze me (ik kom weer niet op het woord) meelopen om me in te schrijven en ze vergeten het vervolgens, of weet ik veel wat voor redenen nog meer. Ik heb het vaak genoeg geprobeerd, en het scheelt mij nu al 45 euro gerekend voor 1,5 maand. Sporten is hier dus best goedkoop. De dansschool was 30 euro per maand, 9 x 1,5 uur iedere maand. Basketball is ook rond de 30 euro per maand. 2 tot 4 trainingen per week, ik kies voor twee om niet te veel hooi op de vork te nemen. Ik probeer niet te veel hooi op mijn vork te nemen, maar af en toe lukt dat niet. Ik probeer me minimaal in te zetten voor school omdat dit jaar niet telt voor mij, ik moet verplicht naar school maar ik ben hier om Spaans te leren. Maar als je elke keer in groepen wordt geplaatst kan je moeilijk niksen. Daarnaast wil ik graag Frans onderhouden, maar omdat de talenschool niet mogelijk is wordt het zelfstudie. En dat is net als zelfstandig thuis sporten. Ik doe het morgen wel. Ik doe het later wel. Nu geen tijd of geen zin. Of ik ben moe. Dus, iemand nog tips om mezelf te pushen om Frans (en Spaans) te leren thuis? Voor Frans heb ik anders echt een probleem als ik terug kom. Spaans wil ik graag leren omdat ik op school ook al niks doe en ik heb op dit moment een beetje het idee dat ik hier een jaar voor de cultuur ben maar niet speciaal voor het leren van de taal. Alsof het een dingetje is wat er maar bij komt. Maar ik ben hier juist vooral voor de taal. De enige manier waardoor ik de taal leer is luisteren (wat ik vaak niet doe, omdat ik moe ben) en praten. Maar het zou een stuk sneller gaan als ik wat woordjes zou leren zoals veel vrienden van AFS dat nu ook doen in hun land waar ze verblijven. Hebben jullie nog tips?

Spanje is een warm land, letterlijk en figuurlijk. Het kwik tikte 30 graden twee weken geleden in Madrid. Nu de temperaturen sinds eergisteren drastisch gedaald zijn, is het soms wel 17 graden. En 's ochtends 13! Brrrr. Vandaag overdag 22. En de mensen klagen hier. Ik heb het af en toe koud gehad. Waar ik hier de persoon ben die het altijd warm heeft, ben ik in Nederland een koukleum. In de winter kan het wel 13 graden overdag worden en 's nachts rond de 5/6, wat koud is maar niet dodelijk koud zoals in Nederland. Ook is Spanje figuurlijk gezien een warm land. Een knuffelland, zoals ik wel eens eerder heb gezegd. En knuffels geven warmte. Jongens en meisjes knuffelen elkaar hier gewoon, leunen over elkaar, hangen aan elkaar.. Meisjes en meisjes natuurlijk nog erger, en jongens stoeien best veel met jongens. Ik weet echt niet zo goed wat ik moet doen. Ik kan niet zomaar een jongen gaan knuffelen, ook al is dat heel normaal terwijl je een vriendje hebt. Maar het voelt gewoon ongemakkelijk, omdat ik ook de nieuweling in de klas ben en ik spreek nog niet vloeiend Spaans. Ik kan dus niet wanneer ik maar wil een gesprek onderbreken en mijn mening geven. Ze praten te snel. En ik praat langzaam, ik praat als een puzzel die nog opgelost moet worden door de Spanjaarden. Daarom luister ik vaak gewoon wat de groep aan het praten is. Ik hoor er trouwens helemaal bij hoor, ik heb mijn vrienden en ik ben van normale populariteit. Maar het thema van de knuffels, het hangen, het heel dicht bij elkaar staan tijdens een gesprek maakt me nog steeds een beetje ongemakkelijk. AFS zegt dat dit een dingetje is wat veel uitwisselingsstudenten ervaren, maar aan het eind van het jaar zijn de uitwisselingsstudenten helemaal verspaanst. Wat moet ik doen? Gewoon random mensen gaan knuffelen zoals de klas dat doet? Ondanks dat de vriendschappen in de klas veel hechter met elkaar zijn. Misschien maakt dat wel helemaal geen verschil, maar ik denk het wel. Ik voel me gewoon best ankward soms. Maar ik houd van knuffels, het voelt gewoon zo fijn, dat er vriendschap is.

