Blog 11 (NL)

'Over 10 minuten gaan we weg', zei mijn gastvader. Dat betekende dus, koffer inpakken. Want zoals altijd, doe ik dat op het laatste moment. Ik pakte mijn rugzak in, keek of ik niets vergeten was en we stapten de auto in. Op weg naar Valencia centraal station om vanuit daar de trein te pakken naar Murcía stad. Een treinreis van ongeveer 3,5 uur zou het zijn, want ja, Murcía en Valencia liggen bij elkaar in de buurt. Haha. We verzamelden met z'n vieren op het centraal station, met nog een begeleider van AFS. Een Finse, een Nederlandse (rara, wie is dat), een Deen en een Indonesier, Even later in de trein kwamen we de Duitser en de andere begeleider tegen. Gezellig en gemixt groepje. De treinreis ging super snel en voor mijn gevoel duurde het niet langer dan 1,5 uur. We hebben bijna de hele treinreis lopen snaaien in de trein, zelfs sushi. Dus toen we 's avonds laat aan kwamen hadden we niet zo heel veel trek meer. De 3 kleinste van de groep in de auto van ..... (naam vrijwilliger). Waar ik op school en in mijn klas een van de langere meisjes was, was ik in dit groepje zonder geboren Spanjaarden weer de kleinste, zoals ik altijd ben in Nederland. We stapten in de auto en na een kort ritje kwamen we aan in de verblijfsplaats. Daar ontmoetten we ook de rest van de groep. 'Hey! Nice to see you again!' Elke keer dat we elkaar als groep zien, groeien we sterker.

Die avond na onze aankomst hebben we vooral NIET uitgerust maar hebben we tot laat in de avond spelletjes gedaan. Rond 2 uur dan maar gaan slapen. Zoals AFS weekenden normaal zijn, weinig slaap maar veel lol. De volgende dag konden we kiezen of we met een begeleider, Juan (zoals iedereen hier zo heet), mee wilden om een berg te beklimmen. Van de ongeveer 25 mensen in de groep waren er 4 inclusief ik die hiervoor hadden gekozen. Een dag niet gelachen is een dag niet geleefd, en slapen kan altijd nog. Juan, de begeleider, zei zelf dat je alles uit je AFS jaar moet halen. Doe dingen die je normaal niet zou doen, ga op avontuur, sluit jezelf NIET op in je kamer. Dus.. dat doe ik dan ook maar. En ik heb er erg van genoten. Ik heb al best veel bergen beklommen hier, en ik begin het echt geweldig te vinden. De afwisseling van lichtelijk omhooglopende paden tot het echte klimmen, dat je bijna weg slipt. Heerlijk. En als je dan eindelijk boven bent. Dat gevoel, en het uitzicht. Ik denk dat ik in totaal al wel 5 of 6 bergen hier heb beklommen in Spanje. En ik kan geen genoeg krijgen van het uitzicht, en het gevoel dat je de hele wereld op dat moment aan kan. Eenmaal boven op de berg met vier AFS'ers en twee begeleiders, vroeg ik: 'Do you guys want to make a picture for my blog?' 'Yeah sure', is wat ze allemaal zeiden. Gek genoeg, naar beneden gaan kost meer moeite dan om hoog, omdat je zo makkelijk weg slipt. Ja mam, ik doe voorzichtig en ik probeer mijn lichaam heel te houden. Je dochter kan dit aan, ze kan dit.

Na het beklimmen van de berg, om 9.30, eindelijk ontbijten. Goed ontbijt, maar heel veel zoetigheid. Maar dat is hier normaal in Spanje. Ik heb er trouwens voor gekozen om dit niet zo te doen in mijn gastgezin, ik kan niet elke ochtend starten met koekjes, cakejes, chocola, etc... Ik heb gewoon een goed ontbijt nodig. Na het ontbijt hebben we diverse spelletjes gedaan. Kinderachtig, maar geweldig leuk. Alsof we weer even allemaal kleine kinderen zijn. Ik ga jullie nu een paar spelletjes vertellen die we dit weekend hebben 'gespeeld': het kuikentjes spel, het buut spel, slender eigen versie, laat elkaar niet los spel, block spel, voetbalspel, wolvenspel, liftspel. Ik zal er een aantal uitleggen. Het kuikentjes spel hield in dat we als groep geblinddoekt als een kip zonder kop (letterlijk) rond moesten lopen. Een persoon in de groep waarvan niemand behalve diegene wist wie het was, was de moeder. En we moesten allemaal de moeder vinden. Hoe? Lopen en op zoek naar de anderen. Raak je iemand aan, maak je het geluid van een kuiken. Maakt die ander datzelfde geluid, is het niet de moeder. Zodra je iemand tegen komt die geen geluid maakt, is het de moeder en sluit je achter aan in de 'polonaise'. Blinddoek af en kijken naar de anderen die heel debiel rondlopen zoekend naar geluk, zoekend naar de moeder. Dat zag er wel een beetje stom uit, haha. De laatste die overbleef liep nietsziend rond net alsof hij dronken was, en wij als polonaise maakten het hem nog even wat moeilijker door hem te ontwijken en te giechelen. Haha.

