Blog 19 (NL)

Hallo lezers,

Een moment waarvoor ik al een paar weken zachtjes aan het aftellen was: mijn familia Holandesa kwam eindelijk aan. Maar ja.. dacht Beau.. zo''n aankomst in Spanje moet natuurlijk wel leuk zijn. Dus bedacht ik me om als een verassing mijn familia Holandesa op te wachten op het vliegveld. Die dag heb ik de hele dag thuis op de zenuwen gezeten en aan het einde van de dag had ik geen nagels meer over. Om 8 uur 's ochtends al wakker. Het was gewoon zo raar dat ik diezelfde dag mijn moeder nog zou zien. Terwijl zij in het vliegtuig zaten, zat ik iedere 2 minuten de vlucht te checken. Helemaal op de zenuwen. Als dat maar goed gaat. De vlucht zou om 19.30 aankomen, en we zouden dus om 19.00 weggaan. Dat betekende dat ik de schoenen om 18.00 al aan had. Ik zou samen met mijn Spaanse vader komen, die zich om 18.45 aan het klaarmaken was totdat ik een kleine gil van verbaasdheid gaf: de app had zich aangepast en het vliegtuig zou ineens 20 minuten eerder landen. Ik rende letterlijk de deur uit tot ik erachter kwam dat ik nog geen schoenen aan had. Oeps, oke relax Beau.Helemaal op de zenuwen op het vliegveld, en ik verontschuldigde mij nog zo tegenover mijn Spaanse vader omdat het net zo leek alsof ik hier in een gevangenis zat en ik eindelijk bevrijd zou worden. Maar hij snapte het heel goed en zei dat ook dat het heel normaal was. Eenmaal op het vliegveld hebben we alsnog een half uur moeten wachten omdat mijn familie natuurlijk als laatste naar buiten kwam. Toen kwamen ze eindelijk naar buiten, en toen ik ze zag rende ik op ze af. 'Elly!!' Er ontbrak alleen 1 iemand: mevrouw Wilma terburg. Die was namelijk een uitgang aan het zoeken op het vliegveld. Terwijl ik met tranen in mijn ogen Elly omhelsde, zag ik een blondje in de draaideur staan. Kan niet missen, want daar heb je er niet zoveel van in Spanje. Daar stond mama, en we renden echt zo op elkaar af als in een romantische film op het strand. 'Ik wist het, ik wist het, ik wist het!' 'Ik wist dat je me op zou wachten, ik had al zo'n voorgevoel!' Haha... ze kent me te goed. Ze was al bezig een taxi te bellen, maar we hebben ze maar naar het hotel gebracht. In het hotel hebben we de koffers achter gelaten en zijn we samen in een winkelcentrum een restaurantje op gaan zoeken. Mijn Spaanse vader ging naar huis en ik zou die avond terug komen met de metro. Eerste avond in Spanje, en raad eens wat voor restaurant we hebben uitgekozen. Aan de tapas? Aan de sangria? Wij gingen lekker naar een American steakhouse. Eenmaal aan eten, gebeurde er iets wat ik al maanden niet meer heb meegemaakt. Stilte aan de tafel. Spanjaarden zijn gewoon heel erg luidruchtig, dus ondanks dat we elkaar al 5 maanden niet meer gezien hadden was het heerlijk rustig aan tafel. 'S avonds ben ik de metro weer opgestapt en ben ik weer naar huis gegaan om mijn warme bedje in te duiken, ookal had mijn moeder wel wat moeite om mij los te laten.

Dag 2, de maandag. 'Je ouders zijn er al hoor, zij mijn Spaanse vader, die op school werkt als teamleider. Ik natuurlijk weer helemaal overenthousiast, en mijn Spaans docent kreeg ook een glimlach op haar gezicht. We zouden ze rond 15 uur ontvangen om een rondleiding door de school te geven. Die rondleiding is wel gelukt, met Beau de vertaalster af en toe. We hebben ze een rondleiding gegeven door de school en door het internaat, wat best exclusief was. Volgensmij hebben we wel een goede indruk achter gelaten, vooral omdat de school waarop ik zit best bijzonder is. Het leersysteem is heel anders dan bij andere scholen, en het heeft een hele geschiedenis. Zo is mijn school 600 jaar geleden ontstaan door het opvangen van weeskinderen, en daarmee ook meteen de oudste school van Europa.Ook heb ik mijn klas laten zien. Een jongen van mijn klas zat me zo aan te kijken, dat Elly het niet kon laten te vragen 'Do you like her?' Elly... Hele klas lachen en hij een rooie kop. Die middag na school ben ik gewoon weer naar huis gegaan en is mijn Nederlandse familie met mijn Engels docente meegereden die ze voor de deur van het hotel af heeft gezet als het goed is. Eindelijk iemand die normaal Engels praat in spanje!

