Blog 16 (NL)

Hola seguidores,

Gelukkig nieuwjaar! Happy new year! Feliz año nuevo! Dit keer een extra lange special voor jullie omdat we het 2017 eens even met een goede lange blog gaan beginnen. Ik zal van het langst geleden tot het meest resente schrijven, te beginnen met de laatste paar schooldagen voor de kerstvakantie!

Een paar dagen voor de laatste schooldag kwam onze muziek leraar zonder enige reden het lokaal binnenlopen en onderbrak de wiskunde les, wat ik natuurlijk heel erg jammer vond, want wiskunde is zo leuk en interessant. Alle 10 de klassen van de school zouden iets voorbereiden voor de laatste schooldag. Zo zou onze klas, de oudsten van de school, een filmpje maken, vertelde de muziekleraar. Zo zouden we 4 wiskunde lessen kwijt zijn aan het inkleuren van megaletters om daar woorden van te maken en te laten zien in het filmpje. Dat was uiteindelijk ook het geval, ondanks dat we 2 van de 4 lessen hebben besteed aan het doen van de bottle flip challenge. Het was nou niet zo dat de docente dat zo leuk vond, maar wij hadden wel dikke lol. Uiteindelijk vroeg de muziekleraar wie er makkelijk kon praten voor een videocamera, want hij wilde wat intervieuws doen om te verwerken in het filmpje. Ik stak voor de grap mijn hand op. Ik, als het buitenlandse meisje kan natuurlijk gemakkelijk een onvoorbereid verhaal aan elkaar kletsen voor een intervieuw zonder te stotteren.. ha.. ha.... wat ben ik toch grappig. En dat was precies wat mijn muziek docent ook dacht. Hij had 5 mensen nodig voor het intervieuw, en ik had de eer om een van die 5 makkelijk pratende mensen te zijn. 'Maar het was een grapje... ik praat echt niet makkelijk in het Spaans...' 'You're in.' Fijn. De volgende dag zijn we met zijn vijfen naar een kleine studio van de school gegaan die een greenscreen en alle benodigde opname temperatuur had. Daar moest ik dan... Onvoorbereid een verhaal aan elkaar kletsen voor een dikke vette camera op je gericht. 'Maakt niet uit als je fouten maakt, ik ga je vooral intervieuwen vanuit het perspectief dat jij de buitelandse leerling bent, en hoe je je tijd hier op school beleefd.' Dus ik netjes de vragen beantwoorden die hij mij stelde. Uiteindelijk was het best wel leuk en het is toch altijd een belevenis in zo'n opname studio. Ook als je dan nog even mee mag kijken met de andere opnames achter zo'n scherm. Het voelt dan zo gaaf als je voor zo'n groot paneel met 1000 knopjes zit, en de enige knop die je herkent is de volumeknop. 'Nergens aan komen heh!' Ja, we zijn geen kleuters. Dacht ik. Maar mijn klas blijkbaar wel. Wat hebben we weer gelachen, en ik was lekker ongeschuldig.

Op de allerlaatste schooldag hebben we letterlijk niks gedaan. Lange pauze gehad, veel op het schoolplein gekletst. Ook moesten we op een bepaald moment met z'n allen verzamelen in de grote gymzaal, want daar zouden dan de voorstellingen komen. Iedere klas zou wat voorbereiden, en dat mochten we hier voor de hele gymzaal laten zien. En dus ook dat leuke filmpje... Ik pratend in het Spaans, voor een zaal vol met mensen. Leuk. Fun. Maar goed dat ik dat niet wist van tevoren. Verder kwam er ook een klein optreden van de 3 koningen, die er ook binnenkort aankomen. Nog meer cadeautjes. Het is de tijd van de cadeautjes, cadeautjes en cadeautjes. Terwijl ik (niet heel erg) aandachtig aan het kijken was naar de voorstelling, zag ik opeens 4 bekende gezichten staan aan de andere kant van de zaal. 4 meiden die ik heb leren kennen tijdens de uitwisseling van het afgelopen jaar! Que recuerdos! Midden tijdens de voorstelling ben ik naar ze toe gelopen, mezelf afvragend of ze me nog wel zouden herkennen. Wat is de wereld eigenlijk klein heh. 'Hey Beau!' Ze herkenden mij nog! We hebben zoals voorspelbaar weer even bijgekletst. Hoe ik dat een half jaar geleden in het Engels deed, ging nu alles met gemak in het Spaans.