Voor de jongeren die dit lezen, wellicht kennen jullie Slender. We hebben met de hele groep slender gespeeld midden in de nacht in het bos, met verschillende onderdelen in het veld zoals een auto, een huisje, etc. We zagen niks, dus het was wel een beejte eng. Maar, super leuk! Pikkie donker, en iedereen moest solo. Dus wat heb ik gedaan, ik ben dus NIET solo gegaan maar met een groepje van 4 die ook niet alleen wilden, haha.

Het laat elkaar niet los spel: 2 rijen van ongeveer 12 personen zittend op de grond met de benen om elkaars middel heen. Als een rups, we mochten elkaar niet loslaten. Van beide teams komt een persoon naar de andere rij en probeert de voorste los te trekken. En de rups doet er alles aan om dat tegen te houden. Dus het was een beetje een gewelddadig spel. Maar op een of andere manier vind ik alle spelletjes super leuk, vooral omdat we een hele leuke groep zijn met allemaal verschillende nationaliteiten. Een voor een werd onze rups kleiner, en werd de vijand groter. Eenmaal aangekomen bij deel 7 van de rups, bij mij dus, begon de vijand met kietelen. Daar kan ik niet tegen op. Helemaal uitgeput, maar ik hield de persoon voor mij vast. Vast vast vast. We mogen niet verliezen. Misschien is het wat oninteressant om deze spelletjes te lezen, maar ik schrijf dit blog ook voor mijzelf om later een leuke herrinering te hebben. Dat ik later denk, oh ja! Dat deden we toen. Die kinderachtige spelletjes. En als ik dan veertig jaar ben, dat ik eigenlijk best zin heb om die spelletjes nog weer eens te doen.

Het liftspel. Twee teams van 12. Beide teams bestaan uit 9 meisjes en 3 jongens. De meisjes moeten elkaar stevig vasthouden en niet loslaten. ALLES doen om niet los te laten. De jongens zijn de rovers. Zoals ze altijd al zijn geweest. De jongens moeten proberen meisjes van het andere team te stelen, maar tegelijkertijd proberen het eigen team te bewaken. Ze moeten proberen de meisjes van het andere team naar het eigen kamp te brengen, maar wel op de volgende manier: Opgetild, en de meisjes mogen de grond niet aanraken. Dus, daar ging ik. Heen en weer. Ik was de hele tijd het slachtoffer en werd heen en weer getild door twee jongens, de Duitser en de Amerikaan. En weer terug, en weer heen en weer terug. Wel een grappig spel, kinderachtig maar leuk. En we leren er ook nog wat van. Zo worden we sterker als groep, en leren we ook over de Spaanse cultuur. Dat de Spanjaarden bijvoorbeeld wat luidruchtiger zijn en dat de dingen soms gaan zoals ze gaan maar zoals je eigenlijk niet wilt dat ze gaan, maar je kan het niet veranderen. Zo geeft AFS meestal een korte toelichting na elk spelletje. We leren veel, spelerwijs. Wat doen we nog meer in zo'n weekendje AFS? Veel spelletjes, laat opblijven, leren over de cultuur in Spanje, veel eten, sterker worden als groep, meer spelletjes.. en bergen beklimmen. Ook leren we van AFS over de 'curve' gedurende je AFS jaar. Zo is het normaal om in de eerste maand heel blij te zijn (op een schaal van 1 tot 10 is dat dan ongeveer 9), maar dat het daarna zakt naar 6 (neutraal), dat zo goed als iedereen valkuilen krijgt en zakt naar 4 of 3 rond kerstmis, omdat je je ouders misschien mist, het leven is normaal, je hebt niet echt het idee dat je op een avontuurlijke reis bent, etc. Het is ook normaal om even een dip periode te hebben en om wat depresief te zijn. Het zou vanaf kerst tot mei alleen maar beter worden, volgens de curve die ieder jaar weer klopt bij de studenten. In mei zit je ongeveer op 8 tot 9 (super goed) en de laatste maand zakt het iets naar 7 omdat je het zo leuk hebt dat je niet naar huis wil gaan, je moet je vrienden gedag zeggen, je moet je hele opgebouwde leven hier achter laten, maar tegelijkertijd heb je ook wel weer zin om je echte ouders te zien. We zullen zien hoe de curve bij mij loopt.