En toen kwam de woensdag, mijn verjaardag... wow. Hoe ga ik dit allemaal opschrijven. Er is te veel gebeurd. Een ding is zeker, ik heb de beste verjaardag van mijn leven gehad. Waar gaan we eens beginnen. Als eerst, werd ik wakker gemaakt door mijn hele familie zingend aan mijn bed. Het staat op video. met zijn vijven stonden ze aan mijn bed te zingen met een fel licht schijnend in mijn ogen. Ook lagen er papiertjes op de grond die onder de deur door waren geschoven: 'leve Spanje' en 'gefeliciteerd' met het handschrift van mijn kleine broertje. Als tweede had ik vrij gekregen van school omdat het mijn verjaardag was. Ondanks dat, wilde ik de eerste twee uurtjes toch nog naar school omdat ik ook een deel van mijn verjaardag met mijn vrienden op school wilde doorbrengen. Eerste voetstap in de klas. 'CUMPLEAÑOS FELIZ, CUMPLEAÑOS FELIZ!' De hele klas zong het verjaardagslied. Daarna kreeg ik allemaal knuffels en kussen en meer knuffels. Ik snapte echt niet hoe mijn verjaardag zo bekend was.. Eerste uur gym, maar toen kwam het tweede uur. Presentatie voor wiskunde waar ik niks van snapte, leuk verjaardagscadeautje. Er ontbreekte een klasgenootje van ons groepje van drie, nou net diegene die het snapt en het kan uitleggen. Shit. Dus ik zo vragen aan mijn andere klasgenoot die er wel was:' zeg, weet jij waar Noelia is? 'Die moest even een dingetje doen.' Oke....dan maar met z'n tweeen presenteren, ook al snapten we het alle twee niet. Na onze presentatie was een andere groep aan de beurt. Ik was aan het luisteren, totdat een meisje uit mijn klas mij vroeg om even mee te gaan een leraar op te zoeken. 'Kan je dat niet alleen?' dacht ik eerst. Maar ja, meisjes gaan toch ook altijd samen maar de WC, dus waarom ook niet. Beter dan luisteren naar een spaanse presentatie over logaritmes, waar ik nog nooit iets van heb gesnapt. We kregen toestemming van onze wiskunde docente, en ik ging netjes met haar mij. Zoekende in de gangen, zei ik dat de teamleider volgens mij in het andere gebouw zat. Toen ik dat zei, moesten we in een keer opzoek naar een andere docent, waarbij ik me ook aangesproken voelde om mee te gaan met haar want het was voor een dingetje voor de reis naar Nederland. Suddently out of nowhere zochten we opnieuw naar de teamleider. Zoekende in de gangen zag ik mijn hele klas door de grote aula naar buiten lopen als een waterval van A naar B. Ik moet jullie zeggen, ik had echt geen idee dat er iets raars zou gaan gebeuren. Ik dacht er niet bij na en dacht onbewust dat onze wiskunde docente ze gewoon 5 minuutjes eerder zou hebben laten gaan. Wat ze voor mij hebben gedaan verwacht je gewoon niet, dus ik had echt niet door dat er iets geks aan de hand was. Uiteindelijk luisterde mijn klasgenootje naar mij en gingen we naar het andere gebouw. We openden de deur van het klaslokaal en toen...'HAPPY BIRTHDAY TO YOU, HAPPY BIRTHDAY TO YOU, HAPPY BIRTHDAY HAPPY BIRTHDAY, HAPPY BIRTHDAY TO YOU!' De hele klas stond in een halve circel om een megatafel van ongeveer 3 bij 4 meter vol met eten! Slingers hingen, balonnen overal, een tafel vol eten... popcorn, ships, quicos, en.... EEN CHOCOLADETAART VOOR 25 PERSONEN! De muziek stond al aan en mijn hele klas begon me te omhelzen me complimentjes te geven en te dansen. De duwden me achteruit zodat ik bijna viel maar ik belandde in een stoel. Er werd een grote tas in mijn handen gedrukt vol cadeautjes! Twee super gafe blouses, 15 euro, wat makeup. Zat ik daar met een verbaasd hoofd met open mond, en ze zetten en kroon op mijn hoofd en ze doen me een roze sjerp om waar 'miss Spanje' op staat. Helemaal verbaasd was ik, zonder woorden. De hele klas zingend en zwingend en de taart bleef natuurlijk niet onopgegeten. 4 leerlingen uit mijn klas hebben techniek, en ze hebben een les besteed aan het maken en beschilderen van 4 letters in het groot: B E A U. Mijn letters stonden ook op de tafel, met kleurtjes en al en er waren allemaal fotos op geplakt van mijn klas. Ook stond er 'we houden van je' 'gefeliciteerd'. Ik was helemaal weggeblazen. Van een normale wiskundeles naar dit. En bijna de hele school wist er al vanaf. Het bleek dus dat ze dit al een week voorbereid hadden en dat ze ook een groep hadden met de naam 'Beau's verjaardag'. Wow. Ook heb nog van 2 klasgenootjes in het speciaal een cadeautje gekregen, wat twee best wel close klasgenoten zijn. Dit alles was wel echt het hoogtepunt van de dag.

