Blog 13 (NL)

Weer een nieuwe reisblog!

Om te beginnen wil ik een stukje schrijven over het dobbelstenenspel wat we hebben gedaan met de familie. Ik heb er een eigen draai aan gegeven, want ik wilde het dobbelstenenspel combineren met lootjes trekken, en tegelijkertijd zorgen dat de cadeautjes bij de juiste persoon eindigden. Na wat gepuzzel met de spelregels is dat goed gelukt. De hele week was ik aan het aftellen.. Nog 5 dagen... nog 4 dagen.. en nog 2 dagen. Totdat mijn gastouders naar de volgende dag verplaatsten omdat het echt niet anders kon. Want ja, het leven is hier toch zo relaxt, dus dat kan morgen ook wel. Als ik iets in mijn hoofd heb zitten, moet het ook dan gebeuren, maar ja. Ik kon niet anders dan het maar accepteren. Een dag later maakt ook niet uit. Uiteindelijk hebben we een leuke avond gehad ondanks dat mijn grotere gastbroer er in het begin niet zoveel zin in had. Zal de leeftijd wel zijn, wie gaat er dan ook spelletjes met de familie spelen.. Tijdens het spel hadden we alle 6 eigenlijk best veel lol. Ondanks dat ik het goed georganiseerd had, was het toch een beetje een chaos omdat we met 4 kinderen/jongeren waren. Af en toe een schreeuw, af en toe een spelregeltje willen verdraaien. We willen meer of minder opdrachten. Nee, die ronde liever 30 minuten in plaats van 45.. Ik liet het ook maar over me heen komen, het is ook maar een spel. Uiteindelijk na 2 uur kon iedereen de 3 cadeautjes uitpakken die voor hem of haar bestemd waren. Wat heb ik gekregen? Heel erg origineel, een stier (een soort beeldje) om op mijn bureau te zetten en naar te kijken. Want ja, mijn naam is stier. Daarnaast een chocoladebol van 10 cm diameter, een paar handschoenen zonder vingertoppen die ik graag wilde hebben voor in de klas (ook al heb ik die harder nodig in Nederland), nog een portemonnee die ik ook graag wilde hebben en een soort houdertje om je mobiel in te zetten. Overigens ga ik dit spel ook doen met mijn basketbal team en nog een ander basketbal team. Ik ga het dus nog een keer doen met 20 mensen en die avond hebben we een gezamenlijk diner met de basketbal club.

Verder zijn we met de familie dinsdag een dagje uit geweest naar een plaatsje genaamd 'Selva'. Er kwamen veel herrineringen naar boven want ik heb precies dezelfde plek bezocht met de uitwisseling met school. We hebben de rivier bezocht, we hebben door het dorpje gelopen en de smalle Spaanse straatjes gezien. We hebben in de ochtend een berg beklommen en ik heb weer ontzettend genoten van dat uitzicht wat je hebt vanaf de top van een berg. We hebben geluncht in een knus restaurantje en ik heb ervoor gekozen om 'Fideua' te eten. Als toetje koos ik 'Natillas', wat een beetje smaakt naar een soort romige zoete mouse met biscuitjes maar wat in werkelijkheid best een gezond toetje is. Ook heb ik veel kristallen gevonden in de bergen. De bergen zaten vol met kristal! We zijn samen met 2 andere families op pad gegaan, wat betekende dat er in totaal 4 kinderen van ongeveer 10 jaar waren en dat het oorlog was. Ik tegen 4 kleine kinderen en mijn grote gastbroer. Wat voor oorlog? Mijn familie heeft ontdekt dat ik heel snel schrik, dus de hele dag hebben ze me geprobeerd aan het schrikken te krijgen, en het is goed gelukt. Trouwens niet alleen die dag. Thuis is het ook 'oorlog' en is het ook 3 tegen 1. Ze vinden het allemaal heel leuk om me te laten schrikken. Ik vind het eigenlijk helemaal niet irritant, het is eigenlijk best leuk. Vooral wanneer ik ze af en toe eens lekker hard terugpak, ook al is dat wel een stuk lastiger. Maar dat gevoel dat je dan hebt als je iemand eens goed hebt laten schrikken... GEWELDIG. En vooral bij mijn oudste gastbroer die mij het vaakst probeert te laten schrikken.