Ook heb ik tijdens een van de laatste dagen met economie gekookt voor de hele klas. We zouden een economisch spel doen, om de ongelijkheid in de wereld te laten zien. Dit zouden we doen door middel van het kopen en zelf bereiden van eten, en een spel dat ik had bedacht. 2 uur lang gekookt, en 5 verschillende gerechten door 5 verschillende personen gemaakt. 1 daarvan waren de torrijas als ik de naam goed herriner, wat een van mijn tipische Spaanse dingen is om te eten. Ik probeerde het spel uit te leggen voor een klas van 24 hooligans, maar dat was onmogelijk. Stelletje kleuters, haha. Je krijgt ze echt niet stil. Ik snap het gewoon echt niet. Het is ook geen 10 seconden wachten. Nee, het is 5 minuten wachten voordat je 20 seconden de kans hebt om te praten. Arme docenten. Doordat ze niet echt goed hadden geluisterd was het hele spel een 'disastre', en op een bepaald moment pakte iedereen gewoon eten wat hij of zij wilde van de tafel. Ik had zelf oreo bonbons gebakken die naar mijn mening niet erg goed gelukt waren, maar volgens klasgenoten waren ze heerlijk. Ik heb zelf vooral veel torrijas gegeten. Als je naar Spanje gaat, raad ik je vooral aan om echte goede torrijas te proberen.

Over de temperatuurverschillen wil ik ook nog even wat melden. Jullie snappen allemaal wel dat het hier natuurlijk een stuk minder koud dan in Nederland is, maar het voelt ook anders aan. Als het hier bijvoorbeeld 11 graden is, wat nog niet zo vaak gebeurd, dan voelt het helemaal niet zo heel koud aan. Maar als het in Nederland 11 graden is heb ik het al stervens koud. Het zal wel aan de luchtvochtigheid liggen, of omdat er niet zo vaak wolken zijn die de warmere stralen van de zon verduisteren. Ik weet het niet, maar het bevalt me wel. Update: gemiddelde temperatuur overdag is 15/16/17 graden. 'S nachts gemiddeld 12.

Vanaf hier zal ik beginnen te schrijven over mijn avonturen die ik heb beleefd in de kerstvakantie. Alweer 8 dagen voorbij, de tijd vliegt, zoals ik altijd zeg. We zijn een van de eerste dagen van de vakantie begonnen met het vieren van de verjaardag van mijn 'nicht'. Ik ga trouwens vanaf nu geen 'gast'broer/zus/nicht meer zeggen, maar gewoon broer/zus/nicht. Het klinkt gewoon beter en het voelt ook meer zo. Het was 28 december, de Spaanse dag voor 1 april. Ik ben niet heel veel in de maling genomen, maar ze hebben me wel een paar keer verward in een aantal gesprekken omdat ik natuurlijk heel makkelijk te verwarren ben in het Spaans. Na ongeveer 1,5 rijden kwamen we aan in het plaatsje 'Alcoi'. Alcoi ligt tussen Murcia en Valencia in. Zuidelijker, dus warmer. Die dag dus mooi niet. 7 graden!! Zou koud was had ik het nog nooit meegemaakt in Spanje. Maar ook die 7 graden waren frisjes maar voelden niet koud aan. We waren van plan een berg te beklimmen, maar omdat het zo 'koud' was en er veel mist was (zie recente foto's), was dat maar beter van niet. We hebben een heerlijk etentje gehad, om de verjaardag van mijn nichtje te vieren. Ik had 'Arroz al horno' genomen, rijst uit de oven, omdat dat zo lekker is hier in Spanje. Maar ik moet zeggen, het heeft mijn Spaanse vaders kookkunsten niet overtroffen. Als toetje flan, wat ook tipisch Spaans is. Zoet, alsof het een taartje is, maar toch gezond. Je moet het een beetje zien als gezonde pudding, en zeker de moeite waard om het te proberen als je in Spanje bent. Ook zijn we die dag door een dorpje gepasseerd, waarvan ik denk dat het het dropje met het meeste hoogteverschil in 1 dorp ter wereld is. Het kan maar zo zijn dat er wel een kilometer hoogteverschil in het dorp zat. We hebben nog wat gewandeld die dag, en we hebben ons goed vermaakt. Als laatste wil ik zeggen dat we nog op zo'n platform rondom een gebouw hebben gestaan, ik kan het niet zo goed ter woorden brengen, maar dat je aan het rand van een gebouw, rondom het gebouw een platform hebt waar je onder je voeten de afgrond kan zien, en dat je dan een rondje om het gebouw op dat platform maakt. Een beetje zoals boven op de meppeler toren voor diegenen die dat weten, maar dan dat je onder je voeten de afgrond kan zien. Een van de eerste avonden in de vakantie hebben we met z'n vieren hamburgers gegeten. Onze ouders waren niet thuis, wat dus betekende dat we ieder mochten genieten van een heerlijk broodje hamburger, INCLUSIEF echte HOLLANDSE Gouda kaas. Foto's zijn bijgevoegd.