Na de groupshug met de klas ben ik na twee uurtjes school doorgegaan naar Valencia. Ik zou eerst met de metro gaan, maar mijn Spaanse vader was zo lief mij voor het hotel af te zetten, ook al moest hij gewoon werken. Eenmaal in het hotel aangekomen was het feest nog niet afgelopen. Tassen vol cadeautjes, zelfs van Theo en Esther uit Nederland. Een weekend naar Londen, een Nick en Simon concert... een boek in het Valenciaans die ik toch niet ga omruilen omdat ik zo een beetje Valenciaans kan oefenen, een rubic's cube en natuurlijk de aanwezigheid alleen al van de Nederlanders. Die dag hebben we zo'n beetje doorgebracht in Valencia, en ik heb de bekendste dingetjes van Valencia laten zien aan mi familia Holandesa. Cathedraal, la longa, de miguelete, mercado central... die middag hebben we gegeten in Neco, wat ook geen verkeerd restaurant was. Ook nog het gemeentehuis binnen geweest en het terrein van de fallas overgelopen.. Op een terrasje wat gedronken in het zonnetje, totdat er een muziekant kwam en tipische Spaanse liedjes begon te spelen. Mama fluisterde wat in zijn oren. De muzikant kwam mijn kant op en vervolgde zijn zangkunsten: cumpleaños feliz, cumpleaños feliz..! Dat soort dingetjes maakten mijn verjaardag nog beter. Als een van de laatste dingen hebben we de torres de serrano beklommen, wat voor sommigen een goede bewustwording en peiling van de conditie was. Daarna heb ik nog even een segway bereden, en zijn we moe met een taxi naar het hotel gegaan.

Voordat ik naar huis ging, moest ik eerst nog even langs het huisje van oma, want die had ook nog een lief cadeautje voor me. Daar kwam ik binnen, met 739 tassen in mijn handen. Ik vind het zo lief dat oma ook nog aan me heeft gedacht. Het is echt een vrouw met een hart van goud. Van huize oma naar huize tante, die ook nog een cadeautje klaar hadden liggen. Een goede riem! Hoe wisten ze dat nou... misschien van het lijstje van dingen die ik nog nodig had! Kwam super goed uit. Van huize tante naar mijn eigen huisje. Alle tassen uitgeladen en de hele tafel vol cadeautjes. Daar kwamen nog twee cadeautjes bij, van mijn Spaanse familie. Ook mocht ik het avondeten bepalen en hoefde ik de tafel niet te dekken en ook niet op te ruimen. Het voelde gewoon goed om met mijn familie te zijn, lekker thuis. 's avonds ging ik vroeg naar bed, want ik was helemaal kapot. 22.00 uur gingen mijn hersenen op slaapstand, want de volgende ochtend ging de wekker weer om 5.00 om de hele dag te gaan skieeen!

De wekker gaat om 5 uur.. Waarom heb ik me ook alweer opgegeven om te gaan skieen? Dacht ik toen om 5.00 uur de wekker ging. en om 5.05, en om 5.10 n om 5.12.... Om 6 uur had ik met mijn gymdocent afgesproken om met hem mee te rijden, dus zo gezegd zo nagekomen. om 6.10 kwamen we aan bij school waar de bus ons al stond op te wachten. Ik kwam al enkele klasgenoten tegen die ook mee zouden gaan. Je mocht alleen maar mee als je op overgaan stond, dus ik had weer geluk. Eenmaal in de bus zat ik naast iemand die ik echt niet kon uitstaan. Ik dacht toen echt bij mezelf 'mens, laat me toch gewoon lekker slapen'. Zegt ze: 'Nee, niet slapen nu anders heb je straks slaap als we aan komen.' Dus ze maakte me een beejte chagerijnig en ik heb dus ook niet kunnen slapen onderweg. We gingen richting het noorden, zo'n 2 uur in de bus totdat we in Jalambre aankwamen, zoals dat plaatsje heet. Het was niet koud, want ik had goede ski kleding aan. Eerlijk gezegd heb ik het de hele dag warm gehad, haha. Het aantrekken van de schoenen ging niet erg soepel, maar ik was niet de enige die er 20 minuten over deed en mannenkracht nodig had. Ik weet niet of jullie wel eens geskiet hebben, maar ik kwam er dus achter dat die schoenen niet in een hoek van 90 graden staan maar meer iets van 70 graden, dus je loopt een beetje als een junkie met je knieen naarvoren. Alle beschutting mee, helmpje op, handschoenen aan.. we begonnen de dag met ski les. Ski les was wel leuk. Het is makkelijker dan dat het lijkt, en ik ben in een dag van nog nooit geskiet naar de grote piste gegaan. Het eerste uur kwam ik niet vooruit en ben ik vier keer gevallen. Het tweede uur gingen we al van een berg van 5 meter af.