Ondertussen heb ik nog maar 17 dingen op het lijstje.. Er zijn wat dingetjes bij gekomen.. Dit word nog een leuke uitdaging om het kort te schrijven.

Gisteren zijn we begonnen met het huis te versieren voor de kerst. Ik heb samen met mijn gastbroertje de kerstboom opgezet, en we hebben een hele tafel omgetoverd in het dorp van Jezus. Foto's bij dit verhaal voeg ik over een paar dagen toe. De tafel van ongeveer 2 of 3 meter lang staat vol met een rivier met echt stromend water, de tal van Jezus en heel veel personages. Heel veel kleine mini huisjes met allemaal lichtjes en over de hele tafel ligt zand. Geen zorgen, de foto's komen later. Het ziet er echt super gaaf uit. Je moet het je een beetje voorstellen als een soort Madurodam van de plaats van Jezus. Het was geen heitje kaweitje, we zijn zeker een paar uur bezig geweest, maar het resultaat is er zeker naar.

Ik weet dat ik heel anders terugkom in Nederland, ik merk zelf ook dat ik best wel aan het veranderen ben. Volwassener, rijker, slimmer, verstandiger, zelfstandiger. Maar, natuurlijk heb ik ook nog genoeg dingetjes die hetzelfde blijven en die ook niet zo snel zullen veranderen. Zo bestaan er weinig mensen die nog chaotisch georganiseerder zijn dan dat ik ben. En, ik ben nog steeds een onhandige klungel. Zo heb ik bijvoorbeeld mijn USB stick in mijn broek laten zitten tijdens het wassen. Positief: hij is tenminste schoon. Negatief: sommige bestanden zijn wel gewist of doen het niet meer goed, zoals het opstel van 3 pagina's in het Spaans dat ik heb geschreven bijvoorbeeld.

In de familie gaat het nog steeds goed, en ik begin het Engels lesgeven best leuk te vinden. Niet alleen aan mijn klasgenoten, maar ook aan mijn gastmoeder. Ik voel me zo slim. En het PRIVE lesgeven is eigenlijk best leuk, ondanks dat ik hier later niks mee wil gaan doen. 1 uurtje in de week geef in vrijwillig Engels les aan mijn gastmoeder, en elke keer wil ik net als zij langer doorgaan. De mondelinge examens in de klas zijn eindelijk klaar, dus ik kan me weer gaan vervelen in de Engels les. Ik heb een applaus gekregen van de klas voor de moeite en insteek die ik heb verricht voor de mondelingen. Ook hebben we een aantal cijfers terug van school: heel verassend, een 10 voor Engels. Wat zijn de cijfers van de rest van de klas? Na mijn 10 is er 2 keer een 8, 1 keer een 7 en de rest van de klas een 6 of lager. En dat te bedenken dat de lessen op A2 niveau zijn. Maar goed, nu weten jullie inmiddels wel dat het Engels niveau hier slecht is, dus ik zal er niet te veel meer over beginnen. Verder heb ik een 8 op geschiedenis, een 6 voor Spaans, een 9 voor Latijn en een 8 voor Economie. Betere cijfers dan in Nederland, ook al heb ik helemaal niet zo veel voor school gedaan, haha.