Dit keer eindig ik als laatste met school. Op school zijn de palabrotas (scheldwoorden) heel populair. Af en toe zegt iemand 'He beau, zeg ...... eens zegen hem of haar.' Dus ik zeg het woord tegen de desbetreffende persoon, niet wetende wat ik eigenlijk zeg. Maar het komt hier niet beledigend over zoals in Nederland. Het is normaal. Het is een soort straattaal. Of een andere reden om aan elkaar te zitten, want als de een bijvoorbeeld een tik in de andermans nek geeft en het bijpassende scheldwoord zegt, heeft de ander reden om op degene te springen die het scheldwoord zei, of een arm om degene's nek heen te slaan en zijn haar door de war te brengen, of weet ik veel wat. De scheldwoorden zijn hier meer bedoeld als grapjes, en zijn onpersoonlijk. Ik vroeg mijn klas wat nou eigenlijk alle 'scheldwoorden' zijn zodat ik ze kan herkennen en geen domme dingen zeg. Dus, ik heb mijn schrift afgegeven en ze hebben 2,5 pagina vol met woorden geschreven. Als er zoveel scheldwoorden zijn, kan je je bedenken dat het een beetje de waarde van een scheldwoord verliest en meer als een straattaal woord wordt gebruikt. Het is lastig uit te leggen.

Volgende week starten de mondelinge examens van Engels. Easy. Maar... ik heb geen mondelinge overhoring. Ik ga de mondelinge overhoringen doen voor mijn klasgenoten. Ik heb een beoordelingsmodel gemaakt en mag ook cijfers geven. 3 verschillende niveaus omdat we graag willen dat iedere leerling zich individueel ontwikkelt en groeit in niveau. Ik heb er best zin in, en we beginnen met de 'hoogste' niveaus. Éen op een gesprekken van ongeveer 10 minuten, ik ben de docente, ik geef de cijfers en ik ben die vrouw waarvoor ik normaal gesproken bang ben tijdens een mondeling van Frans. Maar goed, de school geeft mij dit vertrouwen, dus ik moet het wel serieus nemen. Goede vriendjes, maar je cijfer gaat er niet van omhoog. Ik moet wel serieus blijven en mijn werk doen :P.

Van de week tijdens Castellano sintaxi's, wat redenkundig ontleden betekent. En dit is zoveel uitgebreider in het Spaans. De Spaans docente schreef ongeveer 10 zinnen op het bord, en ik moest de zinnen indelen op werkwoord, onderwerp en één van de 3 soorten predicados, (geen idee wat dit in het Nederlands is, geen lijdend voorwerp of meewerkend voorwerp). Lastiger dan je denkt in het Spaans. Dus ik kreeg het er warm van, van die inspanning. Na afloop kreeg ik een groot applaus van de klas. Ze zaten met bewondering te kijken hoe ik de verschillende soorten werkwoorden uit elkaar kon houden. Het moeilijkere gedeelte hoefde ik niet te doen, dus de andere klasgenoten kregen de beurt om te praten. Een jongen uit mijn klas wist een deel van de zin niet, wat ze 2 jaar geleden geleerd zouden hebben. Even twijfelen, maar ik dacht het te weten. Ik stak mijn vinger op. 'JIJ? JIJ weet het? Maar je komt niet uit Spanje en dit is het moeilijke gedeelte van redekundig ontleden.' 'Ik ben niet zeker'. 'Probeer het!' 'Complemento del nombre'. En ja hoor, ik was mijn Spaanse klasgenoot voor en heb hem ingemaakt. Ingemaakt door een buitenlandse Studente die niet eens Spaans spreekt. Dat was wel een beetje beschamend voor hem dus de klas moest wel lachen. 'Ik kan je wel helpen bij het proefwerk hoor', grapte ik naar hem. Ik krijg een lichtelijk verlegen glimlach terug.