Na de eerste twee uur was de les voorbij en konden we zelf skieeen. Na twee uur had ik al zere voeten. Ja, dat ben ik. Ik kan ook altijd zo lekker lang shoppen, de hele dag in de stad rondslenteren. NOT. Na een korte pauze had ik de smaak te pakken en begon ik naast het focussen op de techniek ook te genieten. Toen een ervaren klasgenoot mij vroeg van de hoge piste af te skieen, moest ik wel erg lachen. 'haha, luister. Ik begin net, ik ga niet van een piste van 500 meter of 1 km af skieen. ECHT. NIET.' 'Geloof me nou maar, het is echt niet eng', zei hij. 'Ga jij maar, maar ik blijf liever bij de wat lagere pistes. Hij laatte het daar maar bij, en ging toen met zijn vrienden naar boven. Ik zag ze daar zitten, en ik dacht bij mezelf: Als je eenmaal die lift instapt is er maar een weg naar beneden. Doei. Hij heeft er niet op aangedrongen, maar hij heeft me toch overgehaald. Ik ben samen met hem en twee andere klasgenoten omhoog gegaan. Hij zei iets heel wijs: 'Je moet niet bang zijn voor de natuur en de bergen, je moet ze respecteren.' Een jongen uit mijn klas ging de eerste keer voor mij met me mee om me wat te helpen en wat instructies te geven. Toen ik nog helemaal heel beneden aankwam, was ik zo excited dat we nog een keer gingen. En nog een keer. En nog een keer. Totdat ik te hard van de hoge piste af ging en 10 meter naar beneden viel met mijn hoofd keihard in de sneeuw. Na twee weken voel ik het nog steeds, dat was wel een harde klap. En mijn neus stond ook niet helemaal recht meer, haha. Ondanks dat, ben ik de rest van de dag van de hoge piste af gegaan. En wat een hitte die dag. Ik heb het heel erg naar mijn zin gehad en we kwamen 's avonds rond 19.00 thuis.

Ik denk, ff een oogje dicht doen, en dan rond 21.00 avondeten. Toen ik wakker werd, was er wel heel veel licht. Ik keek op mijn telefoon. 7.00. Oeps. Nouja, kan gebeuren toch. Ik had echt een geweldige dag. De vrijdag heb ik op school geluncht en ben ik daarna doorgegaan naar mijn Nederlandse familie in Valencia. We bezochten de stad van de kunsten en de wetenschap 'ciudad de las artes y ciencias', en we hebben het museum bezocht. Wat is mijn moeke toch een museum mens. We zijn best wel een tijdje binnen geweest, en ondanks dat ik niet zo van museums ben vond ik dit wel leuk, ik houd namelijk wel van van die proefjes en wetenschaps dingetjes en feitjes. Ondanks dat we het naar ons zin hebben gehad in het museum, was de buitenkant mooier dan de binnenkant. Vooral het blauwe heldere water is prachtig. Na de stad van de kunsten en de wetenschappen te hebben bezocht, zijn we doorgegaan naar mijn huis waarbij mijn twee families voor het eerst kennis hebben gemaakt. Ook had mijn Nederlandse famliies cadeautjes meegebracht waar iedereen heel blij mee was. Mijn Spaanse moeder heeft het ook heel erg naar haar zin gehad en zowel zij als mijn Spaanse vader hebben hun Engels weer even op de proef kunnen stellen. in het weekend hebben we vooral veel met elkaar opgetrokken. We hebben een klooster bezocht, ookal konden we het niet echt goed zin omdat we niet naar binnen konden. Ook zijn we naar ons sinaasappelenveld geweest en hebben we lliria, mijn woonplaats, bezocht. Ook hebben we fideua en paella gegeten, die zoals altijd weer heerlijk gekookt was door mijn Spaanse vader. Om de zaterdagavond af te sluiten zijn we nog naar een restaurant geweest met zijn allen.

Tja... in het weekend hebben we best veel gedaan. We hebben ze nog een rondleiding door ons, zeg nou zelf, best wel grote huis gegeven. Mama heeft even mee kunnen kijken met de voorbereiding van de paella. We hebben nog wat bijgekletst voordat ze het vliegtuig alweer moesten pakken. Al met al heb ik een hele leuke week met mijn Nederlandse familie gehad ondanks dat het geen zomerweer was. Maar voor de Nederlandse kikkertjes uit het koude kikkerlandje natuurlijk wel.

Het vervolg komt,

Beau