Iedereen is verschillend. Iedereen kent de films van High School Musical wel waarbij er verschillende groepen studenten zijn: de nerdjes, de tutjes, de stoere jongens, de sporters, etc. Op mijn school of in mijn klas hebben we niet van dat soort groepjes, maar we hebben wel heel veel verschillende soorten leerlingen. Zo hebben we bijvoorbeeld een jongen die altijd naar mij toekomt en al zijn onboeiende verhalen aan mij vertelt. Zelfs als je hem niet aankijkt blijft ie tegen je praten. Iedereen kent wel zo iemand. Verder hebben we een meisje in mijn klas waar ik me echt kapot aan erger, die de hele (DE HELE) tijd loopt te zuchten en puffen. Alles is stom, ik snap het niet, ik wil het niet, waarom doen we dit, wat is dit voor een onzin, oh wat is het koud, oh wat is het warm, en nog veel meer. En ik moet haar echt niet aankijken. Alleen al als ik haar aankijk zegt ze al: 'Wat? Moet je wat ofzo?'. Laatst keek ik naar een tekening die ze had gemaakt in haar schrift. 'Is het jou schrift ofzo? Er bestaat ook nog zoiets als 'privé' heh!' Ik herriner me nog goed dat we 2 maanden geleden een groepsopdracht hadden, en dat ze me uitlegden wat ik moest doen. Ik trok een verwarrend gezicht want ik snapte het niet. 'Jezus dat mens begrijpt ook helemaal niks, pffff.' Nou sorry, maar ik begrijp 20 keer zoveel Spaans na 3 maanden in Spanje te zijn dan jij na 10 jaar Engels studeren. Ik heb haar letterlijk nog nooit zien lachen, en ik ben niet de enige die dit vind. Heel veel klasgenoten ontwijken haar of hebben me al gezegd dat ze altijd zo is geweest en dat ik het niet persoonlijk moet nemen, want zo doet ze tegen iedereen. Verder hebben we het verlegen meisje, die zich bij mij wél op haar gemak voelt omdat ik op een of andere manier een aantrekkracht heb voor mensen die hun hart willen luchten of voor mensen die zich verlegen voelen. Verder hebben we de mooiboy, de luilak, de jongen die de hele dag aan zijn penis zit te krabben, voelen en te frummelen, de jongen die binnen 20 seconden alle rubik's kubussen oplost die er bestaan, en de andere mensen van mijn klas. Over het algemeen kan ik het met iedereen vinden en heb ik al best goede vrienden. Ook noemen ze mij  'Guapa' of 'Rubia'. Het is hier trouwens zowieso heel normaal om iemand 'lieverd, schat, lekkerding, o.i.d.' te noemen. 'Dime corazon' 'Que pasa carino?' (met een n van nino die ik niet kan maken op dit toetsenbord). Niet alleen wordt ik 'guapa' genoemd.. In mijn familie heb ik ook al de achternaam van de familie. Beau Silvestre. Klinkt het een beetje? Ik ben dus al een echte Spaanse. Ik heb de achternaam al, ik spreek al Spaans, ik ben klein.... Er zijn alleen 3 dingetjes die niet kloppen: ik ben heel erg punctueel, ik ben nog steeds natuurlijk blond en ik moet nog heel veel oefenen om de 'rrrrrrr' goed uit te kunnen spreken...

Het leven hier is zoet. Het ontbijt is meestal ook zoet. Taart, gebak, koekjes, cakejes, chocola. Een hele mok met gesmolten chocola opdrinken is een normaal ontbijt. Maar ik kan het echt niet. En ik snap ook echt niet hoe de mensen hier niet dik zijn. Zal het komen doordat er heel veel meer met olijfolie word gewerkt? Zoals bijvoorbeeld alleen maar olie op brood in plaats van boter? Het klinkt vies, maar de olie hier is heerlijk. Later zal ik wat foto's plaatsen van het ontbijt van van de week. Jullie gaan echt versteld staan. Het is zowieso een zoete week geweest. 2 verjaardagen, sinterklaasviering, veel vrije dagen dus meer tijd voor een zoet ontbijt... En alsof we nog niet genoeg chocola op hebben, kwam er ook nog eens een pakketje uit Nederland met 6 REUZE chocoladeletters en nog wat extra chocola. Dankjewel! <3 We zijn al begonnen met opeten. Aangezien we altijd minstens twee gerechten hebben bij een maaltijd (hoofdgerecht, toetje, voorgerecht..) nemen we nu vaak chocola als toetje.

Ook heb ik een virus te pakken. Ik ben de officiele naam kwijt, maar ik noem het 'het-verslaafd-aan-talen-leren-virus.' Ik vind het echt super leuk om talen te leren en vooral het gevoel wat je dan hebt als je echt goed kan praten zonder te lang na hoeven te denken. Ik richt me daarom echt minder op school omdat dat toch niet meetelt. Ik ben de ene dag na school bezig met Frans, en de andere dag met Spaans. Het geeft gewoon zo'n kick als je het eindelijk snapt en dat je dingen kan verstaan in een andere taal. Net zo'n kick als wanneer je eindelijk die bal hebt afgepakt van de tegenpartij met basketball, wat mij dus nooit gebeurt omdat ik zo'n sport talent ben. Ik leer gewoon thuis en ga niet naar extra lessen omdat dat gewoon niet mogelijk is. Qua tijd, maar ook omdat je dan vanaf niveau nul moet beginnen. Ik denk dat ik zeker iets met talen wil studeren. Omdat ik schrijven ook leuk vind, ik heb behoorlijk wat taalgevoel... Iets in die richting. Maar goed, daar denk ik niet te veel over na nu... Ik heb nog 2 tot 3 jaar om te beslissen.