Ook heb ik een gesprek gehad met mijn mentora. We gaan proberen mijn tijd zo nuttig mogelijk te besteden. Overleggen met de directeur en de teamleider. Ik mag een heleboel vakken laten vallen en die uren gebruiken om Castellano te leren. Dacht ik. Ze hebben geinformeerd over de wet, en die zegt dat ik wettelijk verplicht ben om alle vakken te volgen. En niks staat boven de wet. Dus mijn hele plan en voorstel wat ik zou doen in die uren kon ik in de prullenbak gooien. Alle partijen van de school waren het praktisch gezien eens, maar niks gaat boven de wet. Dus, dan maar lekker dagdromen in de klas. Meestal dan. Ik heb dit jaar al afgerond en mijn cijfers stellen ook niet officieel mee. Ik krijg geen titel van de school (tenzij ik zonder iets te doen voor school nogsteeds goede cijfers haal, wat onmogelijk is in het Spaans), En al zou ik een titel krijgen, heeft deze totaal geen waarde in Nederland. Zou ik in Spanje willen studeren, heeft deze titel alsnog minder waarde dan een VWO diploma. Dus ik zit hier een beetje voor de aanwezigheid.

Deel twee van dit verhaal wordt snel geschreven en geupload, en daarin vertel ik jullie het verhaal over mijn reis naar Madrid en Murcia Capital. Eerst wakker worden want ik ben weer helemaal dromerig na bijna 2 uur achter de computer gezeten te hebben voor dit verhaal. En dat allemaal omdat ik zoveel van jullie hou! (Rara, wie zegt dit normaal gesproken ook altijd...) Anyways, na de training ben ik weer lekker oplettend, lekker wakker. See you soon!

Hasta Luego,

Beau

--------------------------------------------------------

Yes!

There I am again, a new travel story. Sorry people, i´m a little bit late this time, but fortunately i´m here again for you with a new story. Did a lot of things, so I didn´t have much time to write. This time I´ll tell you more things about traveling, literally traveling. I´ll take you with me on a trip to Cuenca, Madrid and Murcia. Moreover I´ll tell you some things about school, strange things that I experience here in Spain with have to do with the Spanish culture, about the project which i´m doing in music class, about my AFS weekend and much more. I´ve got a full list again.

Before I stepped into the plane to Spain I heard a lot of people telling me that this experience would make me so much richer, that this experience would make me growing as an individual person, etcetera. I heard this so many times. And when you´ve heard it like 10 times, at a certain point you think: ´Yeah, now I know it myself´, ´Yeah, that would be the truth´. I actually believed it all the time when people told me those things, but after hearing it that many times of so many different people I just thought ´Yeah, right, that would be the truth, great´. At this point in my experience I start realizing what a year like this does to me. A year of independency, how you´re growing individually that much. And also, how a year like this makes your Dutch level going down back to zero. These last 2 weeks I learned from myself about having small prejudgments, which I now even have got less than before. I want to give the same equal chance to every single person. I also start getting much more respect for people. A teacher who´s teaching a class which never want´s to listen, for example. Every day again and again. Or the cranky director of the school, which has actually a good heart too because of sharing candies to the cute little children sometimes, for example. He just wants the best for his students. Or María who seemed like being a cranky teacher too, until I got to know her better. Now I know that she really wants to help me with learning the language, even in her free time, because she just wants the best for me. Not only teachers. I also got a big amount of respect for the people around me. For my host parents who take care of 4 children every day. For the people in the AFS exchange students group who nailed it to be in another country for a long time without their biological parents/family. For this group, and a little bit of self-respect, for everything I achieved until now, though it seems to be normal for me. I´m learning a lot of things about the culture, I made a lot of new friends from a lot of different countries. I´ve never been a chica with negative opinions, but i´m even more open minded about the new things that people tell me, or the things of which I´ve got the chance to discover them or learn them.