Ook ben ik erachter gekomen dat mijn gastouders een eigen sinaasappelenveld hebben, en daar ben ik samen met mijn Spaanse vader naartoe gegaan. Geen sinaasappelen uit de supermarkt. Vers uit het veld, twee kratten vol om mee naar huis te nemen. Mandarijnen en sinaasappelen. En natuurlijk, zoals dat normaal gesproken ook zo gaat als ik aan het koken ben, kan ik het niet laten om er ook eentje te snoepen. En wat waren ze lekker. Vers geplukt, fris en zoet. De beste sinaasappelen van de wereld komen uit Valencia. En nog vers geplukt en gegeten in een lekker zonnetje ook. Wat wil een mens nog meer.

Na de datum 3 keer verschoven te hebben, zijn we uiteindelijk 30 december voor de 2837823ste keer op excursie geweest, naar Valencia. Ik ben mijn familie zo dankbaar dat we zoveel excursies hebben en zoveel leuke dingen met het gezin doen. In Valencia was natuurlijk een geweldige sfeer met kerst. We zijn het gemeentehuis binnengelopen, om 40 minuten in de rij te staan om 30 seconden een belen te bekijken. Ik weet niet of het Nederlandse woord trouwens ook Belen is, en als dat niet zo is dan heb ik geen idee wat de vertaling is, haha. Even googlen. Google heeft antwoord op bijna elke vraag. Daarnaast hebben we geschaatst op een kunstschaatsbaan, want ja, echt ijs is er natuurlijk niet. Ik verbaasde mezelf best nog wel hoe goed ik het kon, alhoewel mijn Spaanse broertje na 5 jaar iedere week skeelerles natuurlijk professioneel goed was. Ook hebben we de plek van de mascletta bezocht waar de jaarlijkse fallas plaatsvinden, waar ik vorig jaar ook bij was. Que recuerdos. Wat een herrineringen. We hebben nog even gewandeld in Valencia, al ging dat niet heel snel aangezien we ook een oud maar heel lief Spaans familie lid bij ons hadden, van 84 jaar. Met de lunch hebben we in een italiaans restaurant gegeten en kon ik het niet laten om voor de risotto te kiezen. Cliché, ik weet het, maar als ik de kans heb kies ik voor mijn lievelingseten. Aan het einde van de dag hebben we de metro weer gepakt naar de buitenwijk in Valencia omdat het onmogelijk is om in Valencia te parkeren, en zijn we met de auto naar huis gegaan.

Laatste dag van het jaar.... 2016. Wat heeft 2016 voor jullie betekent? Voor mij was het vooral een jaar vol positieve dingen, en het aftellen tot 9 september, de dag dat ik zou vertrekken naar Spanje. We zijn alweer op excursie geweest, dit keer naar een rustige plek in de bergen. Alleen met het gezin. We zouden een gezamenlijk spel met het gezin doen. Mijn Spaanse moeder legde het uit. We kregen 30 minuten de tijd om de positieve en negatieve dingen van 2016, en de verwachtingen en voornemens van 2017 op te schrijven. Op wat voor manier dan ook. Schrijven, tekenen, denken, lo que sea. Ik begon mijn 30 minuten met het zoeken naar een rustig plekje om te schrijven. Ik had het perfecte plekje gevonden, in een soort kring/huisje van stenen/rotsen. Het deed me veel denken aan een kampvuurplaats. Ieder voor zichzelf, 30 minuten alleen. Niemand samen. Ik had zoveel dingen opgeschreven over 2016. Nick en Simon concert, klimmen, vriendjes, dagje volendam en terschelling, school, Mallorca, aftellen... en nog veel meer. Bijna alleen maar positieve dingen.