Mijn mobiel is echt een afleiding voor mij. Ik kom om half 6 thuis, pak mijn mobiel en zit tot minstens 7 uur op social media. De tijd gaat super snel als je op je mobiel zit. Om 8 uur stopt mijn brein ermee, aangezien hij dan een hele dag heeft gewerkt in het Spaans. Conclussie: op school doe ik wel iets, maar niet zoveel waardoor ik de taal leer. Thuis zit ik alleen maar op mijn telefoon en kijk ik soms 5 keer in 10 minuten op Facebook, terwijl er helemaal niks nieuws is. Is het dan echt zo belangrijk? Ik heb wel betere dingen te doen. Daarnaast heb ik geen noodzakelijke afspraken. Afs heeft ook duidelijk gezegd NIET te veel op je mobiel te zitten maar echt te genieten van je uitwisseling. Aangezien ik nu praktisch gezien niks productiefs doe op de dag, wil ik daar wel verandering in brengen. Ook mijn gastmoeder is heel erg van het leren. 'Nu gaan we allemaal productief bezig.' En dan zit ik weer op mijn mobiel. Praktisch gezien niks te doen. Ik heb eens zitten denken maar ik heb eigenlijk 4 jaar lang bijna niks gedaan op Dingstede en ik heb het geluk gehad toch nog elke keer over te gaan. Maar ik leer hier wel heel veel van mijn gastouders. Hier is hier niet normaal om niet je huiswerk te maken. Het grootste gedeelte van de dag moet je productief bezig zijn, en in mijn geval is dat dus met Spaans en Frans voor mijzelf. Denk niet dat het heel streng is hier, maar mijn gastmoeder neemt wel echt de taak als moeder op zich, en behandelt mij gewoon als een 4e kind. Dit is wel een hele verandering voor mij, aangezien huiswerk maken niet eens bestaat.

Ik leer dus eigenlijk leren van mijn gastmoeder. Wat doe ik normaal gesproken in het weekend? Nouja, mobiel, tv, computer. Daar is het weekend voor. Hier niet. Tuurlijk, in het weekend hebben we vrije tijd, kijken we tv, zitten we op de computer. Genoeg vrije tijd, ook naar mijn mening. Maar het kan ook zeker geen kwaad om productief te zijn. Om te werken voor je doel. We moeten natuurlijk niet overspannen raken, maar dat is ook echt niet het geval. Ze vertellen mij ook wel eens wat je er nou eigenlijk van leert. Waarom we het nou doen. En ik leer ook steeds meer het nut in te zien van het werken. Want eerlijk is eerlijk, ik heb de afgelopen 4 jaar niet zoveel voor school gedaan. Maar ik begin dingen echt interessant te vinden. Ik heb een groot probleem met het beginnen van een bepaald werk, maar als ik eenmaal bezig ben is het best interessant. Ik krijg onbewust dus af en toe best interesse voor hetgene wat ik aan het studeren ben. Dus neem af en toe een uurtje of twee uurtjes pauze in het weekend, of ik ga naar de training, en ik doe dus ook gewoon het werk wat ik wil doen. Ik ben me erzelf wel bewust van aan het worden dat je niet zo heel ver komt als je de hele dag op je telefoon zit en als je geen ene reet uitvoert. Dus ik voel mezelf ook best trots als ik mijn taak heb afgerond. Ik leer leren, ik leer agenda's te 'gebruiken'. Ik leer wat ik wil leren, en dat is het Spaans en het Frans. Dat zijn mijn prioriteiten. En het is eigenlijk best interessant. Ik heb nu tenminste een doel om te bereiken, en zit niet de hele dag achter social media wat eigenlijk helemaal niet belangrijk is. Dat wil niet zeggen dat ik mijn mobiel niet meer gebruik, maar gewoon een stuk minder om wat meer te genieten. Denk nou niet dat ik echt verander in een nerd. Ik heb nogsteeds moeite met beginnen. Ik maak ook niet alles altijd. Ik stel ook dingen uit. En productief zijn betekent niet alleen leerwerk. Het is bijvoorbeeld ook veel nuttiger om mijn blog bij te werken, wat weer goed is voor mijn schrijfvaardigheid. Of om een stukje met mijn gastmoeder te gaan wandelen, om even een frisse neus te halen. En 1 keer per week moet iedereen een uurtje helpen in het huishouden. Dat kan ook productief zijn. Als iemand je dan vraagt, wat heb je vandaag gedaan? Nouja, een beetje geholpen in het huishouden, wat werk voor mezelf, een frisse neus gehaald... Dat klinkt al veel beter dan: 'Nouja, eigenlijk niets. Tv, Mobiel. Geen idee.' En er zijn genoeg dingen die me ook niet boeien, maar ik heb ook geleerd dat je die dingen soms ook gewoon moet doen. Denk niet dat ik de hele dag en nacht aan het leren ben, maar ik ben wel een stuk productiever bezig. Ik heb nog genoeg vrije tijd en ik ben me bewust aan het worden dat je moet werken om iets te bereiken wat je zelf leuk vind en waar je zelf je ambitie voor hebt. Ik zit dus niet de hele dag met mijn neus in de boeken, absoluut niet. Dat is niet wat productief zijn betekent voor mij. Voor mij betekent het meer genieten van de dingen om je heen, je zelfgekozen leerzame doel bereiken door er goed voor te werken, en af en toe de dingen doen die ook moeten gebeuren. Als je alles een beetje van de positieve kant bekijkt, geniet je ook veel meer. Het voelt voor mij absoluut niet streng en ik heb ook helemaal niet het gevoel dat ik overstressd ben. Ik ben wel nuttig bezig en ik heb een doel. Ik begin leren soms ook zelfs interessant te vinden. Als je er open voor staat, leer je ook veel meer. En als je productief je dagen doorbrengt, word je ook veel minder snel lui.