Like I learn a lot about the Spanish culture, my host grandma also learned something about the Dutch culture. We were sitting on the table, enjoying the meal, and I made the ´I like the food´ gesture by swaying my hands from the one side to the other next to my ear. This is completely normal in Holland, but apparently it isn´t here in Spain. So the whole table looked at my like ´wtf´ are you doing. I looked at them with an unsuspecting smile on my face. ´Que pasa?´, I asked. And it really seemed like they didn´t know this gesture. I explained it to the family, so if I accidently make this gesture another time they know that their food is good. And grandma likes it, haha. Every time I eat something, she makes this gesture. She just thinks it´s funny. Just like a child who wants to play with a little block of LEGO when he sees it, grandma wants to make this gesture when she sees someone eating. ´Rico, no?´ is what she says with a smile on her face making this gesture. You should see it, it´s actually kinda ironic. Like we think little childs are always cute, this is automatically funny.

At school, everything goes well. Mas o menos. To start, I did the shuttle run test last week (pitidos). Unfortunately that test exists here too. I was quite nervous before starting the test, but I survived. Although I didn´t get a really high score, my note was an 8. Good enough, because I stopped as the last girl. Moreover there aren´t holidays between the summer and Christmas here. School lasts until 5 ´o clock, so i´m quite tired every day. Every time when school ends I promise myself to go to bed early because i´m just dead of tiredness. But, in one or another way I always come back to life like a zombie after having dinner. I should take my rest in the weekends, but the weekends are full of plans too most of the time. Despite the tiredness, i´m enjoying a lot here. I´m less tired than the first few weeks, but it still bothers me a little bit in my daily life. I´m snoozing the alarm for 3 times in the morning. During dinner i´m usually very tired, and most of the times i´m not able to listen to the conversations which they are having. One of the moments that the family says: ´CASTELLANO POR FAVOR, for Beau, instead of Valenciano!´ But although they want to talk Castellano, I´m too tired to try to understand all the words because I just can´t concentrate anymore when i´m so tired. But, i´m trying.

Here in Spain, i´m a teacher for different subjects. At home I sometimes help my little host brother was calculating. My sister with English. My mother with English too. I´m going to do the oral exams in my own class and I have to give my classmates notes based on my own made and approved model to give marks. So, it´s getting serious. School told me that I´m going to get some private classes at school, but they are already telling me this for 2 months now. So, I don´t think that it´s really going to happen. My Spanish teacher started to help me every week 2 little hours, but because of some circumstances the stopped with that too.

Monday and Tuesday the 31th of October and the 1st of November I didn´t have school. So, a long weekend. And we used that time well. We made a trip until the other part of the family, the part of the family who lives in Madrid. There are a lot of parties and free days anyway and they celebrate it well and consciously (with the origin of the party in mind). There are a lot of parties, for what Spain is quite famous, with loud music and dancing teenagers. But on the other hand there are a lot of traditional and international parties too, of which the people have got the origin of the party in mind. Instead of Holland, because we never know the reason of a party. In this way they celebrate Halloween on an exuberant way. Everyone dresses up, everyone paints their face, everyone goes to the street to party. So, i´m doing that too.. purple wig on my head. My too host brothers were dressed up scarily and were facetiming with the grandma. Haha, that looked funny.

A few days ago I stepped into the class, and as always I was one of the first people entering the class because I simply am one of the few first ones who arrive to school. This because we are coming with the car of my host dad (because he´s a teacher). So, like every day, I waited a few seconds and a few other classmates entered the class. And a few seconds later another 3 or 4 students. And later another 3 or 4. Until the series stopped and there only were 13 out of 24 pupils in the class. Maybe a few missed the bus? I didn´t know it. But, we were a cozy club with 13 people. Like a real Spaniard, I say what i´m thinking and I ask the teacher why there are only 13 pupils in the class. ´huelga´ ´protest´. But that would be a stupid action, a free day in exchange for prosecution of the school because of unauthorized absence. But it wasn´t that stupid, because it actually was authorized. If the students don´t agree with some aspect in the education system, and they organize an nationwide action to have a protest, they have the right to stay at home. So, I discovered that a little bit too late :P. My host brother stayed at home too, he said the day before, but I thought that it wasn´t with permission. I didn´t know. Moreover, we haven´t done a lot that day at school because otherwise the other half of the class would miss to much.