De zaterdagavond tijdens het AFS weekend hebben we een talentenshow gedaan. Die middag geoefend en muziek gemaakt met het groepje wat we hebben gevormd wat zou gaan optreden. De jongen uit Indonesië tokkelde super mooi op de gitaar. Dus met gitaar begeleiding hebben we met 5 man het lied 'I see fire' van Ed sheeran gezongen. We vroegen of de lichten uit konden, zodat iedereen kon genieten van het geluid. Na afloop was de jury zeer tevreden, en ik ook. We kregen een applaus en een goed comentaar van de jury. 'Wie was die tweede stem die ik hoorde?', vroeg de gekste geweldigste Spanjaard die er bestaat, begeleider van AFS. 'Me', zei ik. 'Wauw dat was echt super gaaf, amazing.' 'Gracias, jaja'. 'Nee echt, ik meen het.' 'Dus dat gaf me wel een leuk gevoel. By the way, 'jaja' is een dingetje wat echt tipisch is voor Spanjaarden. Het is schrijftaal en betekent 'haha', lachen. Maar omdat Spanjaarden de 'H' niet uitspreken, schrijven ze 'jaja'. De 'J' spreek je in het Spaans uit als een 'G'. Als je het Spaanse woord 'jaja' leest dan klinkt dat dus als 'gaga' in het Nederlands met de 'g' van 'geweldig'. Daarnaast spreken spanjaarden de 'v' uit als 'b' en de 'i' als 'ie', 'ie als 'idee zonder de letter d', 'g' als 'k', 'oe' als 'o ee' en nog wel een paar. Als een Spanjaard mijn naam voor het eerst leest, is het 'bee aauw'.  Hoe dan ook, genoeg over de klanken.

Andere optredens van de groep waren twee buikdansers, 4 turners, een meisje uit nieuw zeeland die een hele speciale nieuwzeelandse dans deed (echt heel bijzonder, als je het wilt weten geef me dan even een reactie en ik vraag het na), een individuele solo act met gitaar, en de anderen waren niet zo bijzonder dat ik het me nog herriner. We hebben de eerste prijs gewonnen voor de groepsoptredens, een etui van AFS en twee lolly's, wauw! Verder die avond hebben we vooral 'riddles' geraden (raadsels).

Wat is hoger dan een boom, hoger dan een toren, we hebben het bijna allemaal, het is aanraakbaar, gaat altijd omhoog maar zelden naar beneden?

Maak de reeks af. ETDVVZZ....

Zondag nog een speurtocht gedaan in Murcia en we moesten random mensen vragen o ons de weg te wijzen en vragen te beantwoorden. Aangezien ik de enige was die echt fatsoenlijk Spaans sprak, vroeg ik het meestal. En.. we kwamen een vrouw tegen die Engels sprak, en nog redelijk goed ook! En dat is heel apart hier in Spanje! Na de speurtocht hebben we de trein gepakt naar huis. Na een treinreis van 3,5 uur rond 5 uur 's middags weer thuis en lekker uitrusten. Dat was wel zo'n beetje het AFS Weekend. Ik hoop dat mijn verhaal niet te lang is, want ik heb namelijk altijd moeite met samenvattingen maken en verhalen kort vertellen of schrijven. Nu zal ik jullie wat gaan vertellen over mijn weekend in Madrid, en ik hoop het kort te kunnen schrijven want ik 'moet' het ook nog allemaal vertalen, haha.