Later die dag, in hetzelfde gebied, bezochten we een klooster. Niet van binnen, want alleen mannen mochten naar binnen. Maar we konden wel door de hekken heen kijken. Daarna hebben we nog een wandeling gemaakt in de bergen, en zijn we nog een stuk omhoog geklommen in de berg om te kunnen genieten van het mooie uitzicht op het klooster. Daar zochten we ons plekje, en hadden we een kleine evaluatie over wat we hadden opgeschreven. Wie wilde delen deelde, wie niet wilde deelde niet.

Ook heeft mijn Spaanse vader mij wat verteld over het klooster en over het gebied. Over dat ze daar zo geisoleerd leven, en dat ze bijvoorbeeld van maandag tot zondag niet mogen praten. Dat ze niet naar buiten gaan, en niet meer dan twee keer per jaar contact hebben met familie. Dat er 1 aangewezen persoon naar de buitenwereld gaat voor eten etc. Dat dat echt zwaarder is dan het lijkt, en dat je op die manier als monnik echt je hele leven wijd aan god. Impressive.

En dan zijn we alweer aangekomen bij de jaarwisseling! Eenmaal terug van de excursie op 31 december, begon ik met het maken van de oreo bonbons. Veel beter gelukt dan op school. Maar ja, eens moet de eerste keer zijn, dacht ik op dat moment op school, ook al vonden mijn klasgenoten ze heerlijk. Ik had nog 30 minuten nodig voor de bonbons, en we zouden over 10 minuten weggaan. Maar, geen zorgen. Dacht ik bij mezelf. Geen paniek, het zijn Spanjaarden. Die 30 minuten heb ik toch wel. En dat was ook zo. We hebben oud en nieuw gevierd in het huis van mijn Spaanse oom, tante en nicht. Uitgebreid diner. Hoe de tafel eruit zag, deed me een beetje denken aan het diner dat jack met de familie van rose had in de titanic. Dat zag er net zo chic uit. Gouden borden bijvoorbeeld. Super mals vlees, dus dat zat wel goed. Na het eten, rond 10 uur, had ik wel last van mijn maag, maar het viel reuze mee. Ik had 2 uur de tijd om het eten te laten zakken, want hier in Spanje is het traditie om om klokslag 12 uur 12 druiven te eten, die staan voor 12 maanden vol gezondheid en vreugde. Dat is me met gemak gelukt. Fijne jaarwisseling iedereen! Mag ik nu naar bed? Dacht ik bij mezelf, want ik ben ook zo'n persoon die altijd super laat op kan blijven. Not. En ik was niet de enige die moe was, mijn Spaanse vader en broertje waren ook moe. Een half uurtje later kwam mijn energie weer terug toen de family begon te dansen op bekende muziek. Maar denk maar niet dat ik ga dansen. Ik doe veel dingen die ik normaal in Nederland niet zou doen, maar ik ga niet dansen. Uiteindelijk hebben ze me zo ver gekregen om toch een beetje te dansen. Macarena. Macarena. Wat een fun. Rond 1.30 gingen we naar huis, en had ik opeens teveel energie om in slaap te komen. Voor alsnog viel ik rond 2.00 in slaap, nog redelijk snel. Maar ja, ik ben nog jong heh. Dat is tenminste wat ik vaak hoor. Als je jong bent, kan je alles en heb je geen kwaaltjes, zeggen ze dan. Dus ik viel vooralsnog snel in slaap.

Dat was mijn blog wel zo'n beetje tot nu. Wat zijn jullie goede voornemens? Ik wil proberen af en toe te lezen in het Spaans omdat het wel heel erg helpt met Spaans leren. Ik kom aardig uit de voeten met young adult boeken in het Spaans, dus er zijn best wat mogelijkheden. Ben benieuwd hoe lang ik het vol ga houden. Daarnaast wil ik proberen mijn mobiel wat minder te gebruiken, en wil ik proberen af en toe wat youtube filmpjes te kijken in het Spaans of Engels, ook voor het verbeteren van de taal op een leuke manier. Als laatste, wil ik vooral in het nu leven, en niet te veel aan de toekomst denken. Genieten van het nu. Afvallen ga ik niet eens aan beginnen, want ik vind mezelf wel okee hoe ik nu ben, en bovendien werkt dat toch niet bij mij. Gewoon de leefstijl aanhouden die ik nu heb, met 2 trainingen per week, en dan vind ik het wel mooi.

Wat zijn jullie voornemens? Gaan jullie ze dit jaar ECHT naleven? En hoe was jullie jaarwisseling? Vonden jullie dit blog leuk om te lezen? Ik hoor het hopelijk allemaal in de reacties!

Hasta luego! Fins despres (valenciaans)!

Beau