With the ´proyecto de escena´ everything goes really well too. We have had the last castings, and i´m really surprised what the class has got in pact. I decided at the last moment not to do casting because I want to protect myself to not do too much things. I have to protect myself to not take more than I can handle. With the castings you present yourself for one of the four main roles. We did exercises, and school left us alone in another space/hall after the castings, which wasn´t really a good idea, although we are the oldest ones of the school. There were injured people because a boy wanted to make a front flip by the help of another boy, but he landed wrong. Boys keep being childish for such a long time, haha. Letting the class in another hall only to let the teachers and professional dancer (who spoke a little bit Dutch!) make their decision. Final results.

I like the project, and we learn a lot of things except acting. We got a little unexpected workshop from our music teacher, everything about respect. We´ve got a boy in our class who´s a little bit different than the rest. He is 16 but he´s got the brain of an 8-year old girl. He always makes inappropriate comments and tries to tell his stories to other people in which nobody is interested. So, after he made another inappropriate comment, a classmate got sick of it. We don´t bully him, we just try not to talk too much with him. My classmate screamed to him on a quite irritated and furious way. ´Please keep your facking comments for yourself´, she said almost furiously. ´No one is interested for your stories!´ She´s not the only one who thinks this, but at this point she just said it out loud. After she screamed this, the whole class kept quiet for a moment. I don´t say names, but the boy felt insulted and held this head down and I felt him having ´a nudo en la garganta´. The two people had to sit in front of each other. ´Say that again but with better words and a little bit less loud´, said the teacher. But my friend didn´t remember what she said. ´well.. just.. you know´, is what she said. The teacher: ´And why you´re not talking like that to me?´ The boy wanted to interrupt because of his upcoming anger: ´BECAUSE THAT FAC….´ ´Stt..´, said the teacher. ´Now you should let her talk too.´ The two looked at each other like to Vulcans which almost have to erupt. My friend: ´Your comments are always inappropriate, no one is interested and you are very ´pesado´ to other people. You have to get conscious that you´re annoying other people.´ The boy wanted to scream again, but the teacher stopped him. To summarize this story: the two aren´t real big friends right now, but the teacher explained how to have more respect for each other and how to handle things like this on the right way. The teacher also made the boy realizing that not everything what my friend said was a lie. The way he first sat out of the circle of the class, he returned to another place in the circle of persons. In the group, but he should ajust hisself to not be ´pesado´ for other people. My friend also returned into the group, but she thought that it was a little bit like bullshit. A little bit like bullshit. Respect for each other, but sometimes you have to adjust yourself to bother other persons, or another person has to make you realizing it. And sometimes more than 1 time. Thanks to this workshop I can notice that we grow stronger as a group. Though not everyone gets along with everyone.

Yesterday I was talking with the half Dutch woman for a little while. Wait what, I really could´t come to the Dutch word. I was even stuttering! I had to think about the words more than normal. I think it´s because the Spanish structure of the sentences is so different. I´m getting used to a complete different order of words the last two months. So, I was stuttering. Than I asked something that I never expected from myself. ´Can I please say this in Spanish because I just can´t in Dutch.´ That´s going to be fun when I return to Holland after 10 months. But yeah, at least it´s a sign that i´m learning Spanish the right way.  The structure of the sentences is just so different. For example:

Dutch: Today am I my blog to it writing and I was today very tired at school; why do we it not?

English – today I´m writing my blog and I was very tired at school; why don´t we do it?

Spanish – today am writing my blog and was very tired at the school; for why not it do (we)?

So, for this reason I can´t find my words in Dutch. Sometimes i´m talking faster in Spanish than in Dutch, though I don´t know a loooooooooot of words. But I know, I can´t learn all the words in one year.