Om 9 uur zouden we weg gaan, dat betekende dus dat we maar 25 minuten later weggingen. Elly, jij zou echt niet in Spanje moeten wonen. De heenreis had 4 uur kunnen zijn, maar we hebben de toeristische route gepakt en zijn meer dan 8 uur onderweg geweest. Onderweg even wildplassen voor de mannen, want dat is hier gewoon legaal. Filmpje gekeken in de auto, maar vooral lekker geslapen omdat we al vroeg uit de veren waren. We zijn onderweg twee keer gestopt om wat leuke plaatsjes te bezoeken. Cuenca en Alcala de Henares om precies te zijn. We hebben veel bezichtigingen gedaan, zoals bijvoorbeeld las casas colgantes. Ook heb ik over de 'puente de hierro' gelopen, wat een grote ijzeren brug is wat je van de ene naar de andere kant van het ravijn brengt. En dan zijn er altijd van die mensen die dan gaan springen om die brug te laten bewegen... brr.. We hebben een kerk bezocht in Cuenca, maar ik was het wel een beetje met mijn boze gastvader eens.. de kerken worden veel te commercieel. Entree betalen om een bepaalde voorstelling in de kerk te kunnen bekijken. De kerk zou de plek moeten zijn om tot geloof te komen. In het andere plaatsje hebben we een 600 jaar oud theater bezocht. Een een rondleiding gekregen hoe het toneel ging 600 jaar geleden. Ik begreep het echter niet echt, dus ik zat een beetje te dagdromen. Ook hebben we de puerta de la casa de servantes bezocht.

Eenmaal in Madrid, kwamen we aan in 'ons' huisje. We sliepen in het huis van familie, de nicht en de tante (vanuit mijn perspectief). Mega huis, en... het was het huis van de sound of music. De vader scheen bekend te zijn en zat vorige week nog in Mexico voor een optreden, deze week was hij thuis en volgende week zou hij door naar Rusland reizen. De moeder speelde viool, de zoon speelde ook viool en piano, en de dochter Cello. Iedereen speelde trouwens piano. Het hele huis hing vol met platen, schilderijen, contracten van de vader. Alle muren. Er was minder muur te zien dan alle platencontracten, muziekinstrumenten die aan de muur hingen, en weet ik veel wat er allemaal wel niet aan de muur hing. Geweldig! Het huis van een echte artiest (die ik dus niet kende). Het eerste wat ze me vroegen toen ik aankwam is of ik de piano wilde bespelen. Nouja, natuurlijk wil ik dat. In de kelder staat de piano, en zelfs de hele kelder was bedekt met allerlei platen, cd's (van de vader), contracten, overeenkomsten. Alles, muziek. Amazing. Overal. 'S ochtends werden we wakker door de wekker van de zoon, die de viool bespeelde. Dat is toch geweldig wakker worden. Op de kamer waar ik sliep met Edith, keek ik vanuit ons bed direct naar alle platencontracten etc.

In madrid zijn we natuurlijk naar het centrum geweest, en naar de 'gran via'. We hebben de 'Puerta del sol' bezocht, en we hebben de belangrijkste dingen van Madrid gezien. Ik ga niet alles uitgebreid beschrijven, want in principe zijn het best bekende dingen waarvan je ook een heleboel informatie op internet kan vinden. En ik heb nu bijna weer 2,5 uur geschreven, dus ik ben het wel een beetje zat, haha. Wat hebben we nog meer bezocht:  Plaza horriente, theatro real, palacio real, plaza de espana (met de N van nino die mijn computer niet kan maken) ,nava cerrada, rasca fria, conservatorium. Verder hebben we nog een Japanse winkel bezocht waar alleen maar Japanners (of Chinezen of in ieder geval mensen uit die buurt) waren, met alleen maar Japanse dingen. Stukje Japanse cultuur. Ook heb ik heerlijk gegeten in Madrid, maar de Paella mag ik alleen maar in Valencia eten. We hebben nog even lekker gezeten in een park, en heel erg gelachen omdat mijn gastbroertje zich verkleedde als een eng figuur en onherkenbaar was. Zo keek hij mensen aan die voorbij liepen en volgde zijn gezicht de mensen wat de voorbijlopende mensen bang maakte. En wij maar lachen. Ook hebben we gepicknicked (schrijf ik het zo goed?) in een ander rustig park. Heerlijk dagje rust.

De terugweg hebben we de snelweg genomen want we waren allemaal moe en wilden lekker slapen. Net zoals ik nu, ook al ga ik zo lunchen. Na de lunch, altijd weer een warme lunch wat echt heerlijk is, doe ik denk ik nog een poging tot een siesta. Leuk dat jullie weer moeite hebben genomen om dit blog te lezen en tot de volgende keer, waarschijnlijk over 3 weken.

Adios,

Beau