Over twee weken lekker vakantie. Lekker genieten in de vakantie, nog meer dan dat ik nu doe. In de vakantie verwacht ik niet zoveel werk te doen. Dan mag het, een keer in de zoveel maanden vakantie hier, dus dan mag je ook best niks doen. Lekker genieten met de familie. Films kijken, wat trouwens ook best leerzaam is omdat alles in het Spaans is. Af en toe een beetje Spaans doen in de vakantie, af en toe eens helpen in huis. We zien wel wat de vakantie ons brengt. Genieten op een leerzame manier.

Ik heb nu tot 11 uur uitgeslapen, heb mijn blog even bijgewerkt... over een half uurtje gaan we eten. Aangezien het nu 13.04 is gaan we dus eten om 14.00. Ik heb nu 2 uurtjes voor mezelf gewerkt, wat betekent dat ik tot na het eten even een uurtje rust heb. Na het eten ga ik mijn gastouders helpen met amandelen kapotslaan, weer een nieuwe ervaring, haha. Maar ik zie er het leerzame wel van in. Je bent met je familie, dus het is goed voor de band met je familie. Je praat Spaans, dus je verbetert je Spaans. Het voelt ook een beetje als een mentale ontspanning. Na het amandelen kapotslaan ga ik weer even twee uurtjes werken aan mijn Spaans, en daarna ga ik wat Frans doen. Misschien wat Franse liedjes luisteren, want die zijn zo mooi. Van Louanne. Vanavond naar de basketball training en daarna gaan we gezamenlijk een Spaanse film kijken. Computertje op de leuning van de bank, google translate. Film kijken en tegelijkertijd woordjes opzoeken die ik hoor tijdens de film en die ik niet begrijp. Zo kijk ik films in het Spaans, want af en toe ben ik aan kijken en snap ik het maar dan raak ik in de war en snap ik het niet meer. Het is al minder dan eerst, maar af en toe raak ik nog steeds de weg kwijt tijdens het luisteren. Ik heb trouwens 2 minuten lopen nadenken over de afgelopen zin hoe ik het moest zeggen. Ik wist het alleen maar in het Spaans.

Volgens mij heb ik me niet helemaal aan mijn voornemen gehouden, en is mijn verhaal weer te lang geworden. Hopelijk valt het mee en is het nog steeds interessant voor jullie om te lezen. Foto's worden een paar dagen later toegevoegd, omdat ik nog niet alle foto's heb. By the way, sorry voor mijn spelfouten in de blogs. Ik ben altijd  minstens 2 uur bezig met het schrijven van een verhaal, en na die 2 uur ben ik het helemaal zat en heb ik geen zin meer om het verhaal te corrigeren op spelfouten.

Hasta luego,

Beau