I don´t remember when it was, but somewhere last week I had a day when everything did go wrong. EVERYTHING. I forgot to bring my normal pants to school. The first hour I had PE so as usual I arrived at school with sport clothes. Later I heard that the father of my host father arrived in the hospital thanks to a mental attack. My host father slept in the hospital that night, because it´s possible to be and sleep with the patient during the night, free. To make it all less worse. A few hours later I heard that the mother of my host mother felt of her chair and landed painfully. Two people in the hospital. Some time later the father of a good friend of my host father died (old, but died). The training of basketball didn´t go really well, I don´t know why, but sometimes that happens. During Latin class the whole class was super cranky and everyone was hungry. Once we were in the eating room I heard that I had to clean that week. Actually it isn´t that worse for me, because i´m actually a childish person that plays with the washing foam and makes little figures of it. That day food wasn´t good in the eating room. Apparently it was fish but I thought it was just dry chicken. Normally the food of school is okay. Everyone is always complaining, no one likes the food, but I actually eat everything. Everyone has to eat everything of his or her own plate.  Consequence: the tables around me always look at me, begging if I want to eat their rests. ´Why always me?´ ´Because you like and eat everything´ ´year but you guys have to eat too otherwise you will be hungry.´ Wel okay, than give it to me, I do like the food. So, except for a few days a month, the food of the eating room is good.

Sometimes I don´t want to go to the training, but I go. By the way, I still have to inscribe myself for the trainings. But they just don´t give me the chance. so, I already did trying lessons for like 1,5 month. Every time it´s the same. There´s nobody, or they day that they want to walk with me to the place where you normally have to inscribe, but they never do it. They just forget it. Or I don´t know what reasons more. I tried it enough times, and I have already ´earned´ 45 euros. So, sporting in Spain is actually quite cheap. The dancing school was like 30 euros for 1 month, 9 x 1,5 hour a month. Basketball is also more or less 30 euros a month, and you can get 2,3 or 4 trainings a week. I chose 2 to not do more things than I can handle. Sometimes I fail with not doing more than I can handle. I try to do as less as possible for school because this year doesn´t count for me, and I have to go to school obligatory. But, i´m here to learn Spanish. It´s very difficult to do as less as possible for school when school puts you in groups, every time again. I also want to maintain my French, but because the language school isn´t an option, it´s studying at home. Which is like sporting at home. I´ll do it tomorrow. I´ll do it later. I don´t have time now. ´No tengo ganas ahora´. I´m tired. Or more excuses. So, someone has got tips to push myself to learn French and Spanish? Otherwise I REALLY have a big problem when i´m back in Holland (with French). I want to learn Spanish in my free time because I also don´t do much at school and i´ve got the idea that i´m not learning Spanish, that i´m not improving. The only way how I learn the language is listening (with I sometimes just don´t do because i´m so tired) and talking. But it would go way faster when I would learn words like a lot of AFS friends do too.

Spain is a warm country, literally and figuratively. Two weeks ago it was 30 degrees in Madrid. Now that the temperatures went down dramatically, it´s even 17 degrees sometimes! And 13 in the morning! Brr. Today in the fullest daylight it was like 22 degrees, I just asked. And the people are complaining here. I was cold a few times. Here i´m the person who´s always warm, and in Holland i´m the one who´s always cold. In the winter at can be 13 degrees in daylight and at night around 5, which is could but not deathly could like in Holland. Spain is also warm in a figurative way. A hug country, like I said before. And hugs give warmth. Boys and girls are just hugging each other here in Spain, they are leaning over each other, they are hanging on each other. Girls with girls even more. And boys are romping with each other. I actually don´t know what to do sometimes. I can´t just hug a girl or a boy like the people from my class do. But it just feels uncomfortable, even more because i´m the new one who doesn´t speak Spanish that good and I haven´t got the friendly relationship like the people from our class have with each other, because i´m simply the new one.

I can´t just interrupt a conversation to give my opinion. They are talking too fast. And i´m talking slowly, i´m talking like a puzzle which the Spaniards should resolve. For this reason I usually just listen to the group, talking about different things. Don´t worry, I really belong to the group, i´ve got my friends and i´m a girl with a normal popularity. But the thing about hugs, hanging, and standing reeeeaaly close to each other while having a conversation still makes me a little bit feeling ankward. But, less than 2 months ago. AFS said that this is the experience of a lot of exchange students, but AFS said that at the end of the year we are all like real Spanish people. What do I have to do? Just random hugging people like the class does? Despite the friendships which are so much stronger between the people from my class than with me? Maybe it doesn´t make sense, maybe it does. I just feel awkward sometimes. But, I love hugging, it just feels good, like there is a friendship.

This time i´ll end my story with school. The palabrotas at school are very popular. Sometimes there´s someone calling my name, asking me ´Hey Beau, say …… (palabrota) to that person´. So I just do it, not knowing what i´m saying. But, it isn´t that insulting like in Holland. It´s normal, everyone uses palabrotas here in Spain. It´s like street language. Or another reason to touch each other. When someone touches the other one by the neck while saying a palabrota, the ´insulted´ person can just jump at the other person or pay him back or something like that. The ugly words are more meant to be jokes here in Spain, they aren´t personal. I asked a few people of my class to say me all the palabrotas to be able to recognize them when I hear them. To not say stupid things to other persons, though it isn´t insulting. So I gave my notebook, and I  received it back with 2,5 pages full of palabrotas written down. If there are so many ugly words, you can imagine that every palabrota doesn´t have the value of an insulting word, because there are just so much. It´s like street language, hard to explain.

The oral exams of English start next week. Easy. But.. I don´t have an oral exam. I´ll do the oral exam to my classmates. I made a model to give marks. 3 different levels because we want every student to improve individually on his or her own level of English. I´m really looking forward to it, and we´ll start with the ´highest´ levels. One to one conversations of about 10 minutes. I´m the teacher, I give the notes and i´m that woman of who i´m normally afraid during the French oral exams. Anyways, school gives me this confidence, so I have to take it serious. We can be good friends, but i´m not going to make your note better than what´s the actual value. I have to be serious and do my work :P.

This week we had ´sintaxis´ with Spanish class. This is so much more complicate in Spanish than in Dutch. The Spanish teacher wrote down 10 sentences on the whiteboard, and I had to say the verb, the subject and one of the 3 kinds of predicados. It´s harder than you think in Spanish. So, I was quite hot with a red face, just because I was so concentrated. After completing the sentences I got a big applause from the class. They looked surprisingly to me how I could do this. I didn´t have to do the harder part, so it was the turn of my classmates to talk. A boy of my class didn´t know the name of that part of the sentence, which he apparently should have learned 2 years ago. I was hesitating, but I raised my finger. ´YOU? The exchange student, not born in Spain, not speaking Spanish that well to be able to know this.. YOU KNOW IT?´ ´I think so, i´m not sure´ ´Well, try it!´ ´Complemento del nombre?´ The teacher looked at me with big eyes. It was true, i just beated a Spanish speaking boy of my class in Spanish class. That was a little bit embarrassing for him, but okay. ´I can help you during the exam, don´t worry´, I joked. I received a shy little smile.

I´ve also had a conversation with my mentor. We´re going to try to spend my time as useful as possible. Talking with the director and the Jefe de estudios. I can replace a lot of subjects by not following them but learning Spanish! Yeah! I thought.. They informed about the law, which says that i´m officialy obligated to follow those subjects, although this year doesn´t count for me. And nothing is worth more than the law. So my whole plan and suggestion, we can forget that. Everyone of the school practically agreed, but nothing is worth more than the law. So, that will be daydreaming in the class. Most of the times. I already finished this year in Holland and my notes neither count here. I´m not going to have a titel of this school (Unless i´m getting good marks by doing almost nothing, but this is impossible if everything is in Spanish). And even if I would get a titel, it would have less value than my graduation of my school in Holland, for studying in Holland or another country. So, If I would like to study in Spain, my graduation of my school in Holland has more value. So, i´m at school for my presence, and to learn about things that I hear and didn´t know yet.  

Part 2 of this story will be updated and written soon, and i´ll tell you about my trip to Madrid and Murcia capital. First I have to wake up from writing this story because i´m just daydreaming while i´m writing, this story has costed me 2,5 hours to write and the same time to translate it to English. This all because I love you, my Spanish readers and my lovely family, I love you so much! Anyways, after the training i´m more ´awake´ (hopefully). See you soon!

Hasta luego,

Beau